Του π.Διονυσίου Ταμπάκη
...Ἔτσι περνοῦσαν οἱ μέρες καὶ κάποιοι εὐχαριστοῦσαν τὸν Θεὸ ποὺ τοῦ συνέβη τοῦτο τ’ἀγιάτρευτο:
-Δόξα να’χεῖ ὁ Θεός, δὲν μᾶς ἄφησε νὰ πλήξουμε. Μᾶς ἔστειλε τὸν ἀρκουδιάρη Του γιὰ νὰ γελᾶμε. Καραγκιόζη δὲν εἴχαμε καὶ καραγκιόζη βρήκαμε. Μεγάλη ἡ χάρη Του.
Ἀκόμη καὶ ὁ Μῆτσος ὁ σκεμπὲς μὲ μία κοιλιὰ πιὸ μεγάλη καὶ ἀπ’τὸ μπόγι τοῦ ἀποφαινότανε πειραχτικά:
-Ἐλᾶτε γειτόνοι νὰ καμαρώσετε τὴν κατάντια τοῦ Κουζουλοπροδρόμου . Εὐτυχῶς ὁ Θεὸς στὸν πιὸ καλὸ καιρὸ τὸν μώρανε, θὰ χοῦμε τώρα καὶ τζάμπα θέατρο στὴ γειτονιά μας νὰ κάνουμε χάζι.Εὖγε ρὲ βλακοπρόδρομε, κλόουν τοῦ θεοῦ ,δὲ θὰ μᾶς ἀπομείνει ἄντερο μαζί σου .Σὲ εὐχαριστοῦμε Θεέ μου πού μας ἀξιώνεις καὶ μᾶς νὰ χοῦμε τέτοια χαρὰ. Πὼς ἀλλιῶς θε’ νὰ περνοῦσε ἡ ὥρα μας!
Πολὺ γρήγορα τόνε ἔδιωξε καὶ ὁ γερὸ Πολύδωρος ὁ ταβερνιάρης ἀπὸ τὸ μαγαζὶ ποὺ τοῦ κάνε τὸ γκαρσὸν καὶ σερβίριζε καθ’ἑκάστην πατσάδες ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου