Καλοκαιρινές ευχές

Σε ένα κουτί παπουτσιών είχα βρει πριν από χρόνια έναν μικρό θησαυρό. Ηταν η αλληλογραφία από τα χρόνια του ’50 και του ’60 μιας οικογένειας Αγγλων, ονόματι Hornblow. Είχα αγοράσει, τότε, πριν από 25 χρόνια, την κάθε κάρτα για 2 πένες! Ηταν όλες καρτ-ποστάλ από θέρετρα της Μεγάλης Βρετανίας, που αντάλλασσαν τα μέλη της εκτενούς οικογενείας Hornblow μεταξύ τους. Ηταν τόσες πολλές οι κάρτες και τόσα πολλά τα μέλη της οικογένειας, που σταδιακά έφτιαξα ένα υποτυπώδες «δέντρο».

Η μαμά, οι γιοι, ο θείος, τα ξαδέλφια. Από τη μια με ιντρίγκαρε η μεθοδικότητα της οικογένειας και η έντονη «βρετανικότητά» της (που ενίσχυαν τα γραμματόσημα με την Ελισάβετ στα νιάτα της, μοβ, καφέ, μπλε...) και από την άλλη με υπνώτιζε η σκέψη ότι ένας από αυτούς του απογόνους μάζεψε όλη αυτήν την αλληλογραφία και την παρέδωσε σε ένα junk shop.

Πού να ήξεραν, σκεφτόμουν αργότερα, όταν π.χ. έγραφε η κόρη μία κάρτα στη μαμά της από το Μargate το 1962, ότι δεκαετίες αργότερα, όλη αυτή η αλληλογραφία θα βρισκόταν σε ένα συρτάρι ενός γραφείου σε ένα διαμέρισμα στην Ελλάδα! Θα μπορούσαν να είχαν καταλήξει σε κάποιον κάδο πριν καν αρχίσει η ανακύκλωση στην Αγγλία, οπότε ούτε ως χαρτοπολτός δεν θα χρησίμευαν αυτά τα οικογενειακά κειμήλια. Σήμερα, τουλάχιστον, τροφοδοτούν σκέψεις. Οπως, π.χ., ότι η εποχή μας δεν μπορεί να κληροδοτήσει στο μέλλον μια συλλογή όπως αυτή των Hornblow. Αν και η συνήθεια των παραδοσιακών χαιρετισμών από τις διακοπές επιβιώνει (ιδίως ανάμεσα σε μη Ελληνες άνω των 30-40 ετών), έχει επικρατήσει η λήψη μιας φωτογραφίας και η άμεση αποστολή της. Η αμεσότητα των αυτόματων χαιρετισμών είναι ακαταμάχητη και διασκεδαστική, αλλά κανένα «οικογενειακό δέντρο» δεν θα μπορεί να ανασυγκροτηθεί στο μέλλον, καθώς αυτές οι ευχές δεν θα γεμίσουν κανένα υποθετικό κουτί παπουτσιών.

Παρ’ όλα αυτά οι σύγχρονες ευχές μπορεί να μην αφήνουν ίχνη (όπως οι καρτ-ποστάλ του 1960-70) αλλά δημιουργούν έντονα συναισθήματα με ρυθμό ριπής πολυβόλου. Αυτά τα συναισθήματα δεν αφήνουν τεκμήρια αλλά προκαλούν αντιδράσεις.

Αυτό που έχει πλέον εκλείψει ριζικά είναι το αίσθημα της αναμονής. Δεν περιμένει κανείς ούτε τον ταχυδρόμο ούτε την εμφάνιση των φωτογραφιών. Ο χρόνος συμπυκνώθηκε εκπληκτικά αλλά έχει γίνει πιο απαιτητικός.

Εστω. Οι απόγονοι της οικογένειας Hornblow τι να κάνουν άραγε; Αναζήτησα το οικογενειακό τους όνομα στο Facebook για να πω «έχω έναν θησαυρό που ίσως τώρα τον θέλετε», αλλά η αναζήτηση ήταν άκαρπη.

Νικος Βατοπουλους