❝ἠγάσθη καὶ ἐγεγήθει❞

"Ἠγάσθη" = θαύμασε

(αόριστος του ρ. "ἄγαμαι" «θαυμάζω, απορώ» -επιβιώνει σήμερα μόνο στη λ. "ἀγαστός").

Ἐγεγήθει" = ευφράνθηκε

(υπερσυντέλικος του ρ. "γηθέω" «χαίρομαι» , που όμως χρησιμοποιήθηκε κυρίως στον Παρακείμενο «γέγηθα» με σημασία Ενεστώτα)

Συνεπώς: «θαύμασε και ευφράνθηκε».

 

 

 

Τα αρχαιότατα, ποιητικά ρήματα ρήματα "ἄγαμαι" και "γηθέω" απαντούν συχνά στην υμνογραφία παρά το γεγονός ότι γράφεται σε μια εποχή (μετά τον 8ο αι.) που αυτά τα ρήματα έχουν ήδη εκλείψει. Ανασύροντας από την αρχαιότητα και βάζοντάς τα σε ύμνους, η υμνογραφία τα φέρνει στο σήμερα -επειδή οι ύμνοι αυτοί ακούγονται στις εκκλησίες.

Ποιος λοιπόν «θαυμάζει και χαίρεται»; Ο Ιωακείμ, ο πατέρας της Παναγίας, όταν βλέπει την κόρη του να γεννιέται (καθώς σήμερα εορτάζεται η σύλληψη της αγίας Άννης). Προέρχονται απο τον παρακάτω ύμνο (εξαποστειλάριο) -όπως κάποιοι ήδη εύστοχα επισημάνατε.

 

«Εἰσήκουσε τοῦ στεναγμοῦ

τοῦ τῆς σώφρονος Ἄννης

ὁ Κύριος ὡς εὔσπλαγχνος

καὶ παρέσχετο ταύτῃ

τὴν μόνην ἀπειρόγαμον,

τὴν τὸ φῶς ἐκλάμψασαν

τοῖς πέρασιν ἀπορρήτως,

ἣν ὁ θεῖος καὶ κλεινός,

καθορῶν Ἰωακείμ,

ἠ γ ά σ θ η καὶ ἐ γ ε γ ή θ ε ι ».