Μπράβο «πρόεδρε». Ειλικρινά. Σε επίπεδο δηλώσεων, είσαι ασυναγώνιστος. Με μια μόνο φράση —«θυσιάζω την έδρα μου, δεν θα πάρω Προσωπικό Αριθμό, αντισταθείτε!»— κατάφερες να παρουσιαστείς ως ο μοναχικός φρουρός της ελευθερίας. Η εικόνα σου μπροστά στις κάμερες θυμίζει εθνικό ήρωα που ετοιμάζεται για κάτι μεγάλο. Το βλέμμα αποφασιστικό. Η φωνή σταθερή. Το μήνυμα δραματικό. Όλα άψογα στημένα.
Ας είμαστε δίκαιοι: το κόμμα σου όντως έκανε ομιλίες για τον Προσωπικό Αριθμό. Έχει τρέξει ενημερώσεις, έχει προχωρήσει σε προσφυγές. Αυτά υπάρχουν, έχουν καταγραφεί και αποδεικνύουν ότι δεν έμεινες μόνο στην αδράνεια.
Αλλά εδώ έρχεται η αλήθεια που δεν μπορεί να κρυφτεί:
όλα αυτά είναι τα εύκολα.
Είναι τα βήματα που δεν έχουν πολιτικό κόστος.
Είναι οι κινήσεις που δεν ταράζουν νερά, δεν απαιτούν ρίσκο, δεν γράφουν ιστορία.
Γιατί αν ο Προσωπικός Αριθμός είναι απειλή (και ειναι) για τα δικαιώματα των πολιτών, τότε υπάρχει μόνο μία πραγματική συνέχεια, η οργάνωση μαζικών, ειρηνικών διαδηλώσεων.
Όχι άλλες περιφερειακές εκδηλώσεις.
Όχι άλλες ζεστές κουβέντες σε κλειστές αίθουσες.
Όχι άλλες συνεντεύξεις με δόσεις θεατρικότητας.
Αν θες πραγματική αντίσταση — και όχι επικοινωνιακή — τότε ο δρόμος είναι μονόδρομος. Κυριολεκτικά.
Και ξέρεις τι συζητά ο κόσμος;
Ότι δεν πρόκειται να το κάνεις.
Όχι επειδή δεν μπορείς, αλλά επειδή δεν θέλεις να δοκιμαστούν τα λόγια σου πάνω στην πράξη.
Γιατί η πράξη δεν χαρίζεται. Η πράξη δεν σε ακολουθεί αν δεν σταθείς μπροστά. Η πράξη δεν χειροκροτεί. Δημιουργεί ευθύνη, όχι χειροκροτήματα.
Η αλήθεια είναι απλή:
η θεατρικότητα σου προσφέρει ένα ασφαλές καταφύγιο.
Στα κανάλια μπορείς να υψώσεις τον τόνο και να προκαλέσεις εντύπωση χωρίς να χρειαστεί να αναμετρηθείς με την πραγματικότητα. Στις κάμερες μπορείς να πεις «αντισταθείτε» χωρίς να τοποθετήσεις ημερομηνία, τόπο και κάλεσμα. Στα social μπορείς να ανεβάσεις ένα βίντεο και να φανεί πως έκανες το καθήκον σου.
Αλλά αυτό δεν είναι ηγεσία.
Αυτό είναι σκηνοθεσία.
Αν όντως πιστεύεις ότι ο ΠΑ είναι κίνδυνος, τότε οφείλεις να το δείξεις.
Όχι με λόγια. Με πράξεις.
Βγες μπροστά και κάλεσε τον κόσμο.
Βάλε ημερομηνία.
Βάλε πλατεία.
Βάλε την υπογραφή σου κάτω από μια πραγματική κινητοποίηση.
Κι εδώ είναι το κρίσιμο:
Αν το κάνεις, είμαστε μαζί σου.
Με καθαρό τρόπο, χωρίς φανατισμό, χωρίς υστερίες.
Σε αυτό θα βρεις πολλούς συμμάχους.
Γιατί ο κόσμος που ανησυχεί για τον ΠΑ θέλει ουσία, όχι απλώς δραματικούς τίτλους.
Αν όμως δεν το κάνεις;
Αν μείνεις για ακόμη μια φορά στις λέξεις, στα μεγάλα λόγια και στο γνώριμο «θα αντισταθώ» χωρίς επόμενο βήμα;
Τότε δεν μιλάμε για ηγεσία.
Τότε μιλάμε για υποκρισία που περισσεύει και λαϊκισμό που ξεχειλίζει.
Πρόεδρε, η μπάλα είναι στο δικό σου γήπεδο.
Ή θα κάνεις το βήμα.
Ή θα παραδεχτείς σιωπηλά ότι δεν το εννοούσες ποτέ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου