και μένει μόνο του στη στέγη, όλο θλίψη»
ΓΙΆΝΝΗΣ ΤΣΑΡΟΎΧΗΣ
Ο Μάης ζητούσε. Οι επαναστάσεις γίνονται απ’ αυτούς που δίνουν.
Έτυχε να μπω στη Σχολή Καλών Τεχνών γυρεύοντας ένα τελάρο που είχα δανείσει σε κάποιον. Με πήραν για αστυνομικό! '
Ενας
'Ελληνας που με ήξερε, τους εξήγησε πως ήμουν ακίνδυνος! ’Επιασα
συζήτηση μαζί τους. ’Ηταν περήφανοι που κατέλαβαν τή σχολή τους. Στο
τέλος αρχίσαμε να μιλάμε. Τους είπα πως «ό,τι καλύτερο είχε η γαλλική
ζωγραφική, απέφυγε αυτή τη σχολή!
Ο Ματίς, ο Ρουώ, όλοι αυτοί πέρασαν για μια βδομάδα μόνο από δω και σεις θέλετε να την καταλάβετε για πάντα.
Πρέπει να την εγκαταλείψετε και να μην ξαναγυρίσετε.
'Οποιος καταλαμβάνει μιά σχολή είναι πιό πιθανό να γίνει αρτηριοσκληρωτικός καθηγητής παρά ένας ανανεωτής».
Υπήρχαν
δυο γραμμόφωνα. Το ένα έπαιζε Ξενάκη και το άλλο Σοπέν... Μια φασαρία
χωρίς προηγούμενο, πολλά τσιγάρα, σηκώθηκα κι έφυγα.
Κατάλαβα
οτι με το να κολλάς χαρτιά και να γράφεις συνθήματα με λαδομπογιά δεν
αλλάζουν οι καταστάσεις. Πρέπει ν’ αλλάξουν τα μυαλά και οι
προκαταλήψεις.
ΩΣ ΣΤΡΟΥΘΙΟΝ ΜΟΝΆΖΟΝ ΕΠΊ ΔΏΜΑΤΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου