Ούτε με τα μίλια της θάλασσας και τα χιλιόμετρα της γης.
Είναι κάποιες αποστάσεις που μετριούνται
μόνο με συναισθήματα και βήματα μελαγχολικά
στου φθινοπώρου τις διαδρομές.
Είναι κάποιες αποστάσεις γεμάτες φυλλοβόλα όνειρα,
και συ φτάνεις στο τέρμα σου γυμνός.
Γυμνός,με την ψυχή σου ντυμένη φθινόπωρο.
Είναι κάποιες αποστάσεις,κάποιες διαδρομές
με αρχή και τέλος.
Στην μια άκρη εγώ,και στην άλλη εσύ.
Κι ανάμεσά μας πολλά φθινοπωρινά φεγγάρια,
πολλές ανάσες δρόμος.
Ίσως κι όλα τα φθινόπωρα της ζήσης μας.
Και'μεις δεν συναντιόμαστε.
Χαθήκαμε στην σκούρα αποσύνθεση.
Στη σκουρόχρωμη πτώση της φύσης.
Είναι και κάποιες διαδρομές,που δεν τις μετράς με χιλιόμετρα.
Τις μετράς με συναίσθημα,με αγκαλιές,
και ονειροπόλο βλέμμα.
Τις μετράς με φθινόπωρα,και με τις οργιές της ψυχής.
Πολλές οργιές ανάμεσά μας.
Και μέσα μας μια ψυχή αειθαλής αντιστέκεται της φυλλοβολής
και της αποσύνθεσης.
Ελευθερία Λάππα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου