Συνέχεια απο εδώ
91… Σε καμμιά περίπτωση δεν πρέπει να μιλήσει κανείς μέσα στον Ναό του Θεού, ενώ τελείται η θεία Λειτουργία. Αντίθετα να έχει απόλυτα συγκεντρωμένο τον νου του στην προσευχή και στην ακρόαση των θείων Γραφών, διότι μιλούν για την σωτηρία των ψυχών μας. Αν υπάρξει ανάγκη να μιλήσει, πρέπει να συντομεύσει τον λόγο από σεβασμό και τιμή προς την στιγμή εκείνη, και να κατακρίνει τον εαυτό του γι’ αυτό που έκανε. (ψλζ΄)
92… Αν σου συμβεί κάτι, προσευχήσου τρεις φορές στον Θεό γι’ αυτό, παρακαλώντας να μη πλανηθείς. Εάν ο ίδιος λογισμός παραμένει, τότε κάνε αυτό που σου λέει. Είναι από τον Θεό κι όχι από σένα. Αυτό να γίνεται όταν δεν έχεις την δυνατότητα να ρωτήσεις τον Πνευματικό. (ωλγ΄)
93… Εμμανουήλ ερμηνεύεται «μεθ’ ημών ο Θεός». Ας ψηλαφίσουμε τους εαυτούς μας, να δούμε αν πράγματι είναι μαζί μας ο Θεός. Αν απομακρυνθήκαμε από το κακό και γίναμε ξένοι του εργάτη του διαβόλου, τότε είναι μαζί μας ο Θεός. Αν πικράνθηκε η ηδονή των κακών, και γλυκάθηκε η επιθυμία για αγαθές πράξεις, αν έχουμε πάντοτε το πολίτευμα στους ουρανούς, αληθινά τότε είναι μαζί μας ο Θεός. Αν όλους τους ανθρώπους τους βλέπουμε ως ένα, κι όλες τις ημέρες ίδιες, τότε αληθινά είναι μαζί μας ο Θεός. Αν αγαπάμε όσους μας μισούν, μας ονειδίζουν, μας υβρίζουν, μας καταφρονούν, μας ζημιώνουν, μας θλίβουν, όπως αγαπάμε αυτούς που μας επαινούν και μας αναπαύουν, αληθινά τότε είναι μαζί μας ο Θεός. (ωλζ΄)
94… Ω, η δειλία, η θυγατέρα της απιστίας, πως μας κατάντησε! Είναι πολύ επικίνδυνη. Τυφλώνει τον νου. Αποχαυνώνει την καρδιά. Χωρίζει τους ανθρώπους απ’ τον Θεό. Είναι αδελφή της ανελπιστίας. Εξορίζει τον φόβο του Θεού απ’ τον άνθρωπο. Αδελφέ, ας απομακρυνθούμε απ’ αυτήν, κι ας ξυπνήσουμε τον κοιμώμενο μέσα μας Ιησού, κραυγάζοντας «ἐπιστάτα, σῶσον ἡμᾶς ἀπολλύμεθα». Κι Αυτός θα εγερθεί, θα επιτιμήσει τον άνεμο αυτής, και θα ησυχάσει. Κι αφού στραφεί προς εμάς θα πει, «ἐγώ εἰμί μή φοβεῖσθε». (ρε΄)
95… Αδελφέ, η δεξιά του Κυρίου είναι που μας δυναμώνει και μας αξιώνει να ακολουθήσουμε τα ίχνη των αγίων Πατέρων μας, στην διδασκαλία, την διαγωγή, την μακροθυμία, την αγάπη, την υπομονή, τους διωγμούς, τα παθήματα που υπέφεραν από τον εχθρό, αισθητά και νοητά. Αν δεν αποκτήσουμε κάτι απ’ την ζωή τους, πως θα θεωρούμαστε παιδιά τους; Ο Κύριος λέει· «εἰ τέκνα Αβραάμ ήτε, τά ἔργα Αβραάμ ἐποιεῖτε ἄν». Αν δεν υποφέρουμε μαζί τους, όσο επιτρέπει η ασθένεια μας, πως θα συνδοξασθούμε μ’ αυτούς την ώρα εκείνη; Εάν δεν συναποθάνουμε μ’ αυτούς κόβοντας το θέλημα, πως θα εγερθούμε μαζί τους, περιμένοντας ν’ ακούσουμε το «δεῦτε οἱ εὐλογημένοι τοῦ Πατρός μου, κληρονομήσατε τήν ἡτοιμασμένην ὑμῖν βασιλείαν»;
Αδελφέ, αν για τα προβλήματά μας, μάς έδωσε ο Θεός οδηγούς τους Πατέρες, ας προσέξουμε μήπως η οκνηρία μας, η χαυνότητα, η ραθυμία και η απιστία μας, μάς αποξενώσει απ’ αυτούς. Ας ευχόμαστε συνεχώς στον Θεό να μη χωρισθούμε με κανέναν από τους Πατέρες, ούτε τώρα, ούτε στην μέλλουσα ζωή. Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε τι μας χάρισε ο Θεός: όχι μόνο το να έχουμε οδηγούς τούς Αγίους, αλλά και παιδιά τους να είμαστε και συγκληρονόμοι τους. Μακάρια η ψυχή που προσκολλήθηκε σ’ αυτούς. (ρι΄)
96… Αδελφέ, μην εμπαιχθείς από τους δαίμονες και πεις ότι η μελέτη γεννά καθαρή προσευχή. Τότε πως παραμένουν τα πάθη σ’ αυτόν που έχει καθαρή προσευχή; (ρα΄)
97… Αδελφέ, εσύ είπες «ἀσθενῶ στήν ψυχή καί στό σῶμα». Αλλά γιατί δεν ομολογείς ότι υγιαίνεις στο θέλημα σου; (ρλα΄)
98… Αδελφέ, επειδή σε βλέπω να φροντίζεις πολύ για την θεραπεία των παθών του σώματος, νομίζω ότι οι Πατέρες δεν ασχολούνταν με τέτοιες φροντίδες. Εγώ μέχρι τώρα, επειδή είμαι οκνηρός, δεν έδειξα τον εαυτό μου σε γιατρό, ούτε φάρμακο πήρα για τραύμα. Όχι από αρετή, αλλά από οκνηρία. Δεν έχω διάθεση να περιπλανιέμαι σε χωριά και πόλεις, να γίνομαι βάρος στους άλλους. Κι’ αυτά από φόβο για την μέλλουσα απολογία που με περιμένει εκείνη την ώρα. (φλβ΄)
99… (Απάντηση σε ερώτηση εάν οφείλουμε να διαβάζουμε συνεχώς δογματικά βιβλία).
Δεν τα επιθυμώ, επειδή επαίρουν τον νου. Προτιμώ τους λόγους των γερόντων, που ταπεινώνουν τον νου. Δεν τα περιφρονώ λέγοντας αυτά, αλλά συμβουλεύω. Υπάρχει τροφή, υπάρχει και τρυφή. (φμζ΄)
100… Ο νους σου ας παραστέκεται ενώπιον του Θεού κι ας συνομιλεί μ’ Αυτόν. Σημάδι ότι πλησίασες τον Κύριο είναι όταν δεν ταράζεται ο νους, ακόμα κι αν τον πειράξει όλος ο κόσμος. Αυτός που προσεύχεται τέλεια, είναι αυτός που νεκρώθηκε για τον κόσμο και την ανάπαυση του. Σ’ αυτόν που εργάζεται με επιμέλεια το θέλημα του Θεού, δεν υπάρχει ρεμβασμός, αλλά κατά Θεόν σπουδή. Συμφέρει πολύ να μελετώνται οι βίοι των Πατέρων, διότι έτσι φωτίζεται ο νους εν Κυρίω. (οθ΄)
Αγίου Βαρσανουφίου: 100 μυρίπνοα άνθη, από τη βίβλο του.
εκδ. Ιεράς Μονής Κουτλουμουσίου, Άγιον Όρος 1990.
