Φιλoξενία χωρίς σύνορα

Το www.hospitalityclub.org σάς παρέχει δωρεάν διαμονή σε όλο τον κόσμο Ο Γιώργος Κύρογλου είναι 29 ετών και εργάζεται ως ιδιωτικός υπάλληλος. Αγαπάει τα ταξίδια, ξέρει όμως πως το χόμπι είναι ακριβό. Έτσι προτιμά τα μη κερδοσκοπικά δίκτυα εθελοντικής φιλοξενίας, που μέσω του Ίντερνετ προσφέρουν δωρεάν φιλοξενία σε όλο τον πλανήτη. Τη διαδικτυακή παρέα του www.hospitalityclub.org , του ηλεκτρονικού δικτύου εθελοντικής φιλοξενίας, ο Γιώργος την έμαθε τυχαία όταν σε ένα ταξίδι του στη Λετονία χρειάστηκε επειγόντως κατάλυμα. Αμέσως έφτιαξε το προφίλ του χωρίς κανένα κόστος, αφού και η δημιουργία λογαριασμού αλλά και η φιλοξενία από άλλους χρήστες είναι δωρεάν.

«Σε μερικές μέρες δέχτηκε να με φιλοξενήσει η Έβιγια, μια φοιτήτρια Καλών Τεχνών. Αποδείχτηκε μια εμπειρία με την οποία γνώρισα την κουλτούρα της χώρας από μέσα, και έπειτα από τόσο καιρό κρατάω ακόμα επαφή με την “οικοδέσποινά” μου».

Κατά τη διάρκεια της διαμονής του δεν αντιμετώπισε κανένα πρόβλημα, ούτε ένιωσε την παραμικρή αμηχανία. «Κάναμε καταπληκτική παρέα, γνωρίστηκα με τους φίλους της και βγαίναμε κάθε βράδυ για μπίρες. Υπήρχε απόλυτη εμπιστοσύνη. Μέχρι τα κλειδιά του σπιτιού μού είχε δώσει και μπαινόβγαινα όποτε ήθελα. Έβαζα βέβαια κι εγώ το “κατιτίς” μου. Έπλενα κανένα πιάτο, έφερνα κανένα ποτό κι όλα πήγαν μέλι- γάλα». Σκοπεύει να το ξανακάνει; «Οπωσδήποτε και σαν επόμενο προορισμό σκέφτομαι τη... Μοζαμβίκη. Πλέον έχω κάποιον να με φιλοξενήσει και να με ξεναγήσει σε όλο τον κόσμο». Παγκόσμια ειρήνη και φιλοξενία Η ιδέα είναι τόσο απλή όσο και παλιά. Η πρώτη υπηρεσία εθελοντικής φιλοξενίας, η Servas Οpen Doors, δημιουργήθηκε λίγο μετά το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, με το σύνθημα «Ανοιχτές πόρτες στη φιλία και την ειρήνη». Παρόμοιες διεθνείς, μη κερδοσκοπικές πρωτοβουλίες, ακολούθησαν τη δεκαετία του ΄60 και του ΄80, ενώ το 2000 δημιουργήθηκε η πρώτη σχετική ιστοσελίδα, το hospitalityclub. org, με τους χρήστες της να φτάνουν πλέον περίπου τα 400.000 μέλη. Τέσσερα χρόνια αργότερα και με το ενδιαφέρον να αυξάνεται κατακόρυφα, προέκυψε ο έτερος διαδικτυακός κόμβος φιλοξενίας, το couchsurfing. com που σήμερα αριθμεί περίπου 1.000.000 μέλη διεθνώς. Μέλος μπορεί να γίνει οποιοσδήποτε- ανάμεσα στα μέλη υπάρχουν ακόμη και συνταξιούχοι- και η διαδικασία δεν δημιουργεί δυσκολίες σε κάποιον εξοικειωμένο με το Διαδίκτυο. Το κόστος είναι μηδενικό και οι ιστοσελίδες καλύπτουν τα απαραίτητα έξοδά τους με τη βοήθεια διαφημίσεων και εθελοντικής εργασίας. Κάθε χρήστης δημιουργεί ένα προφίλ (κατά τα πρότυπα του Facebook και του Μyspace), στο οποίο εμφανίζονται όσα προσωπικά στοιχεία επιθυμεί και πληροφορίες όπως η δυνατότητα φιλοξενίας ή απλής ξενάγησης, η περίοδος και η διάρκεια που είναι κανείς διαθέσιμος, αλλά και πιθανά κωλύματα όπως το κάπνισμα, ή απαιτήσεις όπως το... σφουγγάρισμα. Εγγύηση για το ποιόν του κάθε οικοδεσπότη ή φιλοξενουμένου αποτελούν τα σχόλια χρηστών που έχουν ήδη έρθει σε επαφή μαζί του, και φυσικά η επίδειξη διαβατηρίου και λεπτομερών προσωπικών στοιχείων, μόλις κλείσει η «συμφωνία». Πυρήνας ωστόσο και κινητήρια δύναμη όλου του μηχανισμού είναι «η αλληλεγγύη και η ανιδιοτέλεια μεταξύ των ταξιδιωτών».
ΕΘΕΛΟΝΤΕΣ
Περίπου 1,4 εκατ. άνθρωποι ταξιδεύουν έχοντας εξασφαλίσει μια ζεστή γωνιά στο σπίτι ενός... αγνώστου!

Η κουλτούρα του ταξιδιώτη

ΠΑΡΑΜΟΝΗ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΣ είχε ξεμείνει στη Βαρκελώνη ο 28χρονος Χρυσόστομος Γαλανός. Το αποτέλεσμα ήταν να περάσει, όπως λέει, μία από τις καλύτερες αλλαγές χρόνου με τους καινούργιους αλλά καθόλου καχύποπτους φίλους του. Από τις καλύτερες στιγμές του η φιλοξενία του στη Σλοβακία από ένα ζευγάρι συνταξιούχων, μια ευκαιρία όπως λέει για να γνωρίσει διαφορετικές νοοτροπίες. «Ήταν δύο γλυκύτατοι άνθρωποι που δεν μπορούσαν να ταξιδέψουν, ήθελαν όμως να γνωρίσουν άλλες κουλτούρες. Με πήραν από το αεροδρόμιο με το αυτοκίνητό τους, μου έδωσαν κλειδί για το σπίτι και το βράδυ που γυρνούσα συζητούσαμε πολλή ώρα για διάφορα θέματα, χωρίς κανέναν φόβο. Το μυστικό άλλωστε για να λειτουργήσει η “φάση”, είναι η έλλειψη ξενοφοβίας». Ωστόσο, σύμφωνα με την 26χρονη Άννα

Ψημάρη που μέσω του αγαπημένου της www.couchsurfing.com έχει γνωρίσει και δυσάρεστους ταξιδιώτες, «δεν ζούμε σε έναν παραμυθένιο κόσμο». Καλύτερη εγγύηση για κάποιον χρήστη είναι, όπως τονίζει η Άννα, οι συστάσεις και τα σχόλια που αναγράφουν στο προφίλ του όσοι έχουν έρθει σε επαφή μαζί του. Καθένας επίσης έχει το δικαίωμα να ζητήσει διαβατήριο από όποιον πρόκειται να φιλοξενήσει, η μεγαλύτερη όμως εξασφάλιση είναι η ίδια η κεντρική ιδέα της διαδικτυακής ανταλλαγής φιλοξενίας. «Το κίνητρο δεν είναι η τζάμπα διαμονή, αλλά η επικοινωνία και η ταξιδιωτική αλληλεγγύη. Επομένως έρχονται άνθρωποι που έχουν την κουλτούρα του ταξιδιώτη και όχι του τουρίστα».

πηγή:Νέα