Τα νερά της λίμνης Λάτογκα μας υποδέχονται με πλήρη ακινησία, για να μπορεί να καθρεφτίζεται πάνω τους και να έρχεται στα μάτια μας διπλή η ομορφιά αυτής της γης· η παραμονή μας συνοδεύεται από ψύχρα και λιακάδα, που σπανίζει σ’ αυτά τα μέρη, λίγες μέρες μόνο όλο το χρόνο.
Μετά την περιήγηση στα μεγαλόπρεπα παλάτια και τις εκκλησίες της Αγίας Πετρούπολης, τους κήπους με τα άπειρα σιντριβάνια και τους επίχρυσους διάκοσμους, βρίσκεσαι σ’ έναν τόπο που πάει να σου θυμίσει κάτι κι όμως είναι διαφορετικός πολύ.
Η φιλοξενία μοναστηριακή, λιτή αρκετά, αλλά και παράξενη· σούπα και σολομός!-που αφθονεί στα μέρη αυτά-μέσα σε πλαστικά σκεύη και μετά τσάι ή ένα ζεστό ρόφημα τύπου νεσκαφέ.
Ένας γέροντας έξω απ’ το καθολικό της Μεταμορφώσεως πάει κι έρχεται εξετάζοντας τα μεγάλα μανιτάρια στο έδαφος, εξετάζοντας τους παράξενους επισκέπτες με τα μεσογειακά χαρακτηριστικά. Εκεί είμαστε ΞΕΝΟΙ κι όταν μαθαίνουν ότι είμαστε Έλληνες, μας παραγγέλνουν να τους ψάλουμε στα ελληνικά και μετά κι άλλο κι άλλο… Δύο αγοράκια που περνούν το καλοκαίρι τους σε μια άβατη σκήτη μας χαιρετούν, «καλημέρα!»…
Μικροσκοπικές πέτρες με σταυρούς ζωγραφισμένους με τα αρχικά: Ιησούς Ναζωραίος (Τσάρος) Βασιλεύς Ιουδαίων στο κυριλλικό απλωμένοι στο χώμα προσπαθούν να προσδιορίσουν τους τάφους κάποιων μοναχών σε ένα κοιμητήριο που ισοπεδώθηκε από βομβαρδισμούς στον πόλεμο. Οι κάτοικοι της Αγίας Πετρούπολης έχουν μεγάλη περηφάνια που υπέστησαν εξάμηνη πολιορκία στον πόλεμο, έχασαν πολύ κόσμο από την πείνα και το βαρύ χειμώνα, όμως δεν παραδόθηκαν.
Το εκκλησάκι του Αϊ Νικόλα δεσπόζει πάνω από μία από τις ακτές του νησιού. Υπάρχουν κι εκεί θάλασσες που πρέπει να γαληνέψει ο Άγιος. Ο Αλέξανδρος Νιέφσκι στις ψυχές των Ρώσων άλλοτε ντύνεται πρίγκιπας κι άλλοτε φορά το μοναχικό κουκούλι.
Να ταξιδεύεις θα πει να ζεις για λίγο τη ζωή μέσα απ’ τα μάτια των άλλων, να αποποιείσαι προς στιγμήν τους τίτλους κατοχής αυτής της γης και να ξανανταμώνεις και πάλι με την αλήθεια πως είσαι ένας επισκέπτης της.
Κείμενο: Σταμάτης Ι. Σταματόπουλος
Φωτογραφίες: Maxim Tkatchev, Dimitrii Dostoevsky, Vladimir Sokolov
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου