Επέτειος σήμερα της 21ης Απριλίου και στην αρχή σκέφτηκα απλώς να ξαναφέρω στην επιφάνεια το άρθρο που είχα πέρυσι τέτοια μέρα, με αναμνήσεις από τη μέρα της 21ης Απριλίου 1967.
Το έκανα κι αυτό, αλλά τελικά είπα να προσθέσω και κάτι καινούργιο, ένα σκίτσο του Μποστ, δημοσιευμένο δυο εβδομάδες πριν από τα Ιουλιανά που θα μπορούσε κανείς να το πει προφητικό αν και πολλοί που έζησαν τότε θα είχαν κάνει παρόμοιες σκέψεις και προβλέψεις.
Και τα Ιουλιανά δεν ήταν άσχετα με τη δικτατορία θαρρώ.
Το σκίτσο δημοσιεύτηκε στην Αυγή στις 27 Ιουνίου 1965 και επρόκειτο να είναι το τελευταίο σκίτσο του Μποστ πριν από την ιουλιανή εκτροπή.
Παρουσιάζει τον Γεώργιο Παπανδρέου σκοπό μπροστά στο Κέντρο της Δημοκρατίας, να το έχει ρίξει σε βαθύ ύπνο, ενώ παλατιανοί και παρακρατικοί του ΙΔΕΑ μπαίνουν από την πόρτα και η χούντα σκαρφαλώνει τον τοίχο. Μάταια η μαμά Ελλάς με τον Πειναλέοντα προσπαθούν να ξυπνήσουν το «κουρασμένο παλικάρι».
Ο Μποστ και άλλες φορές σε σκίτσα της περιόδου αυτής είχε σχεδιάσει τη χούντα σαν χοντρή γυναίκα. Τις μέρες εκείνες του Ιουνίου του 1965 είχε έρθει στην επιφάνεια η προβοκάτσια του Έβρου, η δήθεν κομμουνιστική δολιοφθορά με τη ζάχαρη στα ρεζερβουάρ των φορτηγών, εμπνευστής της οποίας ήταν κάποιος συνταγματάρχης Παπαδόπουλος –ναι, ο ίδιος ο πρωτοδικτάτορας.
Φυσικά, ο Μποστ δεν παραλείπει τις αναφορές σε γεγονότα της τότε επικαιρότητας. Έτσι, κάνει υπαινιγμό στην ανατροπή του ηγέτη της Αλγερίας, του Μπεν Μπελά, ο οποίος είχε ανατραπεί στις 19 Ιουνίου, αλλά και σε ένα περιστατικό του πολέμου του Βιετνάμ που είχε κάνει αίσθηση, όταν αντάρτες βιετκόγκ ανατίναξαν το πολυτελές πλωτό εστιατόριο Μάι Γκαν (My Cahn) στον ποταμό Σαϊγκόν, κοντά στην πόλη, σκοτώνοντας αρκετούς Αμερικανούς και ντόπιους.
Η προσφώνηση «ανένδοτε» παραπέμπει βέβαια στον ανένδοτο αγώνα που είχε κηρύξει ο Παπανδρέου μετά τις νόθες εκλογές του 1961· όσο για το «τιμία πράξις και ανδρική» πιθανότατα είναι υπαινιγμός σε μια δήλωση που είχε κάνει ο Παπανδρέου λίγες μέρες νωρίτερα όταν, ανακοινώνοντας ότι θα ψηφίσει υπέρ της παραγραφής των αδικημάτων της ΕΡΕ σχετικά με το σκάνδαλο της ΔΕΗ, είχε προσθέσει ότι η αποδοχή της παραγραφής είναι «και νόμιμος και τιμία πράξις».
Οι μελετητές της γραμματικής του Μποστ θα σταθούν στον τύπο “καθεύδομαι” και στη μεταβατική χρήση του “αδιαφορώ”.
Για τον τίτλο, έχω απορία αν παραπέμπει στο τραγούδι του Χατζιδάκι ή σε κάτι άλλο.
Μια όμως και αναφερθήκαμε στις συνωμοσίες του Παπαδόπουλου, ιδού και μια γελοιογραφία της εποχής, του Κ. Μητρόπουλου, που τον αναφέρει ονομαστικά, αν και το σκίτσο δεν παρουσιάζει τον ίδιο τον Παπαδόπουλο, φυσικά –δεν είχε ακόμα γίνει τόσο διάσημος– αλλά έναν τυχόντα αξιωματικό.
Και για να γυρίσω στην πρώτη γελοιογραφία, ο Μπεν Μπελά που αναφέρεται, ζει ακόμα, περασμένα τα 90. Είχε μείνει σε κατ’ οίκον περιορισμό κάπου 15 χρόνια μετά την ανατροπή του, ύστερα τον άφησαν να φύγει, αλλά το 1990 επέστρεψε στη χώρα της οποίας υπήρξε ο πρώτος ηγέτης μετά την ανεξαρτησία της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου