Συνέχεια απο εδώ
71… Όσο καιρό σε πολεμεί το πάθος της γαστριμαργίας, αγωνίσου με όλη σου την δύναμη, να μη δώσεις στο σώμα σου ακριβώς όση τροφή χρειάζεται. Το ίδιο και με το πάθος της φιλαργυρίας. Όσο σε ενοχλεί ο πόλεμος, μην αποκτήσεις τίποτα παραπάνω από τα απολύτως αναγκαία. Αγωνίσου ώστε να μην αποκτήσεις ούτε ένα όστρακο, ούτε το πιο μηδαμινό πράγμα. Όταν με την χάρη του Θεού νικήσεις στον πόλεμο, απόκτησε τα χρειώδη με φόβο Θεού. Παρομοίως κάνε και στα άλλα πάθη. (φβ΄)
72… Αδελφέ, και όσοι χρησιμοποιούν γιατρούς και όσοι δεν χρησιμοποιούν, το κάνουν έχοντας την ελπίδα τους στον Θεό. Λένε, λοιπόν «εις το όνομα του Κυρίου, αναθέτουμε στους γιατρούς τους εαυτούς μας, διότι δι’ αυτών παρέχει την ίαση». Όσοι πάλι δεν χρησιμοποιούν, έχοντας την ελπίδα στον Θεό το κάνουν, και Αυτός τους θεραπεύει. Εάν, λοιπόν, κάνεις χρήση ιατρού δεν αμαρτάνεις. Εάν δεν κάνεις, μην υψηλοφρονήσεις. (φη΄)
73…(Απάντηση σε δέηση θλιβομένου και οδυνομένου αδελφού για ευχή και βοήθεια).
Αδελφέ, ακηδιαστή και γογγυστή, τι θλίβεσαι; τι κράζεις; Γιατί ζητάς βοήθεια από μακριά, ενώ έχεις τον Ιησού, που σου παραστέκεται και επιποθεί να τον καλέσεις σε βοήθεια; Κράξε προς Αυτόν «επιστάτη!», και θα σου αποκριθεί. Άγγιξε το κράσπεδο του, και θα σου θεραπεύσει όχι μόνο αυτό το πάθος, αλλά όλα σου τα πάθη. (φιδ΄)
74… Σε περίπτωση που αισθάνεται κανείς αρρώστια, και δεν υπάρχει σ’ αυτήν ενόχληση πάθους, αυτή η ασθένεια από Θεού είναι, και βοηθάει στον αγώνα. Είναι ανάγκη τότε να γίνει μια μικρή συγκατάβαση στο σώμα. Αν όμως με την ασθένεια υπάρχει και ενόχληση πάθους, τότε στο παραμικρό δεν πρέπει να γίνει συγκατάβαση. Ενέργεια δαιμόνων είναι, και η συγκατάβαση αυξάνει το πάθος. Συμφέρει, λοιπόν, εφ’ όσον υπάρχει πόλεμος, να ταλαιπωρηθεί το σώμα, κι ας ασθενήσει, παρά από λύπηση στο σώμα να πέσει σε ασθένεια η ψυχή. Αν πάλι είναι φανερή η αιτία της διαταραχής, και το σώμα ασθενεί, ή από τυχόν οδοιπορία, ή από τραύματα βαριά, οφείλεται να γίνει συγκατάβαση. Με σύνεση, όμως, κι όχι υπέρ το δέον, διότι οι δαίμονες ευκαιρία ζητούν. (φκ΄)
75… Αυτός που θέλει να νικήσει στον αγώνα, βιάζει λίγο τον εαυτό του, είτε σε νηστεία, είτε σε αγρυπνία, είτε σ’ οποιοδήποτε πράγμα. Για παράδειγμα, εάν κανείς έχει συνήθεια να μη τρώει πριν την ενάτη ώρα, η ασθένεια, όμως, απαιτεί την τρίτη ώρα να φάει, αγωνίζεται να εγκρατευθεί μέχρι την έκτη ώρα. Παρόμοια και στην αγρυπνία. Αυτή η βία αντικρούει την ενέργεια των δαιμόνων. (φκβ΄)
76… Αδελφέ, εμείς οι ίδιοι δεν θέλουμε να ελευθερωθούμε από τις αμαρτίες μας και τις δυσάρεστες επιπτώσεις τους. Δύο χαρίσματα έχει δώσει ο Θεός στους ανθρώπους, με τα οποία μπορούν να σωθούν και να λυτρωθούν απ’ όλα τα πάθη του παλαιού ανθρώπου: την ταπείνωση και την υπακοή. Και δεν τις αρπάζουμε, ούτε θέλουμε να ζήσουμε σύμφωνα μ’ αυτές. Αλλά ούτε και να τις αγγίξουμε θέλουμε προκειμένου να βρούμε βοήθεια από τον Θεό, να ελευθερωθούμε από κάθε κακό, και να προσκολληθούμε μ’ αυτές στον μεγάλο Ιατρό, τον Ιησού, Αυτόν που έχει την δύναμη να μας θεραπεύσει την φλεγμονή. (φνγ΄)
77… (Απάντηση σε ερώτηση αδελφού περί του πως να αντιδράσει όταν ακούσει ότι κάποιος τον κακολογεί). Σήκω αμέσως και προσευχήσου πρώτα γι’ αυτόν κι έπειτα για σένα, λέγοντας «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησον τον δείνα αδελφό κι εμένα τον άχρηστο δούλο σου. Σκέπασε μας από τον πονηρό, δι’ ευχών πάντων των Αγίων σου. Αμήν». (φνθ΄)
78…Και μόνο το ευχάριστο άκουσμα μιας καταλαλιάς, είναι κι αυτό καταλαλιά, κι έχει την ίδια καταδίκη. (φξα΄)
79… Οτιδήποτε υπάρχει στο Κοινόβιο, μέχρι κι αυτό το χώμα, του Θεού είναι. (φε΄)
80… Αδελφέ, οι εργάτες που ζητούσαν από τον οικοδεσπότη μισθό, σε τίποτ’ άλλο δεν καυχιόντουσαν παρά μόνο σ’ αυτό ότι «ἐμεῖς ἐβαστάξαμε το βάρος καί τόν καύσωνα τῆς ἡμέρας». Ας υπομείνουμε, λοιπόν, την θλίψη, για να έλθει σ’ εμάς πλούσιο το έλεος του Θεού, και να μη κακίσουμε και πέσουμε στην αιχμαλωσία της ακηδίας. Από αυτήν αρχίζει η απώλεια. Ενθυμήσου, τέκνο, ότι «ὁ ὑπομείνας εἰς τέλος, οὗτος σωθήσεται». Υπάρχει ασθένεια πειρασμική και πειρασμός για δοκιμή. Άνθρωπος απείραστος, αδόκιμος.
Για πες μου, τι έπαθες και χαλάρωσες πνευματικά; Έχε κατά νου τον λόγο του Αποστόλου· «οὔπω μέχρις αἵματος ἀντικατέστητε πρός τήν ἁμαρτίαν ἀνταγωνιζόμενοι καί ἐκλέλυσθε τῆς παρακλήσεως, ἥτις ὑμῖν ὡς υἱοῖς διαλέγεται». (χιγ΄)
συνεχίζεται..
