Η Μέρα συνέχεια μίκραινε, πιεσμένη
Από μια Νύχτα κυρτωμένη και πρόωρη
Το Απόγευμα έριχνε το λιγοστό του Κίτρινο
Στο βαθύ Δειλινό-
Οι Άνεμοι έβγαλαν τις πολεμικές τους συνήθειες
Ο Νοέμβρης κρέμασε το Γρανιτένιο Καπέλο του
Πάνω σε καρφί Βελουδένιο.
Έμιλυ Ντίκινσον,
1 σχόλιο:
Και το καλοκαίρι σμικραίνει, πιεσμένο να σβήσει τα βυζαντινά απογέματα, τα φύλλα έπεσαν από τους βαθύς αναστεναγμούς της χαμένης νιότης τους, και τα κλαδιά και τα πουλιά έγειραν την σιωπή τού τόπου, όλα κλείνουν σε μία ωραία κοίμηση, χωρίς θάνατο Ανάσταση δεν υπάρχει.
Δημοσίευση σχολίου