"Γνωρίζω έναν ιερέα στην Αθήνα. Είναι ο ταπεινότερος των ιερέων και ο απλοϊκότερος των ανθρώπων. Για κάθε ιεροπραξία αν του δώσεις μία δραχμή ή πενήντα λεπτά ή μία δεκάρα, τα παίρνει. Αν δεν του δώσεις τίποτε, δεν ζητά. Για τρεις δραχμές τελεί ολόκληρη ολονύκτια Ακολουθία. Απόδειπνο, Εσπερινό, Όρθρο, Ώρες, Λειτουργία. Συνολικά διαρκεί εννέα ώρες. Αν του δώσεις μόνο δύο δραχμές, δεν παραπονείται.Κάθε ψυχοχάρτι με τα ονόματα των τεθνεώτων προς μνημόνευση, αφού μια φορά του το δώσεις, το κρατά για πάντοτε. Επί δύο, τρία, τέσσερα, πέντε έτη εξακολουθεί να μνημονεύει τα ονόματα. Σε κάθε προσκομιδή μνημονεύει δύο ή τρεις χιλιάδες ονόματα. Δεν βαρύνεται ποτέ. Η προσκομιδή σ’ αυτόν διαρκεί δύο ώρες. Η Λειτουργία άλλες δύο. Στην απόλυση της Λειτουργίας, όσα κομμάτια έχει εντός του ιερού, από πρόσφορα ή αρτοκλασία, τα μοιράζει όλα σε όσους τύχουν. Δεν κρατεί σχεδόν τίποτε..."
