Το ξαπλωμένο βρέφος στο σπήλαιο, είναι πια η κάθοδος του Λόγου στον Άδη και η έκφραση ίσως η πιο εκπληκτική του προλόγου του Δ΄ Ευαγγελίου: Το φως λάμπει στα σκοτάδια.
Η απόλυτη πολικότης που περιέχει αυτός ο λόγος υποχρεώνει να κατανοήσουμε τα σκοτάδια στην τελευταία τους σημασία, καταχθόνια, προσδιορίζοντας όλο το τραγικό του Σχεδίου του Θεού μέσα από την ιστορία.
Από την άποψη του χρόνου, είναι η πιο αγωνιώδης συνύπαρξη του Φωτός και του σκότους, του Θεού και του Σατανά. Από την άποψη της αιωνιότητος: ο Ήλιος που έδυσε με Αυτόν διασκορπίζει παντοτινά τα σκοτάδια του θανάτου!
π.π.
