Tην εγγύς εύρε του Θεού Λόγου στάσιν.
Yψιβάτης Συμεών Σεπτεμβρίου έκθανε πρώτη.
Ο Μέγας Συμεών καταγόταν από ένα χωριό που λεγόταν Σισάν, στα όρια της Συρίας και της Κιλικίας, στα χρόνια του αυτοκράτορα Λέοντα του Μεγάλου (Μακέλλη) και του Πατριάρχη Αντιοχείας Μαρτυρίου, γύρω στο έτος 457 μ.Χ. Από νεαρή ηλικία αγάπησε τον Θεό, εγκατέλειψε τον κόσμο και ό,τι κοσμικό, και πήγε σε ένα μοναστήρι κοντά στο χωριό του, όπου ασκήτευαν δύο μοναχοί. Έζησε μαζί τους δύο χρόνια και κατόπιν θέλησε να ακολουθήσει ανώτερη και τελειότερη ζωή.
Γι’ αυτό πήγε στον Όσιο Ηλιόδωρο, που τον είχε ως δάσκαλο στη μοναχική ζωή, και έζησε κοντά του επτά χρόνια. Εκεί άσκησε τόσο αυστηρή ζωή που ξεπέρασε και τους ογδόντα συνασκητές του. Νήστευε όλη την εβδομάδα, είχε δεμένη τη μέση του με ένα σκληρό σχοινί από φοίνικα, που του μάτωνε το σώμα, και γενικά έκανε άσκηση υπεράνθρωπη. Εξαιτίας αυτής της υπερβολικής άσκησης, οι άλλοι μοναχοί τον παρακάλεσαν να φύγει, για να μην προκαλεί βλάβη στους πιο αδύνατους, οι οποίοι, μιμούμενοι τον αγώνα του, κινδύνευαν να σπάσουν τις δυνάμεις τους.
Έφυγε λοιπόν σε μια ερημική χαράδρα και έμεινε εκεί. Ύστερα από πέντε μέρες οι μοναχοί μετανιωμένοι τον έψαξαν, τον βρήκαν και τον πήραν πίσω στο μοναστήρι. Αργότερα πήγε σε ένα χωριό, το Τελανισσό, και κλείστηκε σε ένα μικρό κελί για τρία χρόνια. Εκεί θέλησε να μιμηθεί τον Μωυσή και τον Ηλία και να περάσει σαράντα μέρες χωρίς φαγητό. Παρακάλεσε τον φίλο του, τον Όσιο Βλάσσο, να αλείψει την πόρτα του κελιού με λάσπη, ώστε να μην μπορεί να βγει ούτε να βρει τροφή. Και όντως πέρασε σαράντα μέρες τελείως νηστικός. Στο τέλος έπεσε κατά γης εξαντλημένος, χωρίς να μπορεί να μιλήσει ή να κινηθεί.
Ο Βλάσσος τον βρήκε, έβρεξε ένα σφουγγάρι, του έβρεξε το στόμα και έτσι τον κοινώνησε με τα Άχραντα Μυστήρια. Ο Συμεών πήρε δύναμη, σηκώθηκε και έφαγε λίγο ψωμί. Έπειτα ανέβηκε στην κορυφή ενός βουνού και έμεινε ξανά σαράντα μέρες νηστικός, έτσι ώστε το τέλος της μιας τεσσαρακοστής να γίνεται αρχή της επόμενης.
Η φήμη του διαδόθηκε και πολλοί χριστιανοί πήγαιναν κοντά του, διαταράσσοντας την ησυχία του. Για τον λόγο αυτό έφτιαξε έναν στύλο, ύψους 36 πήχεων (περίπου 16 μέτρων), και ανέβηκε στην κορυφή του. Εκεί νήστευε πάλι σαράντα μέρες συνεχόμενες, πολλές φορές όρθιος, περνώντας έτσι τη ζωή του ως «υψιβάτης». Από την αγιότητά του συνέρρεαν ακόμη περισσότερα πλήθη, από κάθε μέρος, και πολλοί βαπτίζονταν με τη βοήθεια του Αγίου Θεοδώρητου, επισκόπου Κύρου, που έγραψε και πρώτος τον βίο του.
Ο Όσιος Συμεών έγινε γνωστός παντού, και για το ύψος της αρετής του και για τα πλήθη των θαυμάτων του. Θεράπευσε πολλούς, προφήτεψε ξηρασίες, πείνες, πανούκλες, ακόμη και επιδρομές ακρίδων, που όλα βγήκαν αληθινά. Η ζωή του ήταν τόσο αγγελική, που κάποιοι νόμιζαν μήπως δεν ήταν άνθρωπος αλλά άσαρκος φύση. Παρά τους ασκητικούς του αγώνες και το πλήθος των θαυμάτων, είχε απέραντη ταπείνωση, θεωρούσε τον εαυτό του κατώτερο από όλους, και φερόταν με απλότητα ακόμη και στους πιο αγροίκους ανθρώπους. Μόνο απέναντι στις αιρέσεις φερόταν με αυστηρότητα και ζήλο.
Έτσι, έχοντας γίνει μέγας και δοξασμένος, αναπαύτηκε στον Κύριο για να λάβει τους μισθούς των αγώνων του, σε ηλικία 56 ετών. Και μετά θάνατον δεν έπαψε να θαυματουργεί.
Σημείωση
Ο Άγιος Αγάπιος ο Κρής και άλλοι συγγραφείς γράφουν ότι ο Συμεών ο Στυλίτης, που γιορτάζει την 1η Σεπτεμβρίου, και ο Συμεών ο Θαυμαστορείτης, που γιορτάζει στις 24 Μαΐου, είναι το ίδιο πρόσωπο με διαφορετικά ονόματα. Άλλοι πάλι υποστηρίζουν ότι πρόκειται για δύο διαφορετικά πρόσωπα, λόγω διαφορών στους χρόνους και τους βασιλείς επί των οποίων έζησαν. Αν αυτό αληθεύει, τότε και η Αγία Μάρθα, μητέρα του Συμεών Στυλίτη, που γιορτάζει στις 1 Σεπτεμβρίου, είναι άλλη από τη Μάρθα που γιορτάζει στις 4 Ιουλίου και σχετίζεται με τον Συμεών τον Θαυμαστορείτη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου