Γράφει ο Κωνσταντίνος Ι. Βαθιώτης
Ξανακαίγεται η Αττική…
Πού είστε τώρα, υπουργέ της Αδικοσύνης, κύριε Γεώργιε Φλωρίδη;¹
Γιατί δεν βγαίνετε να αναγγείλετε νέα αυστηροποίηση του Ποινικού Κώδικα και, ειδικότερα, των εκ προθέσεως και εξ αμελείας εμπρησμών;
Πόσο αισχρά κορόιδεψαν πάλι τον ελληνικό λαό τα γαλαζοπράσινα γιουσουφάκια της Νέας Δικτατορίας;
Πάντα προστρέχουν στην εύκολη και ανέξοδη λύση του ποινικού λαϊκισμού², αντί να οργανώνουν την προληπτική άμυνά τους μέσα στον χειμώνα για την προάσπιση του δασικού μας πλούτου.
Αλλά την πρόληψη την έχουν μόνο για καμιά επιδημία, ώστε να διασφαλίσουν τάχα του λαού την υγεία, ενώ το μυαλό είναι είναι πώς θα γεμίσουν φράγκα τα ταμεία με μπίζνες για πειραματικά εμβόλια.
Τα δάση μας θα καίγονται ασταμάτητα μέχρι να μη μείνει όρθιο ούτε ένα δέντρο πράσινο.
Στην θέση τους θα βάλουν λευκές προπέλες ή φωτοβολταϊκά για να λύσουν τάχα το πρόβλημα της ενέργειας, μετατρέποντας την Ελλάδα σε «μπαταρία της Ευρώπης».
Αλλά το σχέδιο της αποδάσωσης δεν είναι ελληνικό, αφορά ολόκληρο τον πλανήτη.
Φέτος, η «πύρινη λαίλαπα», όπως συνηθίζουν οι Νεοταξίτες δημοσιογραφίσκοι να αποκαλούν παραπλανητικά τους εμπρησμούς, εξολοθρεύει παράλληλα τα δάση της Νότιας Γαλλίας³ και του Λος Άντζελες⁴.
Υπό το πρόσχημα της δήθεν ανθρωπογενούς κλιματικής αλλαγής, οι σατανάδες που μας κυβερνούν βάζουν τις φωτιές και μετά ρίχνουν το φταίξιμο στην Φύση που τάχα μας εκδικείται. Το κόλπο είναι πλέον προφανές και τετριμμένο.
Αναρωτιέται κανείς: Δεν βαρέθηκαν οι πολίτες κάθε χρόνο να παρακολουθούν την ίδια «πύρινη σαπουνόπερα»;
Όπως κάθε καλοκαίρι οι καναλάρχες προβάλλουν σε επανάληψη τα ίδια και τα ίδια σίριαλ, έτσι μας δείχνουν κατ’ επανάληψιν σε ζωντανή μετάδοση τις καταστροφές που υποκριτικά τις αποδίδουν στην… μανία της Φύσης.
Κι όμως, αυτή η ψευδεπίγραφη μανία φαίνεται πως ακόμη δεν έχει προκαλέσει στον μέσο πολίτη την επαναστατική ανία.
Θα έπρεπε, ωστόσο, μετά από τόσα χρόνια δασικής κακοποίησης, να έχει συνειδητοποιηθεί ότι:
Όσο και αέρα να έχει, όσο υψηλή και να είναι η θερμοκρασία, το παραμύθι της αυτοανάφλεξης ή της αντανάκλασης της ηλιακής ακτινοβολίας πάνω σε κάποια σπασμένα γυαλιά, ή των ατίθασων καλωδίων της ΔΕΗ είναι πια ένα πληκτικό καμουφλάζ⁵.
Η τεχνολογία έχει προχωρήσει τόσο πολύ, που πλέον οι φωτιές μπορούν να μπουν περίπου αόρατα, με την χρήση ενεργειακών όπλων.
Έχοντας δε η ελληνική διαβολοκυβέρνηση απαγορεύσει και την πρόσβαση του πολίτη στα δάση και τα άλση, ουδείς μπορεί να γνωρίζει ποιοι, πώς και για λογαριασμό ποίου βάζουν ανενόχλητοι τις φωτιές, αφού έχει διασφαλισθεί ότι αυτόπτες μάρτυρες δεν θα υπάρξουν.
 |
Έτσι, οι κάθε λογής εμπρηστές «παίζουν μπάλα» μόνοι τους και παντελώς ανενόχλητοι.
Παράλληλα, εκδιώκονται και οι κάτοικοι κακήν-κακώς από τα φλεγόμενα σπίτια τους, με αποτέλεσμα να παίρνει σάρκα και οστά η γνωστή ρήση που εδώ βρίσκει κυριολεκτική εφαρμογή: «γαία πυρί μιχθήτω».
Την δεκαετία του 1980, όταν προσχηματικά-λαϊκιστικά επικηρύσσονταν οι «οικοπεδοφάγοι», οι Τούρκοι πράκτορες ή άλλης κατηγορίας εμπρηστές, στην κατάσβεση των πυρκαϊών βοηθούσαν άπαντες, από τον στρατό μέχρι τον απλό πολίτη, ο οποίος τότε δεν είχε ακόμη καταντήσει ένα φοβισμένο ανθρωπάκι που τρέμει τον ίσκιο του και τις φλόγες (παρατίθενται δύο χαρακτηριστικά εξώφυλλα εφημερίδων της δεκαετίας του 1980: σαν να μην πέρασε μια μέρα).
 |
 |
Αντιθέτως, σήμερα μας εκπαίδευσαν να το βάζουμε στα πόδια, επαληθεύοντας στο έπακρο την διαπίστωση ότι ζούμε σε μια μεθηρωική κοινωνία, για την οποία ο Μπέρτολτ Μπρεχτ είχε εμπνευστεί για το θεατρικό έργο του «Η ζωή του Γαλιλαίου»⁶ την εξής υπέροχη στιχομυθία:
«ΑΝΤΡΕΑΣ: Αλίμονο στη χώρα που δεν έχει ήρωες! […]
ΓΑΛΙΛΑΙΟΣ: Όχι. Αλίμονο στη χώρα που έχει ανάγκη από ήρωες!».
 |
Εμείς σήμερα βρισκόμαστε σε πολύ χειρότερη κατάσταση, διότι δεν έχουμε ανάγκη απλώς από ήρωες αλλά από κάτι θεμελιώδες: από αφυπνισμένους και ενεργούς πολίτες, που θα μπορούν να αντιληφθούν ότι πρέπει να πολεμήσουν ενάντια στους πολιτικούς απατεώνες που έχουν βαλθεί να παραδώσουν την χώρα στην απόλυτη καταστροφή.
Σε όλους αυτούς που, σαν τους νονούς της νύχτας, μας πουλάνε προστασία και σωτηριολογία:
Πρώτα καίνε το «μαγαζί» μας, εν προκειμένω τα δάση μας, και μετά έρχονται να μας υποσχεθούν ότι θα πάρουν μέτρα για την… κλιματική αλλαγή, αφού αυτή φταίει για το ετήσιο-καλοκαιρινό ολοκαύτωμα.
Αλλά μέχρι να πάρουν τα μέτρα για την κλιματική αλλαγή, πανηγυρίζουν για την μαγική συνταγή:
Δρακόντειες ποινές για κάθε επιπόλαιο πολίτη που τολμά και ανάβει φωτιά π.χ. για να βράσει κόλλυβα, όπως μας είπαν ότι συνέβη το 2007 στο ολοκαύτωμα της Πελοποννήσου σε συνδυασμό με τον «στρατηγό άνεμο».
Και κάπως έτσι σκαρφίζονται προπαγανδιστικά σλόγκαν μηδενικής ανοχής του τύπου:
«Δεν ανάβουμε φωτιά για κανέναν λόγο».
Φυσικά, όλα τα παραπάνω θα προκαλέσουν το μειδίαμα πολλών αναγνωστών, οι οποίοι είναι πολύ πιθανό ότι θα εγκαταλείψουν το κείμενο, χλευάζοντας τον συγγραφέα του ως συνωμοσιολόγο.
Για κακή τους τύχη, υπάρχει ένα βιβλίο γραμμένο στα γερμανικά από τον Δρ. Γιόαχιμ Ζόνταγκ (Joachim Sonntag) με τίτλο «2025: Το τελικό παιχνίδι – η δικτατορία εκ των άνω»⁷.
Σε αυτό περιγράφονται τα «αόρατα όπλα» που χρησιμοποιεί η παγκόσμια ελίτ εναντίον των ανυποψίαστων λαών.
Ακόμη και οι πυρκαϊές στο Μάτι τον Ιούλιο 2018 και στην Καλιφόρνια τον Οκτώβριο 2017 και τον Νοέμβριο 2018, κατά πάσαν πιθανότητα οφείλονται, σύμφωνα με τον συγγραφέα, σε δέσμες ενεργειακής ακτινοβολίας που εκτοξεύθηκαν από αεροσκάφη με ειδικό εξοπλισμό (σελ. 130). Έτσι εξηγείται, μάλλον, και το κοινό φαινόμενο των λιωμένων αυτοκινήτων ή κτηρίων δίπλα σε παντελώς άθικτα αντικείμενα (στο βιβλίο υπάρχει και σχετικό φωτογραφικό υλικό).
 |
 |
Δυστυχώς, ο κόσμος στον οποίο ζούμε είναι όχι μόνο ανάποδος αλλά και ψεύτικος.
Η συμφορά, όμως, είναι ότι ο κόσμος σαγηνεύεται από τα ψέματα και απωθείται από την αλήθεια.
Έλεγε και πάλι ο Μπρεχτ στο προαναφερθέν θεατρικό έργο του:
«Σαράντα χρόνια ζωής στους ανθρώπους με δίδασκαν συνεχώς ότι δεν παίρνουν από λογική. Δείχ’ τους την κόκκινη ουρά ενός κομήτη, κάν’ τους να τρομοκρατηθούνε για τα καλά, και θα τους δεις να χιμάνε έξω απ’ τα σπίτια τους και να τσακίζουν τα ποδάρια τους μες στην τρεχάλα. Πες τους όμως μια σκέψη λογική κι επιβεβαίωσέ τους την μ’ εφτά αποδείξεις, να δεις πώς θα σε κοροϊδεύουν».
Αλλά και στο δοκίμιό του «Πέντε δυσκολίες για να γράψει κανείς την αλήθεια»⁸, είχε διατυπώσει τον ακόλουθο πενταπλό κανόνα:
«Όποιος σήμερα θέλει να πολεμήσει την ψευτιά και την αμάθεια και να γράψει την αλήθεια, έχει [να] ξεπεράσει το λιγότερο πέντε δυσκολίες.
1. Πρέπει να έχει το θάρρος να γράψει την αλήθεια παρ’ όλο που παντού την καταπνίγουν.
2. Πρέπει να έχει την εξυπνάδα να την αναγνωρίσει παρ’ όλο που τη σκεπάζουν παντού.
3. Πρέπει να έχει την τέχνη να την κάνει ευκολομεταχείριστη σαν όπλο.
4. Πρέπει να έχει την κρίση να διαλέξει εκείνους που στα χέρια τους η αλήθεια θ’ αποκτήσει δύναμη.
5. Πρέπει να έχει την πονηριά να τη διαδώσει ανάμεσά τους».
Δεν αρκεί, λοιπόν, να διαλαλεί κανείς urbi et orbi ότι οι φωτιές είναι σατανικό προϊόν του νεοταξίτικου σχεδίου της παγκόσμιας αποδάσωσης (πανεμπρησμός!).
Θα πρέπει και να είναι σε θέση να εφαρμόσει τους παραπάνω πέντε κανόνες.
Αν δεν το μπορεί, τότε θα του μείνει ο λεκές του συνωμοσιολόγου και θα θριαμβεύσει το θέατρο του παραλόγου!
Από τον Στυλιανό Παττακό στον Γιώργο Φλωρίδη | ||||||
| ||||||
 | ||||||
Γράφει ο Κωνσταντίνος Ι. Βαθιώτης | ||||||
|
Βλ. και:
Μτφ.: Σπ. Ευαγγελάτος, εκδ. Ερμής, Αθήνα 2000, σελ. 129.
3η έκδ., 2020, σελ. 109 επ.
Εκδ. Στοχαστής, μτφ.: Β. Βεγωτής, Αθήνα 1971, σελ. 15.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου