Δευτέρα 17 Νοεμβρίου 2025

Ο π.Αρτέμιος Γρηγοριάτης ξεκαθαρίζει ότι ο ίδιος δεν θα πάρει τον προσωπικό αριθμό και εξηγεί το γιατί.

8 σχόλια:

Άγνωστος είπε...

Μπράβο του, είναι πολύ παρήγορο το γεγονός αυτής της άρνησης του ΠΑ. Η Αλήθεια τού Χριστού βρίσκεται στην απλότητα, των σκέψεων, η πονηριά τού διαβόλου στα μικρά δυσερμημευτα γράμματα.
Κατά βάθοε όλοι γνωρίζουμε την Αλήθεια διότι είναι άσβεστο συστατικό τού κατ' Εικόνα της ψυχής. Επιπλέον ο άλλος λόγος είναι πως εν ημέρα Κρίσεως ουδείς θα πει "δεν γνώριζα".

The Cave Dweller είπε...

Ο παπούλης είπε ότι το θέμα δεν είναι δογματικό. Ο αείμνηστος π.Αμβρόσιος Λάζαρης έλεγε ότι δεν υπάρχει σωτηρία αν πάρει κάποιος την ταυτότητα (δηλαδή θέμα άκρως δογματικό και σωτηριολογικό)

Συμπέρασμα : Άρμεγε λαγούς και κούρευε χελώνες !

Άγνωστος είπε...

Πίστεψε με ότι αν επιτρέψει ο Θεός να σφίξει ο κλοιός τότε το 95% έχει πάρει ταυτότητες, προσωπικούς αριθμούς και όσα χαράγματα μπορεί να φανταστεί ο ανθρώπινος νους.
Θα είναι βαρύ το δίλημμα:
✝️ η 🍞

ORTHODOXIA ORTHO είπε...

Χαίρετε εν Κυρίω πάντοτε!
Τι να λέμε τώρα εμείς;!
" Τώρα πάλι παρουσιάστηκε μια αρρώστια για την οποία βρήκαν ένα εμβόλιο που θα είναι υποχρεωτικό και για να το κάνει κανείς θα τον σφραγίζουν"..
Αγ. Παισιος :Λόγοι Β' Αφύπνιση σελ. 181 Νοε-μβριος 1999).-

ORTHODOXIA ORTHO είπε...

Όταν οι άγιοι Πατέρες μας προφητεύουν να μην κάνουμε το εμβόλιο, γιατί είναι σφράγισμα δεν είναι δογματικό.
Τώρα με τις ταυτότητες μας έχουν προετοιμάσει.
Τι σημαίνει σφράγισμα;
Ο άγιος Ιππόλυτος Ρώμης εξηγεί:
Σφράγισμα σημαίνει αρνούμαι την Βασιλεία των Ουρανών
...... Αρνούμαι το βάπτισμα.
..... Αρνουμε την Λατρεία Του Χριστού ... αρνούμαι ΤΟΝ ΘΕΟ.
..... Αρνούμαι τον σταυρό.
..... Επιθυμώ την κόλαση.
Είναι και δογματικό θέμα.
Τα πάντα είναι δογματικά , όταν σκοντάφτουν στην Γραφή .
Πειθαρχείν δη Θεώ..
Εσείς τι λέτε;

Aetios είπε...

Δογματικό ζήτημα είναι συσχετισμένο με ζητήματα αιρέσεων δηλαδή πεποιθήσεις που διαστρεβλώνουν τα Δόγματα της Πίστεως, και είναι αυτά που αναγράφονται στο Άγιο Σύμβολο Της Πίστεως και που ο υιοθετών την διαστρέβλωση καταλήγει στην αίρεση.
Στην κόλαση όμως υπάρχουν και χριστιανοί που πίστευαν ορθά φαινομενικά εξωτερικά τουλάχιστον, όμως η υπερηφάνεια δεν τους άνοιξε την πόρτα του παραδείσου, όπως και ο διάβολος που μόνο και μόνο για την υπερηφάνεια του έγινε παντοτινός κατοικητής της κόλασης, ο οποίος διάβολος πιστεύει ορθά στην Αγία Τριάδα. Επίσης υπάρχουν και πρώην Χριστιανοί πού για κάποιο κοσμικό βόλεμα έγιναν αρνητές όπως η μασονία, μη γενοιτο για κανέναν. Και το χάραγμα του θηρίου μια άρνηση Πίστεως είναι απλώς εμείς προσπαθούμε να το αποφύγουμε να το ερμηνεύουμε κατά αυτόν τον τρόπο γιατί δεν μας βολεύει κοσμικά.

ORTHODOXIA ORTHO είπε...

Προς τον αδελφό/η των 11:55)#
Με συγχωρείτε , τα δόγματα λέγει ο αγ. Γρηγόριος ο Παλαμάς είναι η βίωση της αλήθειας, είναι η ίδια η αληθεια και πως γίνεται στα πονηρά συστήματα που κάποιοι είναι κρυμμένοι από πίσω και εκμεταλλεύονται λαους και θρησκείες , να μην διαχωρίζει κανείς την θέση του, την στιγμή που οι πιστοί δεν θέλουν να το αποδεχτούν για συνειδησιακους και λόγους Πίστεως;

ἐμπεσῶν εἰς λάκκον τις είπε...

... θάλεγα πως σιγά-σιγά

οι... πολλές ευγένειες τών κρατούντων, όλο και μειώνονται

και βλέπουμε τα όργανα τής τάξης, να περνούν τις χειροπέδες, για ψύλλου πήδημα,

και... σιγοπιάνουμε το νόημα,
για το τί ετοιμάζεται...

και για το πώς...
ήπια και κάπως απαλά (ακόμη)
και με τέχνη χειρουργική
(μα κάποτε και με ήχους από αλυσσοπρίονο),
γινόμαστε

οι... νέοι... συνετοί...

τρεμάμενοι...

σκυμμένοι...

μα κι επιπλεον τωρα
οι...
ελλήνικος, ντύο μηδέν
(γκρήκς 2.0 , ή και... 00 )
φουλ αγχωμένοι,

άκαρδοι,

εψυγμένοι...

και ήδη
έχει χαθεί η κάθε
ελπίδα

για συλλογική δράση,

από τίς ξαναζεσταμένες,
φαστ-φουντ...
αριστοκρατικές φιγούρες
(ή και... πιό.. κάζουαλ)
των μεγαλοσωτήρων
(απ' τ' άσωστό μας παρελθόν)

κι από τις πλήθος μικροβαρωνίες τού σωρού, που στήνονται περιστασιακά για ψιχουλάκια τής μεγάλης πίττας

κι από τα μάγγκ'κα,
μεγαλεία, που ήδη η εικόνα τους εθόλωσε
παρ' ολας τας... πρεσβυγενείς... ροάς...
που πήγνυνται κι αναπτερώνουν αφελείς διαμετακομιζομενες ελπίδες

που τόσο μας θυμίζουν στούς παλιότερους, σπασμένα πιάτα,
πίσω στις πίστες τού πάλαι ποτέ...

υπαρκτού

νταλκαδοκυριλέ ελλίνικος...



αλλα η μεγάλη πάλη,

είναι πλέον να μην δεχτούμε
ετούτο το μικρό σκαλοπατάκι

το ένα ακόμη απ' τα τόσα, που με ευκολία κατεβαίναμε, μία ζωη ολόκληρη, και...
αρχικά με βιάση κι ενθουσιασμό
κι υστερα πιο συγκρατημένα και που μετά το μεγάλο ρησταρτάρισμα
σαν μουδισμένοι στην αρχή
και ύστερα λιγο-λιγο,
και λίγο πιό ξεθαρεμένα

ετοιμαζόμαστε

για το μικρό το βηματάκι...

έ κ π λ η ξ η

που καλούμαστε τώρα να κάνουμε...

άλλωστε και η ζωή από τον θάνατο
μέσ' στην ροή τού χρόνου την αμείλικτη

ένα μικρο κλάσμα δευτερολέπτου θέλει...