ΟΣΊΟΥ ΕΦΡΑΊΜ ΤΟΎ ΣΎΡΟΥ

 

Σέ ποιόν λοιπόν πρέπει νά πείθεται κανείς; Στή θεία Γραφή ή σέ ανθρώπους φιλήδονους καί στερημένους από τήν αλήθεια;

Διότι οί φιλήδονοι μέ αδιάντροπο πρόσωπο θά πούν ό ένας στόν άλλο·

«Ό Θεός δέ θά τά κρίνει αυτά, διότι είναι σωματικά».

Καί τά προφασί­ζονται αυτά, γιά νά αφαιρέσουν από τήν καρδιά τού πλησίον τους τό φόβο τής δίκαιας κρίσης τού Θεού, ώστε έτσι νά διαπράττουν άφοβα καί ανεμπόδιστα τίς ορέξεις τους, καί νά μήν υπάρχει εκείνος πού θά τούς ελέγχει.

Πόσους εξαπάτησαν τά λόγια αυτά;

Πόσους διέφθειραν;

Πό­σους κατέστρεψαν;

Καί πώς από τή μια αυτός πού αμάρτησε προξε­νεί τόν κίνδυνο στόν εαυτό του, από τήν άλλη εκείνος πού εξαπατά καί άλλους, καί τούς αποσπά από τήν ευσέβεια, καί τούς οδηγεί στόν γκρεμό, θά κριθεί χωρίς έλεος, σύμφωνα μ’ αυτό πού έχει γραφεί;

Αυτοί τούς αληθινούς καί αψευδείς λόγους τού Κυρίου τολ­μούν νά τούς παρουσιάζουν σάν ψευδείς, κατηγορώντας τους εξαιτίας τών επιθυμιών τους.

Διότι άν αυτούς πού έχουν συλληφθεί στή διάπραξη αυτής τής αισχρότητας, καί δέ μετανόησαν, δέ θά τούς κρίνει ό Θεός, σύμφωνα μέ τή φλυαρία εκείνων, θά σταματήσει ύστερα απ’ αυτά όλη ή δίκαια κρίση τού Θεού.

Δέν είναι όμως έτσι, δέν είναι έτσι. Ποτέ κάτι τέτοιο!