Πέμπτη 27 Μαΐου 2010

Ο Πατέρας μου: ένα ποιήμα του ποιητή Γουάντι Σααντέ από Λίβανο

https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhbtbMabfANxL8qvZX1vv0aX7EEedRKrB2XCpSZNoFuUX30ph61EoV2Q9_Juf5QgVf1V7ENCbEtP3ulw7EyrNjFuj8yYNQXsJvRggjceG_rXF_wVA5VRQ_YOShk1Z51wQ9OCJ18eDC1bJM/s1600/Lebanese+dad.jpg

Πριν το πρόσωπό του γίνει σαν δάσος,
είχε φροντίσει για χιλιάδες δέντρα.
Φαινόνταν σαν τα μονοπάτια
που ατένιζε όταν ήταν σκαρφαλωμένος στην σκάλα του.
Έμοιαζε σαν τις πέτρες του σπιτιού του
που φάνταζαν σαν να γέρνουν.
Ήταν ήπιος και πράος, όπως το χορτάρι.
Ήταν σαν τα μεταναστευτικά γεράκια.

Δεν είπε τίποτα πριν το πρόσωπό του
γίνει σαν δάσος.
Μερικά δέντρα άσπρισαν
σαν το χιόνι που λιώνει στο βουνό.
Μερικά δέντρα ξάπλωσαν τις ρίζες τους
και θάμνοι φύτρωσαν από το χώμα του.



Γουάντι Σααντέ - Μετάφραση NOCTO

4 σχόλια:

Σαλογραια η Ευαν.Παναγοπούλου-Κουτσούκου είπε...

ΔΑΚΡΥΣΑ.

Παναγιώτης Τελεβάντος είπε...

Πολύ ωραίαο ποίημα.

Σαλογραια η Ευαν.Παναγοπούλου-Κουτσούκου είπε...

Να ρωτήσω:Ποιος ειναι αυτός στη φωτό όπως κοιτάμε αριστερά, που κρατάει ένα σπουργιτάκι στο χέρι του;

ΤΡΕΛΟ-ΓΙΑΝΝΗΣ είπε...

!!! ;;;; κάτι ερωτήσεις που κάνεις!!