Ἐκεῖ ξαφνικὰ ὁ Γέροντας ἐκδήλωσε μεγάλη χαρά καὶ μοῦ λέει:
«Νεόφυτε, ἐδῶ ἦρθα ξανά»!
«Μά, πότε ἦρθες Γέροντα;», τὸν ρωτάω.
«Ἦρθα πρὶν τόσα χρόνια. Ήτανε νὰ γίνει παγκόσμιος πόλεμος καὶ ἡ Παναγία μᾶς ἐπιστράτευσε ὅλους καὶ μᾶς εἶπε· “κάντε προσευχή, νὰ μὴ γίνει τώρα ὁ μεγάλος πόλεμος, νὰ δώσουμε χρόνο μετανοίας στοὺς ἀνθρώπους”.
Καὶ ἤθελαν τότε οἱ Ρώσοι καὶ ὅλοι αὐτοὶ οἱ Δυτικοὶ νὰ κάνουνε παγκόσμιο πόλεμο! Ἐδῶ ἤθελαν νὰ κάνουν τὸν πόλεμο…».
«Καί, τί ἔγινε τότε, Γέροντα»;
«Εἶδα ὅτι πήγαμε ὅλοι στὸ Κίεβο καὶ κάναμε προσευχή. Καὶ ἤμασταν μαζὶ μὲ τὸν πάτερ Πορφύριο, τὸν πάτερ Παΐσιο, τὸν πάτερ Ἰάκωβο καὶ ἄλλους ἀνθρώπους τοῦ Θεοῦ. Καὶ ἐγὼ ἔκλαιγα πολύ! Κι ὅλους μᾶς συντόνιζε ὁ πάτερ Πορφύριος, ποὺ μοῦ εἶπε:
“Πάτερ Εὐμένιε, μὴν κλαῖς ἔτσι, δὲν θὰ γίνει τώρα ὁ παγκόσμιος πόλεμος· ὕστερα θὰ γίνει”!
Καὶ κατόπιν ἄρχισε νὰ κλαίει πολὺ ὁ πάτερ Ἰάκωβος καὶ ἔλεγε:
«Όχι ἄλλος πόλεμος, ὄχι ἄλλος πόλεμος, Παναγία μου”!
Καὶ εἴδαμε τὸν ἅγιο Ἰωάννη τὸν Ρῶσο, ποὺ εἶπε:
Όχι, πρέπει νὰ γίνει πόλεμος, διότι δὲν ὑπάρχει ἄλλος τρόπος νὰ θεραπευτεῖ αὐτὸς ὁ κόσμος»!
«Μητροπολίτου Μόρφου Νεοφύτου Ὁμιλίες» Ἱερὰ Μητρόπολις Μόρφου, τόμος Α’, ἐκδ. Θεομόρφου, σελ. 346-348
