Από το εγκώμιο του Αγίου Θεοδώρου του Στουδιτου στον Άγιο Ιωάννη τον Θεολόγο

 

Και επέθηκεν αυτοίς όνομα Βοανεργες, Ο εστίν υιοί βροντής “.

” Γιός της βροντής “ ονομάσθηκε ο Απόστολος, επειδή είναι αντίλαλος της φωνής του Αγίου Πνεύματος, αστράπτοντας και βροντώντας σε μας τα θεία, σαν να βγήκε από τα νέφη της Θείας Χάριτος.

” Ἐν ἀρχῇ ἦν ὁ Λόγος, καὶ ὁ Λόγος ἦν πρὸς τὸν Θεόν, καὶ Θεὸς ἦν ὁ Λόγος.”. Τι μεγαλειώδης Θεολογία! Δεν εξεπλάγησαν από τον θόρυβο μιας βροντής οι άνθρωποι τόσο, όσο εξεπλάγησαν μαζί με τα επίγεια και τα ουράνια από την Θεολογία του Ιωάννου, αφού κι εκείνοι μαθήτευσαν στον Ιωάννη.

Ο Ιωάννης μίλησε πέρα από αίσθηση. Πήρε για αρχή όχι τον ουρανό και την γη, αλλά τον Ποιητή του ουρανού και όλων των επουρανιων πνευμάτων, λέγοντας:” Ἐν ἀρχῇ ἦν ὁ Λόγος, καὶ ὁ Λόγος ἦν πρὸς τὸν Θεόν, καὶ Θεὸς ἦν ὁ Λόγος. ”

Είδες σε ποιο άπειρο ύψος ανέβασε το μάτι της ψυχής του;

Θεολογία που ήχησε τα ουράνια δώματα, δυνατότερα από την βροντή! Λόγος που διέσχισε τα σύμπαντα γοργότερα από την αστραπή! ” Εθαυμαστωθη η γνώσις σου εξ εμού “. Και στον Ιωάννη ως θεοειδή ας το απευθύνη ο καθένας, που περιέλαβε το πλάτος της υπ ουρανόν με τα κηρύγματα του και περπάτησε στα ίχνη της αβυσσαλέας σοφίας με τις υψηλές του έννοιες. Με αυτόν καταργήθηκαν οι πύλες του Άδου, με το πλήρωμα της φωνής του Θεού. Ο ήλιος της Ορθοδοξίας ανέτειλε. Με αυτόν, η σοφία του κόσμου τούτου μωράνθηκε και τα πέρατα γέμισαν από την σοφία του Θεού.

Αλλά τί ακόμη να πούμε; ” Ἰησοῦς οὖν ἰδὼν τὴν μητέρα καὶ τὸν μαθητὴν παρεστῶτα ὃν ἠγάπα, λέγει τῇ μητρὶ αὐτοῦ· γύναι, ἴδε ὁ υἱός σου. Εἶτα λέγει τῷ μαθητῇ· ἰδοὺ ἡ μήτηρ σου. Καὶ ἀπ’ ἐκείνης τῆς ὥραςἔλαβεν ὁ μαθητὴς αὐτὴν εἰς τὰ ἴδια.” Και σε άλλο σημείο λέγει:” ος καὶ ἀνέπεσεν ἐν τῷ δείπνῳ ἐπὶ τὸ στῆθος αὐτοῦ καὶ εἶπε· Κύριε, τίς ἐστιν ὁ παραδιδούς σε;”

Αυτά ήταν μια κληρονομιά, σαν δώρα βασιλικά στον Θεολόγο, προ πάντων μάλιστα λέγω: Η αγάπη του Ιησού σ αυτόν, ξεχωριστή από τους άλλους Αποστόλους, η πτώση πάνω στο ακηρατο στήθος, και το ότι ονομάσθηκε υιός της Θεομητορος.

Η επιστήθια πρόσπτωση. Τι αξίωμα! Τα Χερουβείμ είναι όχημα του Θεού και ο Ιωάννης επιστερνιο στήριγμα. Ο Μωυσής μόλις είδε τα οπίσθια του Θεού και αυτό, όταν το ζήτησε. Ο Ιωάννης μόνος του αγκαλιάζει το στήθος του Ιησού… Απ εδώ (από το στήθος του Ιησού) μου φαίνεται, σαν από κάποια πηγαία ζωή άντλησε τα θεόβρυτα νάματα της σοφίας, όπως ακριβώς ρέουν από την εμψυχη κοιλία και σχηματίζουν τους ποταμούς της Θεολογίας.