Ο Δρόμος προς το Φως

 Απαγγέλει ο ποιητής Πάμπος Κουζάλης Κάθε παραμονή Πρωτοχρονιάς, λίγο πριν αλλάξει ο χρόνος φορεσιά, κοντοστέκονται για λίγο οι λεπτοδείχτες. Πολύ λίγο, όσο για να πάρουμε μια βαθιά ανάσα και να στρέψουμε τα μάτια της ψυχής σ’ εκείνους που μας λείπουν, σ’ εκείνους που λείπουν από τη μοιρασιά της χαράς. Να προλάβουμε να μετρήσουμε τι πήραμε, τι δώσαμε, τι μας απομένει και ποιοι έχουν ανάγκη ό,τι μας περισσεύει. Να θυμηθούμε ποιοι είμαστε, πώς φτάσαμε ως εδώ, ποιους αγαπούμε κι αν τους το έχουμε πει. Σε ποιους χρωστάμε ευγνωμοσύνη, πόσες συγγνώμες οφείλουμε και πόσα «ευχαριστώ». Να μη λησμονήσουμε πως πάνω απ’ τ’ αγριεμένα σύννεφα μάς περιμένει πάντα ένας ήλιος ή μια αστροφεγγιά. Και να το λέμε δυνατά αυτό για να το ακούνε κι όσοι περπατάνε με τα μάτια κλειστά και προσπερνούν τα φωτεινά χαμόγελα της κάθε μέρας. Για να το ακούνε όσοι έχουν συνηθίσει να βλέπουν τον κόσμο μέσα από το στόχαστρο των όπλων τους. Όσοι έχουν μάθει να λύνουν τις διαφορές τους με το πάτημα της σκανδάλης. Όσοι είναι μαθημένοι πια στο κροτάλισμα των πολυβόλων. Όσοι αναγκάζουν έναν πατέρα, έναν αδελφό, έναν φίλο ν’ αφήσει τους δικούς του ανθρώπους και τη ζεστασιά του σπιτιού του, ν’ αφήσει αναπάντητη την απορία και τον τρόμο στο βλέμμα ενός μικρού παιδιού, για να πάει να συναντήσει σφαίρες εχθρικές σε χαρακώματα και πολεμίστρες. Ας μιλήσουμε επιτέλους τη γλώσσα της μουσικής, ας λευτερώσουμε τα λόγια της καρδιάς ν’ ακουστούν τραγουδιστά κι ας χορέψουμε με ξένους και δικούς. Ας επιστρέψουμε στην αρχή για να συλλαβίσουμε την άδολη αγάπη, να μάθουμε ξανά το χάδι, να ανταμώσουμε το παιδί που εγκαταλείψαμε. Ας μοιραστούμε ό,τι μας δόθηκε, ας κόψουμε το ψωμί στα δυο, ας δώσουμε όλοι για να γίνουμε όλοι πλουσιότεροι. Την καινούργια μέρα που θα ξημερώσει ας τη δούμε με άλλα μάτια. Ας ακολουθήσει το βλέμμα μας το κελαρυστό γέλιο του ήλιου, το λίκνισμα της θάλασσας, το ψιθύρισμα του αγέρα, τους στεναγμούς των λουλουδιών, το αγκάλιασμα των δέντρων, τη ζωή! Ας μην αφήσουμε λοιπόν κανένα να περάσει μόνος τα σύνορα του χρόνου κι ας μη χάσουμε ποτέ τον δρόμο προς το φως!