Τα Θεοφάνεια του έρωτα

Η θάλασσα της Αίγινας κυματίζοντας ως

Το υγρό δωμάτιο σ’ έπαιρνε

Πάλλουσα στο βάθος του χειμώνα

Σε βάπτιζε στα είδωλα του βυθού

Και τ’ ουρανού στο τζάμι



Βούτηξα μες στον ίσκιο σου

Σ’ αγκάλιασα την ώρα π’ ακουμπούσες μαλακά

Ανάμεσα σε φύκια κι ανεμώνες



Αναδυθήκαμε απ’ τα λευκά σεντόνια κι ωραίοι

Δρασκελίζοντας την πύλη με το φως

Αναληφθήκαμε

Μέσ’ απ’ τη σύσσωμη σιωπή του θαύματος

Προς τα ουράνια σχήματα του χειμώνα

Θανάσης Χατζόπουλος