ο Σεπτέμβριος, αυτός ο πανευτυχής μήνας του Βοσπόρου

 

Με το που μπήκε ο Σεπτέμβρης εμφανίστηκε και το φθινόπωρο. Όπως το υποδηλώνει η ονομασία του, αρχίζουν να φθίνουν, να ελαττώνονται οι ποικιλίες των καλοκαιρινών οπωρικών, για να δώσουν τη θέση τους στα «νέα εποχιακά φρούτα και λαχανικά». Τα παλιά χρόνια, τότε που στην αγορά έβρισκε ο αγοραστής μόνο τα εκάστοτε εποχιακά προϊόντα, οι Πολίτες και οι Μικρασιάτες καλοφαγάδες, για να έχουν στα γιορτινά τραπέζια του χειμώνα φρούτα καλοκαιρινά, το φθινόπωρο κρεμούσαν σε αεριζόμενους χώρους, συνήθως στο σερβανί των ξύλινων αρχοντικών τους, σταφύλια, λωτούς, πεπόνια, τα οποία διατηρούσαν σχεδόν ως τις αποκριές.

Το Σεπτέμβρη το σταφύλι είναι στην ωριμότερη στιγμή του. Άλλωστε, στις 14 του Σεπτέμβρη, του Σταυρού, ξεκινούσε σε όλη τη Θράκη και τη Μικρά Ασία ο τρύγος, για το μούστο, το κρασί, το ξίδι. Τέλος του τρύγου ακολουθούσε φαγοπότι για όλους εκείνους που εργάστηκαν.

Το Σεπτέμβρη όμως ξεκινά και η εποχή της παλαμίδας και του τόνου, τα οποία κατά κοπάδια περνούν από το Βόσπορο, διασχίζουν την Προποντίδα και τα Δαρδανέλια. Ένα οδοιπορικό που συνεχίζει εδώ και εκατομμύρια χρόνια.

Αλλ’ ο Σεπτέμβριος, αυτός ο πανευτυχής μήνας του Βοσπόρου φέρνει μαζί με τα ορτύκια και τα γοφάρια. Τότε το ψάρεμα παίρνει την μορφή γιορτής. Επειδή τότε το ψάρεμα γίνεται την νύχτα, συμμετέχει και το ωραίο φύλλο.