Τεράστια απόσταση που χωρίζει τους οικουμενιστές από τη Θεολογία των Αγίων Πατέρων.

Την «υπέρβαση» της διδασκαλίας των Αγίων Πατέρων βάλθηκαν να υλοποιήσουν οι φωστήρες του Οικουμενισμού.

Το επίσημο Δελτίο της Εκκλησίας της Ελλάδος «Πρόναος» (Τεύχος 395, 7 Ιουνίου 2010) προβάλλει το περιεχόμενο εισηγήσεων που έγιναν στα πλαίσια συνεδρίου στην γνωστή οικουμενιστική «Ακαδημία Θεολογικών Σπουδών» του Βόλου.
Ανάμεσα στις περιλήψεις των εισηγήσεων βρίσκεται και εκείνη του Παντελή Καλαϊτζίδη, Συντονιστή της Ακαδημίας με θέμα «Προς μία «μετα-πατερική» θεολογία;». Πολλά ανορθόδοξα και αντιπατερικά περιέχει η εισήγηση αυτή.

Θα αναφερθούμε σε λίγα μόνο προκειμένου να γίνει αντιληπτή η τεράστια απόσταση που χωρίζει τους οικουμενιστές από τη Θεολογία των Αγίων Πατέρων.

1.Γράφει ο Π. Καλαϊτζίδης: «H «επιστροφή στους Πατέρες»… είχε όμως και ορισμένες αρνητικές συνέπειες όπως την έξαρση του αντιθετικού άξονα Ανατολή-Δύση και την καλλιέργεια αντιδυτικού, αντιοικουμενικού πνεύματος?».

Με απλούστερα λόγια η κατά Λατίνων και των αιρετικών κακοδοξιών του Πάπα πατερική Θεολογία του Αγίου Γρηγορίου Παλαμά, του αγίου Μάρκου Ευγενικού και άλλων αντιπαπικών Πατέρων αλλά και η σύγχρονη μελέτη και υιοθέτηση των θέσεών τους από σημαντικούς Θεολόγους και κληρικούς αποτελεί, κατά Καλαϊτζίδη, αρνητική συνέπεια της επιστροφής στους Πατέρες! Κατανοούμε ότι η πατερική θεολογία δυσκολεύει τους οικουμενιστές στην πορεία τους προς τις αγκάλες του Πάπα αλλά είναι τουλάχιστον γελοίο να επιχειρείται αποσιώπηση ή επανερμηνεία (παρερμηνεία) των αγίων Πατέρων προκειμένου να ανοίξει ο δρόμος της ένωσης με τον Πάπα, δηλαδή της υποταγής των Ορθοδόξων σε αυτόν.


2. Γράφει ο Π. Καλαϊτζίδης: «…τα πεδία που καλείται να προσεγγίσει η συζήτηση για μια μετα-πατερική ορθόδοξη θεολογία:… Αυταρχικό πατριαρχικό προνεωτερικό πρότυπο, σχέση του με την πατερική θεολογία, απουσία κάθε έννοιας θρησκευτικού πλουραλισμού και ετερότητας. Επανεξέταση του ζεύγους καθολικότητα-αίρεση, εν σχέσει προς τα ζεύγη ετερότητα-αίρεση, διαφορά-ενότητα. Ανοχή και καταδίωξη των «αιρετικών» στα πατερικά κείμενα και στη σημερινή πολιτισμική συνθήκη».

Ήρθε η εποχή της θεολογίας της ετερότητας και της πολυπολιτισμικότητας. Οι υπό των αγίων Πατέρων συνοδικές καταδίκες των αιρετικών δεν έχουν θέση πλέον στα πλαίσια της οικουμενιστικής θεολογίας που τώρα χτίζεται! Η «σημερινή πολιτισμική συνθήκη» ή μάλλον η σύγχρονη νεοταξική πανθρησκεία επιτάσσει την άρση κάθε διαφοράς μεταξύ των ομολογιών και των θρησκειών. Και οι οικουμενιστές πρώτοι σπεύδουν να συμμορφωθούν.


3. Γράφει ο Π. Καλαϊτζίδης: «…τα πεδία που καλείται να προσεγγίσει η συζήτηση για μια μετα-πατερική ορθόδοξη θεολογία… ατελής ανθρωπολογία των Πατέρων: προβληματικές ανθρωπολογικές απόψεις της πατερικής θεολογίας π. χ. για την γυναίκα (το κατ` εικόνα Θεού αποδίδεται σε αυτήν μόνο δια μέσου του άνδρα)? παρομοίωση της γυναίκας με το διάβολο, το καταστροφικό πυρ, κλπ.? δικαιολόγηση της πατρικής αυθαιρεσίας εις βάρος ανύπανδρων γυναικών που θεωρούνται «ιδιοκτησία» των πατέρων τους (βλ. Μ. Βασίλειος)? «άπαξ» Γρηγορίου του Θεολόγου υπέρ γυναικών και Ιωάννου Χρυσοστόμου στην προοπτική μιας θεολογίας του γάμου και της τρυφερότητας? διάχυτος αντιφεμινισμός της Εκκλησίας και της πατερικής θεολογίας?».

Η «ατελής ανθρωπολογία» των αγίων Πατέρων οφείλει τώρα να οδηγηθεί στην τελειότητα της φεμινιστικής θεολογίας των οικουμενιστών! Τέλος στο «διάχυτο αντιφεμινισμό» της Εκκλησίας! Τώρα να μπούνε οι γυναίκες και στον κλήρο!

Η θεολογία των οικουμενιστών θα μπορούσε να αποτελέσει μόνο αφορμή για γέλια.

Δυστυχώς όμως οι εργασίες της οικουμενιστικής Ακαδημίας του Βόλου λαμβάνουν χώρα με την ευλογία του Μητροπολίτη Δημητριάδος Ιγνάτιου και προβάλλονται από το επίσημο πληροφοριακό Δελτίο της Εκκλησίας της Ελλάδος.

Έτσι τέτοιες απόψεις με τέτοια επισκοπική «κάλυψη» εύλογα δημιουργούν ανησυχία για το μέγεθος της επίδρασης που μπορεί να έχουν οι οικουμενιστές στη λήψη αποφάσεων της Διοικούσας Εκκλησίας γύρω από θέματα παιδείας (μάθημα θρησκευτικών κ.α.), θεολογίας (διάλογοι με ετεροδόξους) και ποιμαντικής

πηγή