Τόν αγαθό δρόμο βαδίζουν
όσοι δέν έχουν τήν ζωή τους στή γή,
οί τρισμακάριστοι,
πού πάνω στήν γή ζούνε πάνω από τήν σάρκα,
οί άγαμοι,
οί λυπημένοι,
οί καταφρονητές τού κόσμου,
οί συχναστές τού ουρανού,
οί ακτήμονες,
οί χαμοπλάγιαστοι,
οί μέ ένα χιτώνα,
οί μόλις ζώντες,
οί δίχως τροφές καί δίχως σκεπάσματα,
οί έχοντες μόνο μία φροντίδα, κάθε δόξα εδώ νά περιφρονούν,
πλούτος νά είναι ή φτώχεια τους καί στό Θεό μόνο νά ατενίζουν,
αυτούς εγώ βλέποντας τους στήν γή τούς τρέμω καί τούς φοβάμαι,
σάν τό Θεό τόν υπέρτατο βασιλιά,
όταν πλησιάζει τούς ανθρώπους,
διότι πηγαίνουν πολύ πιό ψηλά από όλους τούς θνητούς.
Άγιος Γρηγόριος ό Θεολόγος,
Έπη είς ετέρους. Ποίημα Ε’ παρα Νικοβούλου προς υιόν ΕΠΕ 11,90 ΒΕΠΕΣ 62,236.PG37,1532 ____________________________
