Ησυχία. Όχι του κόσμου, μα εκείνη η βαθιά, εσωτερική σιγή που συνοδεύει τις ψυχές που περπάτησαν επί της γης με την πνοή του Ουρανού. Σε ένα απλό σπιτικό στο αγαπημένο του νησί κάθεται τώρα ο Γέροντας Επίσκοπος. Δεν ομιλεί συχνά. Δεν χρειάζεται. Η σιωπή του πλέον μιλά περισσότερο από χίλιες ομιλίες.
Υπήρξε ποιμένας αληθινός, πατέρας και λειτουργός, κήρυκας Χριστού εν μέσω ανθρώπων κουρασμένων. Με το πετραχήλι του φορτωμένο από δάκρυα, εξομολογήσεις και ελπίδες βάδισε δεκαετίες τον δρόμο του Σταυρού. Στο πρόσωπό του καθρεφτιζόταν η ευγένεια του Πνεύματος, η σοβαρότητα του Ευαγγελίου, η πραότητα του καλού ποιμένα.
Κι όταν ήλθε η ώρα να σιωπήσει από τους άμβωνες, δεν αποσύρθηκε από την αγάπη. Απλώς πέρασε στην ησυχία, στην προσευχή, στη μυστική διακονία. Τώρα, οι λόγοι του είναι λιγοστοί αλλά γεμάτοι βαρύτητα. Οι κινήσεις του ήρεμες αλλά γεμάτες χάρη. Οι επισκέψεις σ’ εκείνον, παρηγοριά και ευλογία. Δεν είναι πια επίσκοπος μιας γεωγραφικής Μητρόπολης αλλά επίσκοπος των καρδιών που επί αρκετά έτη διηκόνησε, που τον θυμούνται και τον αγαπούν.
Και η Εκκλησία, η μητέρα όλων, γνωρίζει να τιμά τους εργάτες του Ευαγγελίου που έσπειραν με δάκρυα και θερίζουν με ειρήνη. Γιατί η αληθινή ποιμαντορία δεν τελειώνει με την παραίτηση· μεταμορφώνεται σε σιωπηλή πρεσβεία, σε προσευχή, σε φως που συνεχίζει να καθοδηγεί.
Και καθώς στρέφουμε με ευγνωμοσύνη το βλέμμα στο πρόσωπο του Γέροντα Επισκόπου, δοξολογούμε και ευχαριστούμε τον Θεό που χάρισε στην τοπική Εκκλησία έναν άξιο διάδοχό του· τον νέο Ποιμένα που συνεχίζει το έργο με αγωνία, πίστη και όραμα, με αγάπη προς το Θεό και το ποίμνιό του.
(Αμοργός, 21 Σεπτεμβρίου 2025)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου