Ένα άκουσμα από τον άγιο ήχο της γλώσσας. Μουσική ακόμα και από καψουροτράγουδο, στροφή από μπάλο ή τρίκλισμα του Ναυτικού στη Ζεϊμπεκιά, μια εικόνα από τη γαλάζια θάλασσα ή από χωριάτικο ή νησιώτικο σπίτι, λίγο λάδι ή φέτα και πλημμυρίζει η καρδιά σου από Πατρίδα. Πάλλεσαι, συνεγείρεσαι, λιώνεις που δεν μπορείς να είσαι στην πατρίδα. Σαν σε αιχμαλωσία αισθάνεσαι που τα πιο ευγενή συναισθήματα που βιώνεις για την Ελλάδα, για την ιερή πατρίδα, δεν μπορείς να τα εκφράσεις επειδή είσαι τόσο μακριά- αλλά και τόσο κοντά με το μυαλό σου- από τα άγια χώματα της. Είσαι Πολίτης του Κόσμου, όπου κι’ αν είσαι, είσαι Πολίτης του Νόστου. Συνέχεια εύχεσαι να δώσει ο Θεός να γυρίσεις πίσω στην Πατρίδα, όπως κι’ αν είσαι, όπως κι’ αν είναι και η Πατρίδα. Δε σε νοιάζει. Όταν είσαι νέος βέβαια σε νοιάζει λίγο παραπάνω. Δεν την έχεις εξιδανικεύσει τόσο, όσο να τη θεωρείς Παράδεισο επί Γης. Διαβάζεις, βλέπεις, μαθαίνεις, καταλαβαίνεις ότι τα πράγματα στην πατρίδα δεν είναι τόσο καλά όσο είναι στην νέα πατρίδα. Είναι άναρχα τα πράματα. Πάντα έτσι ...........
ήταν, είναι και θα είναι. Εσύ το καταλαβαίνεις καλύτερα από οποιονδήποτε άλλο γιατί έχεις το ίδιο DNA. Ξεσηκώνεσαι με το παραμικρό στραβό στην καινούριο σου πατρίδα αλλά πάλι συμμαζεύεσαι- γιατί ξέρεις ότι υπερβάλλεις – και επειδή αμέσως σου φτιάχνουν αμέσως το στραβό γιατί σε σέβονται ως πολίτη τους, πράγμα που δεν θα γινόταν στη μητροπολιτική Ελλάδα, που το κράτος σε θεωρεί υπόδουλο υπήκοο και όχι πολίτη όπως είναι στην υιοθετημένη σου πατρίδα. Είσαι δίκαιος και αναγνωρίζεις ότι και καλοσιαγμένος είσαι και καλοσιαγμένη είναι η χώρα που σε φιλοξενεί.
Είσαι το πιο ωραίο και καθάριο τμήμα της Ελλάδας. Το πιο ζωντανό και δραστήριο κομμάτι της, που στα δύσκολα σε σένα καταφεύγει η Πατρίδα να τη βοηθήσεις. Με την παλιά μπέσα των προπαππούδων και παππούδων σου, με τις αρχές, αξίες και παραδόσεις που κράτησες ως κόρη οφθαλμού. Είναι από δίπλα σου και η Ελληνορθόξη Εκκλησία. Πανταχού παρούσα και βοηθούσα. Εκτός από τα πνευματικά της καθήκοντα συμπαραστέκεται στους κοινωνικούς και πολιτικούς αγώνες της Μάνας Πατρίδας. Γιατί μπορεί συχνά η Εκκλησία στην Ελλάδα να προσκυνά στρεβλούς άρχοντες και όχι τα ιερά και όσια της Ελληνικής Φυλής, αλλά η Ελληνορθόξη Εκκλησία της Διασποράς υπηρετεί Κύριον Εσταυρωμένο αλλά και Έθνος ρέπον στην Εθελοδουλεία, προφυλάσσοντας το από τις κακοτοπιές ύπουλων καιρών. Βλέπεις η Μητροπολιτική Εκκλησία χρηματοδοτείται και από πηγές του κράτους και της Ευρώπης, ενώ στην Διασπορά από τις εισφορές που προέρχονται από το υστέρημα των Ελλήνων. Από αγνό πατριωτικό χρήμα. Και ότι είναι Πατριωτικό είναι Εθνικό και Αληθινό. Όπως ακριβώς και ο Θείος Λόγος και οι Θυσίες των Αγίων της Ελλάδας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου