Τα παραμύθια που μας εισήγαν στις αλήθειες, στεγάζουν μια φράση χιλιοειπωμένη, χιλιοακουσμένη κι ωστόσο ες αεί ολόδροση: “δρόμο παίρνει, δρόμο αφήνει …”. Όσες φορές κι αν ειπωθεί, μιλά αδιάκοπα για το καινούργιο που ξεμυτίζει μετά την επόμενη στροφή. Οι τόποι εναλλάσσονται, παρέρχονται, μα υπάρχει κάτι μόνιμο: η σχέση του ανθρώπου με το δρόμο και η σχέση του με το απρόσμενο. Το ζήτημα είναι να κατορθώσεις να διακρίνεις την αλήθεια που υπαινίσσεται το παραμύθι, καθόσον τα παραμύθια δεν παραμυθιάζουν: αμφότερα (και ο δρόμος και το απρόσμενο) δεν είναι συμπληρώματα ή στολίδια της ναθρώπινης ύπαρξης, αλλά συστατικά της.
(Θανάσης & Ελένη Παπαθανασίου, Massafra Ιταλίας)
2 σχόλια:
ΠΟΛΥ ΩΡΑΙΟ
Τα παραμύθια είναι πολύ σημαντικά. Μπαίνουν στη ζωή μας όταν είμαστε ακόμα άγραφος πίνακας, και μιλούν "παίρνοντας δρόμο, κι αφήνοντας δρόμο" σ όλη τη διάρκεια της ζωής μας μεταφέροντας ένα συμβολικό φορτίο με ύψιστο νόημα νομίζω.
Μ αρέσουν πολύ τα παραμύθια και οι πολλές και διαφορετικές αναγνώσεις τους. Πάντα υπάρχει μιά άλλη οπτική που δεν έχεις ακόμα δει..
Δημοσίευση σχολίου