Από πού πηγάζει η εμμονή της Aριστεράς με τη Χαμάς; Πώς είναι δυνατόν μια πολιτική παράδοση που βασίζεται σε μια - γελοία πλην όμως υπαρκτή ιδέα - που πάντα θεωρούσε τη θρησκεία ως όπιο του λαού, να συντάσσεται, με απίστευτη μανία μάλιστα, με τις τρομοκρατικές οργανώσεις που επιδιώκουν να επιβάλουν ένα φονταμενταλιστικό ισλαμικό καθεστώς στη Δύση, να επιβάλλουν τη Σαρία;
Για να δώσουμε μια απάντηση πρέπει να κοιτάξουμε πίσω. Η Αριστερά που έχει, θέλει δεν θέλει, μαρξιστική παράδοση, βλέπει το Ισραήλ ως την πρωτοπορία των ΗΠΑ και το προπύργιο της Δύσης στη Μέση Ανατολή. Αυτή η οπτική χρησιμοποιείται για να υιοθετήσει την γνωστή μανιχαϊστική και απάνθρωπη λογική, σύμφωνα με την οποία ένας νεκρός Παλαιστίνιος αξίζει πολύ περισσότερο από έναν νεκρό Ισραηλινό. Και αυτό σε σημείο να γίνεται δικαιολογημένη η άρνηση στην ισραηλινή κοινότητα να ζει στα πατρογονικά εδάφη που της ανήκαν από πάντα, χωρίς συνεχή φόβο επιθέσεων όπως αυτή της 7ης Οκτωβρίου - δηλαδή χωρίς ρουκέτες, δολοφονίες και βιασμούς. Αν εξετάσουμε το παρελθόν θα δούμε τον πρωτεργάτη αυτού του νεωτερικού μίσους, γιατί υπήρξε και άλλο κεφάλαιο μίσους πολύ πιο πίσω, από την εποχή του Δάντη. Ο κήρυκας της ζηλοφθονίας, ο επίσης Εβραίος Καρλ Μαρξ, ήταν από τους πρώτους οικοφοβικούς της νεότερης ιστορίας – μισούσε δηλαδή εαυτόν και την εθνική παράδοση. Από τον οικοφοβικό και ζηλόφθονο Μαρξ, ο Εβραίος ερμηνευόταν ως ο κακός άλλος, ως ο φορέας του αστικού οράματος για τη ζωή, που βασίζεται στο κέρδος και την εκμετάλλευση των φτωχών. Αυτό φαίνεται πολύ καθαρά στο «Το Εβραϊκό Ζήτημα». Στην αντισημιτική λογοτεχνία του 19ου αιώνα, ο Εβραίος ήταν ο απόκληρος, ο αποκομμένος από κάθε πατρίδα και κάθε έθνος, ενώ σήμερα είναι ο κυνικός και αδίστακτος τραπεζίτης, που κινεί τα υπόγεια νήματα όλων όσων συμβαίνουν στον πλανήτη γη. Από τον 19ο αιώνα μέχρι σήμερα, ειδικά στα μάτια των φανατικών και ανιστόρητων, δεν έχουν αλλάξει και πολλά στον τρόπο που ο Εβραίος θεωρείται ο απόλυτος ένοχος: το κακό επί της γης.
Σήμερα σε αυτή τη γενεαλογία έρχεται να προστεθεί το χαμηλό επίπεδο της σύγχρονης ξεπεσμένης Αριστεράς που, σε αντίθεση με το παρελθόν, κινείται κατά βάση από ανθρώπους αστοιχείωτους, αμόρφωτους ιστορικά και φιλοσοφικά, βίαιους, φανατικούς και κυρίως άδειους πνευματικά. Μια Αριστερά που αποτυγχάνει - κάθε φορά που της δίνεται η ευκαιρία να κερδίσει την εξουσία - τώρα βομβαρδίζει το άπειρο, νεανικό, αδιάβαστο και αφελές κοινό της, με το αρχέτυπο του αιώνιου θύματος που εν προκειμένω είναι ο Παλαιστίνιος της Χαμάς. Έτσι οι ελαφρόμυαλοι οπαδοί της Αριστεράς ταυτίζουν τους τρομοκράτες που ζουν πλουσιοπάροχα και σωρεύουν όπλα, με τον φτωχό μετανάστη, την αδύναμη γυναίκα ή το διωκόμενο τρανς άτομο από την πάντα κακιά δυτική Κοινωνία.
Σύμφωνα με αυτές τις γελοίες υποθέσεις, όσοι τάσσονται με τη Χαμάς είναι με το μέρος εκείνων που διώκονται - των πάντα αθώων θυμάτων, όπως και να έχει. Από την άλλη, όσοι τάσσονται με την ιστορική αλήθεια, όχι υποχρεωτικά ΜΕ ΤΟ Ισραήλ, είναι σταθερά με το μέρος των αδίστακτων εκτελεστών, των φονιάδων των λαών. Ξανά και ξανά η αντιδυτική μανία των πλέον ωφελημένων από τη Δύση, των οικοφοβικών υποκριτών, γίνεται μια κουλτούρα μίσους, λογοκρισίας, μισαλλοδοξίας, ρατσισμού, προκατάληψης και φανατικής εχθρότητας.
Ας μην το ξεχνάμε, η ιστορία μπορεί να εξηγήσει ακόμη και τα πιο παραληρηματικά οράματα, όπως αυτό που έχουν στις άρρωστες και σαπισμένες τους ψυχές οι σύγχρονοι αριστεροί: τον αφανισμό του Ισραήλ από τον χάρτη, με κάθε κόστος. Ένα είναι βέβαιο, όσο βλέπουν ότι το Ισραήλ δεν θα τους κάνει τη χάρη να αφανιστεί ησύχως, τόσο θα αφινιάζουν και τόσο ο απλός κόσμος θα βλέπει την ασχήμια και την βαρβαρότητα που κρύβεται πίσω από το γλάσο του ανθρωπισμού.
Γιώργος Κουτσαντώνης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου