Βλέπουμε
ότι στίς χώρες όπου ό άθεος κομμουνισμός διεξάγει ανοικτή πάλη εναντίον
τής Εκκλησίας μέ τήν εφαρμογή κάθε είδους εκβιασμών, διασώζει τήν
Εκκλησία ή ανδρεία τών γυναικών, ή αυτοθυσία τους, ή ετοιμότητά τους γιά
κάθε είδους παθήματα.
Παντού παρατηρούμε ότι οί γυναίκες στίς Εκκλησίες αποτελούν τό μεγαλύτερο ποσοστό.
Μπορούμε
νά πούμε ότι στίς Εκκλησίες κατά τίς ακολουθίες οί γυναίκες συνιστούν
τήν πλειονότητα, κάποτε τά τρία τέταρτα, κάποτε όμως καί περισσότερο.
Άν τώρα όλες οί γυναίκες αποχωρούσαν από τήν Εκκλησία, τότε αυτή δέν θά μπορούσε νά υπάρχει, γιατί οί άνδρες πού εκπληρώνουν υψηλή ποιμαντική διακονία, κατέχοντας υψηλές ιεραρχικές θέσεις, θά έμεναν ολιγάριθμοι καί, μιε απλά λόγια, θά ήταν γι’ αυτούς από υλικής πλευράς αδύνατον νά διατηρήσουν τήν Εκκλησία.
Συνεπώς ό ρόλος τής γυναίκας στήν Εκκλησία είναι μεγάλος, καί όλοι μας πρέπει νά σκεφτούμε τό φαινόμενο αυτό.
Στή χριστιανική μας διδασκαλία γιά τόν άνθρωπο, μιλώντας θεολογικά, ή γυναίκα παρουσιάζεται στό ίδιο ακριβώς μέτρο ώς άνθρωπος, όπως καί ό άνδρας.
Οί δυνατότητες τής διακονίας της μέσα στήν ιστορία είναι απεριόριστες. Τό γεγονός ότι ό Θεός Λόγος σαρκώθηκε από Γυναίκα καταδεικνύει ότι ή γυναίκα δέν είναι καθόλου μειωμένη ενώπιον τού Θεού.
Εδώ όμως θέλω νά εκφράσω τό βασικότερο νόημα τής ομιλίας μου.
Όλα, όσα είπα μέχρι τή στιγμή αυτή, ήταν μόνο εισαγωγικά, γιά νά σταθούμε όλοι σέ σαφή πορεία σκέψεως.
Άν μιλάμε γιά τή μεγάλη σπουδαιότητα τής γυναίκας, τότε καί οί ίδιες οί γυναίκες οφείλουν νά δικαιώσουν τή σπουδαιότητά τους αυτή· νά δικαιώσουν τόν εαυτό τους σέ όλα τά επίπεδα τής ζωής τής ανθρωπότητος. Τό ουσιωδέστερο όμως γι’ αυτές έργο, τό σπουδαιότερο λειτούργημα τους, είναι ή Μητρότητα:
«Καί εκάλεσεν Αδάμ τό όνομα τής γυναικός αυτού Ζωή, ότι αύτη μήτηρ πάντων τών ζώντων» (Γέν. 3,20).
Γιά νά ανυψώσουν τήν ανθρωπότητα οί γυναίκες, πρέπει νά φέρνουν στόν κόσμο παιδιά μέ τόν τρόπο πού μάς διδάσκει ό λόγος τουυ Θεού.
Υπάρχουν όμως δύο είδη γεννήσεως·
τό ένα κατά σάρκα, τό άλλο κατά πνεύμα.
Ό Χριστός είπε στόν Νικόδημο:
«Τό γεγεννημένον έκ τής σαρκός σάρξ εστι, καί τό γεγεννημένον έκ τού Πνεύματος πνεύμα εστι. Μή θαυμάσης ότι είπον σοι, δεί υμάς γεννηθήναι Άνωθεν» (Ιωάν. 3,6-7).
Επειδή οί γυναίκες τής εποχής μας έχασαν τήν υψηλή αυτή συνείδηση, άρχισαν νά γεννούν προπαντός κατά σάρκα.
Τά παιδιά μας έγιναν ανίκανα γιά τήν πίστη. Συχνά αδυνατούν να πιστέψουν ότι είναι εικόνα τού Αιωνίου Θεού.
Ή μεγαλύτερη αμαρτία στίς ημέρες μας έγκειται στό ότι οί άνθρωποι βυθίστηκαν στήν απόγνωση καί δέν πιστεύουν πιά στήν Ανάσταση.
ΑΓΙΟΣ ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΣΟΦΡΏΝΙΟΣ
