Εγώ βρήκα το δρόμο μου.

Μία νεαρή κοπέλα, άθεη, καταγόμενη από τις Σκανδιναβικές χώρες, επιστήμονας και γνώστης ξένων γλωσσών, μέσω της εργασίας της γνώρισε στο Βέλγιο ορθόδοξους Έλληνες, από τους οποίους άρχισε να μαθαίνει για την Ορθόδοξη πίστη.

Μετά από ένα μικρό χρονικό διάστημα ζήτησε να γίνει ορθόδοξη χριστιανή. Κατηχήθηκε και βαπτίσθηκε. Άρχισε να εκκλησιάζεται τακτικά και να παρακολουθεί με μεγάλη ευλάβεια τις ακολουθίες της Εκκλησίας και ιδιαίτερα τη Θεία Λειτουργία. Όμως κάποιες στιγμές κάποιο ερωτηματικό ή κάποια αμφιβολία την έκαναν να αναρωτιέται αν άραγε όσα διδάσκουν οι Ορθόδοξοι ή όσα γίνονται στην Εκκλησία με τα Μυστήρια, πράγματι έτσι είναι. Οπότε και ο Θεός δεν άργησε να της δώσει την απάντηση.

Μια Κυριακή κατά την ώρα της Θείας Λειτουργίας είδε να κατεβαίνει ένα σύννεφο από την οροφή της Εκκλησίας και να πλησιάζει τους πιστούς. Όταν δε τους άγγιξε, διασκορπίσθηκε με τη μορφή «πυρίνων γλωσσών και επικάθησε στο κεφάλι ενός εκάστου».

Η οπτασία αυτή έκανε την κοπέλα να χάσει τις αισθήσεις της, οπότε και την μετέφεραν έξω από το Ναό, για να την συνεφέρουν. Όταν συνήλθε και αναλογίσθηκε αυτό που είδε στην Εκκλησία, χωρίς κανένα πια ενδοιασμό είπε:

-Εγώ βρήκα το δρόμο μου. Ό,τι κι αν μου συμβεί στη ζωή μου, θα μείνω για πάντα χριστιανή Ορθόδοξη. Η ζωντανή αληθινή πίστη μόνο στην Ορθόδοξη Εκκλησία υπάρχει».