«(…) κατά τις 8 το πρωί φτάσαμε στο σταθμό της Θεσσαλονίκης. Όταν μπαίναμε στη Θεσσαλονίκη μια συγκινημένη ηδονή με γέμιζε όλον, τέτοια που δεν μπορώ να την περιγράψω γιατί δεν ξέρω από τι στοιχεία ορισμένα αποτελείται. Ίσως να ήταν : «Εμείς, οι Έλληνες, με την αξιοσύνη μας μπαίνουμε στη Θεσσαλονίκη, την πρωτεύουσα της Μακεδονίας, ενώ δεν το περιμέναμε να είμαστε τόσο άξιοι». Και το άλλο : «Μπαίνουμε νικητές στη Θεσσαλονίκη…. Νικήσαμε τους νικητές των προγόνων μας». Και το τρίτο: «Εμείς οι λίγοι που δουλέψαμε χρόνια στη Μακεδονία ή για τη Μακεδονία, για να κάνουμε το έθνος να πολεμήσει για δαύτην και να την πάρει, να που είδαμε με τα ίδια τα μάτια μας το αποτέλεσμα της εργασίας μας, την εκπλήρωση των πόθων μας, το στεφάνωμα των κόπων μας». (…)»
Μαρτυρία του Ιωνά Δραγούμη που ήταν όντως και μια δικαίωση του προσωπικού του αγώνα.
