Οσία γερόντισσα Μακρίνα της Πορταριάς

  

Όταν δεν έχου­με το νου μας στον Θεό, αλλά στο για­τί, τότε θα μας φταί­ει ο ένας και ο άλ­λος. Όμως φταί­ει ο εαυ­τός μας, κα­νείς άλ­λος δεν φταί­ει. Δεν έχου­με καλή πνευ­μα­τι­κή κα­τά­στα­ση, αυτή εί­ναι η αι­τία. Όποιος κυ­νη­γά­ει την ''ευ­χή'' σαν το χρυ­σά­φι και εκμε­ταλ­λεύ­ε­ται και το λε­πτό, όλα τα υπερ­πη­δά, όλα τα δέχεται και τα υπο­μέ­νει. Τότε ο Θεός και η Πα­να­γία τον σκε­πά­ζουν. Τότε θα προ­σέ­ξει την κα­τά­κρι­ση, την πα­ρα­κοή, τα ανευ­λό­γη­τα. Χρειά­ζε­ται τα­πεί­νω­ση. Όταν κα­νείς βλέ­πει εσω­τε­ρι­κά τον εαυ­τόν του, θα βλέ­πει γύρω του όλα καλά. Όταν ο άν­θρω­πος έχει τον Θεό στην ψυχή του, δεν κα­κο­λο­γεί και όταν βλέ­πει κά­ποιον που υπο­φέ­ρει, τον πο­νά­ει και κλαί­ει μαζί του και ικε­τεύ­ει τον Θεό να τον ελε­ή­σει.