Μια Φυσαρμόνικα που κλαίει

Αλάτι..
Δίψα..
Ζωή..

Τρομαγμένες κραυγές αντηχούν κάπου γύρω μας
κι είναι τόσο κοντά μας, άκου..!
Eννιά μήνες θέλει να γεννηθεί μια νέα ζωή
τρία δευτερόλεπτα να γεννηθεί ένας πόλεμος
κι εσύ μέσα σ αυτόν, θύτης ή θύμα,
διάλεξε και πάρε,
δεν έχει τόση σημασία άλλωστε,
εδώ οι λεπτομέρειες δεν καθορίζουν το αποτέλεσμα,
φτάνει μονάχα να μην τελειώσουν οι «ιδέες» τους
γιατί πειραματόζωα υπάρχουν πολλά.

Αλάτι..
Δίψα..
Ζωή..

Η γη είναι φτιαγμένη για να αντέχει,
χάλυβας ανοξείδωτος τα σπλάχνα της.
Κι αν μεγαλώνει κάθε μέρα η τρύπα στον ορίζοντα,
δικιά μας είναι η γη και την κάνουμε ό,τι θέλουμε.
Κι ο ήλιος κι ο ουρανός κι η θάλασσα..
εκατομμύρια έτη φωτός τα σύνορά μας.
Κι αν κάθε μέρα χιλιάδες θάβουμε
απ' την πείνα άψυχα σώματα,
δικό μας είναι το σιτάρι
και το κάνουμε ό,τι θέλουμε.
Και τα δέντρα και το νερό και τα αμπέλια..
Μπορώ να βάλω ένα όριο στο άπειρο
και τις ιδέες μου
κι εκεί να ψάξω να βρω τις αιτίες
μια σκέψη έκανα συγχωρήστε με!

Δε ξέρω αν φταίει ο «Θεός» ή η φύση.
Μπορεί να φταίνε και τα δύο,
μπορεί αυτές οι δύο έννοιες να είναι το ίδιο "πρόσωπο"
και να μη το χω καταλάβει ακόμα, μπορεί.
Μπορεί την ώρα που κάνω «λάθος»
να νομίζω πως κάνω το σωστό, μπορεί
Όμως σίγουρα δε θέλω να ακούω συμβουλές
ΝΟΜΙΚΑ ΚΑΛΥΜΜΕΝΩΝ ΦΟΝΙΑΔΩΝ!!!
Κείνο που θέλω,
είναι να σταματήσει αυτή η κατρακύλα!!!!

Αλάτι..
Δίψα..
Ζωή..

Αλάτι ~ μια χούφτα θάλασσα στη μέση της ερήμου..
Δίψα ~ ένα ποτάμι παγωμένο στο κέντρο του ήλιου..
Ζωή ~ κρατώ ακόμα την ψυχή ενωμένη με το σώμα..
κι η ελπίδα μου χαμένη σ΄ ένα λαβύρινθο από «γιατί»
ψάχνει να βρει διέξοδο.
Δυο φεγγάρια πιο πέρα,
πάνω σε μια πέτρα κάθεται ένα παιδί και κλαίει
στάθηκε «τυχερό» ανάμεσα σε εκατομμύρια σπερματοζωάρια
του ΄παν πως σε δέκα αιώνες θα γεννηθεί..

Αλάτι..
Δίψα..
Ζωή..

Αλάτι ~ το όνειρο που μένει κρεμασμένο στον κόρφο του..
Δίψα ~ θέλω να του αλλάξω την επιγραφή..
Ζωή ~ λιγότερο να κλαις.

Ξημερώνει..


Ανέστης Κιουρκτσίδης