Υπάρχουν, δυστυχώς, Χριστιανοί που κάνουν ο,τι μπορούν για να διαβάλλουν την μακραίωνη παράδοση της Εκκλησίας μας, το θεανθρώπινο μυστήριο και την ευαγγελική της άσκηση.
Οι διαβολές είναι πολλών ειδών. Οι πιο οφθαλμοφανείς είναι τα σκάνδαλα, οι «παραβατικές συμπεριφορές» ανθρώπων της Εκκλησίας, που είτε προκαλούν το κοινό περί δικαίου αίσθημα, είτε πλήττουν την συνείδηση των πιστών, που γνωρίζουν έστω και μερικώς το «πως δει εν οίκω Θεού αναστρέφεσθαι» (Α Τιμ. 3,15).
Υπάρχουν όμως και κάποιες διαβολές –ίσως διαβρωτικότερες– που δεν είναι οφθαλμοφανείς. Είναι διαβολές που σχετίζονται με την πίστη και την άσκηση. Αυτές μπορεί να τις συναντήση κανείς σε «ζηλωτές» που πολεμούν την αίρεση του Οικουμενισμού, αλλά προβάλλουν ως ορθόδοξη μια πίστη άσχετη με την εμπειρία της καθάρσεως, του φωτισμού και της θεώσεως, μια πίστη ιδεολογοποιημένη.
Για να μη μιλούμε όμως γενικά και να μη θεωρηθή ότι γράφοντας αυτά περιλαμβάνομε όλους τους αγωνιζομένους –«δικαίως και ευσεβώς»– εναντίον του Οικουμενισμού, που αλλοιώνει την πίστη και τον θεσμό της Εκκλησίας, θα γίνουμε πιο συγκεκριμένοι, καταγράφοντας ενδεικτικά μιαν άποψη που διατυπώθηκε γραπτώς υπέρ του «αδιαλείπτως προσεύχεσθε», αλλά στην πραγματικότητα διαβρώνει ευσεβοφανώς στις συνειδήσεις όσων την δέχονται, την εκκλησιαστική–ευαγγελική άσκηση, την οποία μας διδάσκουν μετά διακρίσεως «πείρα μεμυημένοι» Πατέρες.
Η συνέχεια εδώ
Οι διαβολές είναι πολλών ειδών. Οι πιο οφθαλμοφανείς είναι τα σκάνδαλα, οι «παραβατικές συμπεριφορές» ανθρώπων της Εκκλησίας, που είτε προκαλούν το κοινό περί δικαίου αίσθημα, είτε πλήττουν την συνείδηση των πιστών, που γνωρίζουν έστω και μερικώς το «πως δει εν οίκω Θεού αναστρέφεσθαι» (Α Τιμ. 3,15).
Υπάρχουν όμως και κάποιες διαβολές –ίσως διαβρωτικότερες– που δεν είναι οφθαλμοφανείς. Είναι διαβολές που σχετίζονται με την πίστη και την άσκηση. Αυτές μπορεί να τις συναντήση κανείς σε «ζηλωτές» που πολεμούν την αίρεση του Οικουμενισμού, αλλά προβάλλουν ως ορθόδοξη μια πίστη άσχετη με την εμπειρία της καθάρσεως, του φωτισμού και της θεώσεως, μια πίστη ιδεολογοποιημένη.
Για να μη μιλούμε όμως γενικά και να μη θεωρηθή ότι γράφοντας αυτά περιλαμβάνομε όλους τους αγωνιζομένους –«δικαίως και ευσεβώς»– εναντίον του Οικουμενισμού, που αλλοιώνει την πίστη και τον θεσμό της Εκκλησίας, θα γίνουμε πιο συγκεκριμένοι, καταγράφοντας ενδεικτικά μιαν άποψη που διατυπώθηκε γραπτώς υπέρ του «αδιαλείπτως προσεύχεσθε», αλλά στην πραγματικότητα διαβρώνει ευσεβοφανώς στις συνειδήσεις όσων την δέχονται, την εκκλησιαστική–ευαγγελική άσκηση, την οποία μας διδάσκουν μετά διακρίσεως «πείρα μεμυημένοι» Πατέρες.
Η συνέχεια εδώ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου