Nύμφη της Τριάδος είναι η αγία Θεοτόκος, η κόρη Μαρία, το ανεκτίμητο κειμήλιο του μυστηρίου της θείας οικονομίας.
Προς αυτήν ο Γαβριήλ ανήγγειλε: «Χαίρε, κεχαριτωμένη, ο Κύριος μαζί σου».
Ο Γαβριήλ έγινε αγγελιοφόρος, και ο Πατέρας έστειλε από τον ουρανό ως αρραβώνα το Άγιο Πνεύμα· και η Παρθένος κινήθηκε προς τον Μονογενή Υιό, την ουράνια Νύμφη, την οποία αγάπησε ο Πατέρας, στην οποία κατοίκησε ο Υιός, και την οποία επεθύμησε το Άγιο Πνεύμα.
Αυτή είναι η Νύμφη και η Παστάδα· και από αυτήν εξέρχεται ο Νυμφίος Χριστός, το παρθενικό ένδυμα, κατά τη μελωδία του Δαβίδ:
«Στον ήλιο έστησε τη σκηνή Του, κι Αυτός ως νυμφίος εξέρχεται από τον νυμφικό θάλαμό Του».
Ω, του Νυμφίου ο πόθος για αγνότητα! Τη δική Του δούλη προσκαλεί ως Νύμφη και Μητέρα. Ο Γαβριήλ γίνεται μεσίτης της Παρθένου, ενώνοντας τον ουρανό με τη γη σαν θυμίαμα· εκείνην που οι προφήτες φανέρωσαν καθαρά, προαναγγέλλοντας την τάξη του μυστηρίου: πώς η Παρθένος βρίσκεται νύμφη ουράνια και μαζί μητέρα· εκείνη που έλαβε τα προγαμιαία δώρα, το Άγιο Πνεύμα, και προίκα της έγινε ο ουρανός και ο παράδεισος.
Κι η Παρθένος ποθούσε να δει Εκείνον που αγαπούσε και έλεγε:
«Πού είναι ο Νυμφίος, του οποίου το κάλλος λαχταρώ; Πού είναι η ομορφιά, λαμπρότερη του ήλιου; Πού είναι η ανείπωτη δόξα της τελειότητας; Πού είναι το άσβεστο φως, που με λαχτάρα αναζητώ; Πού είναι ο Ήλιος, που οι ακτίνες Του δεν δύουν; Πού είναι η κιθάρα των Χερουβείμ; Πού είναι το άγρυπνο βλέμμα των Σεραφείμ, ο Χριστός; Πού είναι η προσκύνηση των αγγέλων, την οποία ανήγγειλε ο Γαβριήλ; Πού είναι ο Μονογενής Υιός του Πατρός, τον οποίο η Παρθένος, ποθώντας και αγαπώντας, με ζήλο αναζητεί και αγκαλιάζει;»
Και πάλι ο Γαβριήλ απήγγειλε:
«Χαίρε, κεχαριτωμένη, εσύ που η άπειρη χάρη σε σκεπάζει, αγία Παρθένε. Χαίρε, κεχαριτωμένη, εσύ που είσαι στολισμένη με πλήθος αρετών· φέρεις ως λαμπαδηφόρος το άσβεστο φως, λαμπρότερο από τον ήλιο».
Τι να πω και τι να μιλήσω;
Πώς να μακαρίσω τη δόξα που είναι ριζωμένη ακέραια;
Γιατί, εκτός από τον ίδιο τον Θεό, βρίσκεται πάνω απ’ όλα. Είναι ανώτερη από τα Χερουβείμ και τα Σεραφείμ, και από κάθε τάγμα αγγέλων.
Μπροστά της ούτε η γλώσσα του ουρανού ούτε της γης επαρκεί – ίσως ούτε και των αγγέλων. Γιατί κι αυτοί ύμνους, δοξολογίες, τιμή και δόξα της πρόσφεραν· όμως ούτε έτσι δεν μπόρεσαν να μιλήσουν αντάξιά της. Χαίρονταν οι άγγελοι, γιατί μόνο τον Θεό είχαν· κι όμως η Παναγία Παρθένος βρέθηκε ανώτερη κι από αυτούς, αφού κυοφόρησε στη γη τον Θεό που είναι στον ουρανό, ώστε έτσι να κατεβάσει τις στρατιές των αγγέλων στη γη μαζί με τους ανθρώπους.
Γιατί αυτή έγινε μεσίτρια ουρανού και γης, φέρνοντας την ενότητά τους.
