-Πιστεύετε κ. Μαρίζα στον Θεό;-Αν δεν πίστευα, δεν θα είχα επιβιώσει. Πιστεύω πως με τη δύναμη του Θεού ζω. Και μη σου φανεί μελοδραματικό.

 

Ζω με τη χαρά ότι η ζωή τούτη είναι μια δοκιμασία και το επάνω είναι ένα όνειρο.!

Η σκέψη μου είναι στον… ουρανό!

Νιώθω από τώρα τη χαρά της «αρπαγής».!

-Έχετε βιώσει το θαύμα στη ζωή σας;

-Έχω καταλάβει πολύ βαθιά το «Γεννηθήτω τω θέλημα σου». Στη ζωή, παλεύω, δεν παραιτούμαι.

Και όταν εξαντλούνται τα δικά μου όρια, Του λέω:

«Παύω να ασχολούμαι, βλέπεις ότι ζορίζομαι, Κανόνισε...».

Όταν δηλαδή με ξεπερνά η δυσκολία, Του κάνω ανάθεση έργου!

-Γίνεται πάντα κάτι μετά;

-Ναι, κι αυτό είναι το θαύμα!

(Αποσπάσμα στο περιοδικό “ΕΓΩ”)

 

 

 

Θα κεντήσω πάνω στου αλόγου σου τη σέλλα με διαμαντόπετρες σωρό του φεγγαριού το πήγαιν' έλα στο πελαγίσιο το νερό Αγόρι μου,αγόρι μου αγόρι μου να σε χαρώ Θα κεντήσω στ' ασημοπίστολα σου πλάι της χελιδόνας το φτερό κι έναν σταυρό να σε φιλάει τις νύχτες που σε καρτερώ Θα κεντήσω πάνω στο δίκοπό σου λάζο το βλέμμα σου το καθαρό αυτό το βλέμμα το γαλάζιο που δε χορταίνω να θωρώ