̉
τοῦ κ. Γεωργίου Θ. Μηλίτση, διδασκάλου -Εἰδικοῦ Παιδαγωγοῦ.
Βιογραφικά
῾Ο μακαριστός π. ̉Ισίδωρος, κατά κόσμον ̉Ιωάννης Τσιατᾶς, γεννήθηκε τό 1937 στά Τρόπαια Γορτυνίας, ἀπό γονεῖς, τόν Χρῆστο καί τήν Χρυσάνθη, πτωχούς μέν ἀλλά εὐλαβεῖς. Οἱ γονεῖς ἀνέθρεψαν τά παιδιά τους Χρῆστο καί ̉Αθανασία «ἐν παιδείᾳ καί νουθεσίᾳ Κυρίου». ῾Ο Χρῆστος σέ πολύ μικρή ἡλικία ἀρρώστησε ἀπό πολιομυελίτιδα καί δέν μποροῦσε νά βαδίσει. ῾Η στοργική του μητέρα μέ πόνο ἔβλεπε τό παιδί της νά μή μπορεῖ νά μετακινηθεῖ, δέν ἔχασε ποτέ τήν πίστη της στό Θεό καί πάντα περίμενε νά γίνει τό θαῦμα σάν ἀπάντηση στίς θερμές της προσευχές.
Μιά μέρα πῆρε στήν πλάτη της τό μικρό Γιαννάκη καί πῆγαν νά προσκυνήσουν καί νά προσευχηθοῦν στό μοναστήρι τῆς Παναγίας Κλειβωκᾶς. Τό μοναστήρι βρίσκεται κοντά στά χωριά Κοντοβάζαινα καί Δήμητρα τῆς ἐπαρχίας Γορτυνίας καί ἀπέχει ἀρκετά ἀπό τό χωριό τους. ῞Οταν ἔφτασαν στό μοναστήρι κατακουρασμένη ἡ μητέρα του ὄχι μόνον ἀπό τό βάρος τοῦ παιδιοῦ της πού κουβαλοῦσε στήν πλάτη της ἀλλά κι ἀπό τήν μεγάλη ἀπόσταση πού διένυσαν ἀφοῦ προσευχήθηκαν ἔστρωσε νά κοιμηθοῦν. Τό βράδυ κάποια στιγμή ξύπνησε καί δέν βρῆκε δίπλα της τό γιό της, ἔντρομη σηκώθηκε κι ἔψαχνε νά τόν βρεῖ. Πῆγε στό καθολικό καί βλέπει τόν Γιαννάκη της γονατισμένο μπροστά στή θαυματουργή εἰκόνα τῆς Παναγίας τῆς Ζωναρίτισσας, ὅπως εἶναι γνωστή. Κατάλαβε ὅτι οἱ προσευχές της ἔφτασαν στόν θρόνο τοῦ Θεοῦ καί τῆς Παναγίας καί εἰσακούσθηκαν. Τό θαῦμα εἶχε γίνει. Γεμάτη χαρά δόξαζε τό Θεό καί τή Μητέρα Του γιά τό θαῦμα πού ἔκαναν. Τήν ἄλλη μέρα, μετά τή Θεία Λειτουργία, γύρισαν στό χωριό τους. Γιά νά μήν ξεχαστεῖ τό θαῦμα ὁ Γιάννης εἶχε σέ ὅλη του ζωή κάποιο πρόβλημα μέ τό βάδισμα.
Τά πρῶτα γράμματα ὁ Γιάννης τά ἔμαθε στό χωριό του. ῞Οταν ἔγινε δώδεκα ἐτῶν ὁ θεῖος του μακαριστός π. Χαρίτων Σαρρῆς, πού ἦταν μοναχός σέ μοναστήρι τῆς Ηλείας, τόν πῆρε κοντά του. Στό μοναστήρι αὐτό μόναζε ἕνας μοναχός μέ τό ὄνομα Βαρλαάμ ὁ ὁποῖος δίδαξε στό Γιάννη τή νοερά προσευχή.
῾Ο γέροντας Ισίδωρος τήν περίοδο αὐτή συνδέθηκε πολύ μέ τόν ῾Ιεροκήρυκα Σωτήριο Κίτσο, μετέπειτα Μητροπολίτη Γυθείου, ὁποῖος ἔγινε πνευματικός του καί ἀργότερα τόν ἔστειλε στήν ̉Αθήνα γιά νά περατώσει τίς σπουδές του καί νά ἐργασθεῖ. Στήν ̉Αθήνα ἔμενε στό οἰκοτροφεῖο τῆς ̉Αδελφότητος «Ζωῆ» ὅπου ἐργαζόταν ὡς διορθωτής κειμένων στό τυπογραφεῖο τῆς ἀδελφότητος, αὐτό τόν βοήθησε πολύ νά μάθει καλή ὀρθογραφία καί νά ἀποκτήσει τέλεια ἄρθρωση. Τέλος φοίτησε γιά ὁρισμένο χρονικό διάστημα στήν Πάντειο σχολή.
Στήν Μητρόπολη Τρίκκης
Τήν περίοδο ἐκείνη κατά παραχώρηση Θεοῦ ἦλθε στά Τρίκαλα ὡς Μητροπολίτης ὁ ἐνάρετος, ταπεινός καί ἅγιος ̉Επίσκοπος Διονύσιος, ὁ ἀπό Λήμνου. ῾Ο μακαριστός Διονύσιος μόλις ἐνθρονίστηκε στά Τρίκαλα προσπάθησε νά διορθώσει τά προβλήματα πού βρῆκε. Δύο μεγάλα καί ἐπίγοντα προβλήματα πού ἔπρεπε νά ἀντιμετωπίσει ἦταν ἡ λειψανδρία τῶν Μετερίτικων μονῶν καί ἡ ἐγκατάσταση τοῦ Ε.Ο.Τ. στά Μοναστήρια. ῎Ηδη στό μοναστήρι τοῦ Μεγάλου Μετεώρου ὁ Ε.Ο.Τ. εἶχε ξενοδοχεῖο, ὅπου διανυκτέρευαν τουρίστες. Τό ἴδιο προχωροῦσε νά κάνει καί στή Μονή Βαρλαάμ. Γιά νά διαφυλαχθεῖ ἡ ἱερότητα τῶν μοναστηριῶν ἔφερε εὐλαβεῖς κληρικούς οἱ ὁποίοι τά στελέχωσαν.
Στή Μονή Βαρλαάμ τοποθέτησε ὡς ἡγούμενο τόν ̉Αρχιμανδρίτη Καλλίνικο Καροῦσο. Τόν π. Καλλίνικο πλαισίωσαν κι ἄλλοι νέοι μορφωμένοι κληρικοί, μεταξύ αὐτῶν καί ὁ ῾Ιωάννης Τσιατᾶς (1960), ποῦ πῆρε ὡς μοναχός τό ὄνομα ̉Ισίδωρος.
Οἱ μοναχοί ἐκτός ἀπό τά μοναχικά τους καθήκοντα ἐργαζόντουσαν τήν ἡμέρα ἱεραποστολικά (ὁμιλίες, κατηχητικά, κύκλους, ὁμάδες κλπ.) καί τό βράδυ ἀνέβαζαν οἰκοδομικά ὑλικά μέ τό δίχτυ γιά τίς ἐργασίες πού γινόταν στό μοναστήρι γιά τήν ἀνακαίνιση τῆς Μονῆς.
῾Ο μακαριστός ̉Αρχιεπίσκοπος ῾Ιερώνυμος ὁ Αʹ, ὅταν ἀνέλαβε τά ἠνία τῆς ̉Εκκλησίας τῆς ῾Ελλάδος ἀπό τά πρῶτα μέτρα πού πῆρε γιά τήν ἀνύψωση τοῦ κύρους τῆς ̉Εκκλησίας, ἦταν ἡ ἱδρυση στήν Τῆνο ἐκκλησιαστικῆς σχολῆς, ὅπου θά μορφώνονταν κληρικοί, σ̉ αὐτή τή σχολή ἔστειλε ὁ μακαριστός Μητροπολίτης Διονύσιος καί τόν π. ̉Ισίδωρο γιά νά φοιτήσει.
῞Οταν ὁ π. Καλλίνικος μέ ὁρισμένους ἀδελφούς τῆς Μονῆς ἔφυγαν ἀπό τό μοναστήρι ὁ π.̉ Ισίδωρος καί ὁ θεῖος του π. Χαρίτων, πού εἶχε ἔλθει κι αὐτός ἀπό τή Δίβρη στή Μονή Βαρλαάμ, παρέμειναν σ̉ αὐτό καί συνέχισαν τό πνευματικό ἔργο καί τίς ἐργασίες πού γινόταν.
῾Ως ἡγούμενος
῞Οταν ὁ π. Χαρίτων ἔγινε ἡγούμενος στό Μεγάλο Μετέωρο ὁ π. ̉Ισίδωρος ἀνέλαβε τήν ἡγουμενία τῆς Μονῆς Βαρλαάμ. Μέ λύπη ἔβλεπε ὅτι παρά τίς πολλές ἐργασίες ἀναστηλώσεως πού ἔγιναν τά κτήρια τῆς Μονῆς κινδύνευαν νά καταρρεύσουν γι̉ αὐτό μέχρι τό τέλος τῆς ζωῆς του ἐργάσθηκε γιά τήν ἀναστήλωσή του˙ δίκαια τόν ὀνόμασαν ὡς νέο κτήτορα τῆς Μονῆς. ῞Οποιος ἐπισκέπτεται σήμερα τή Μονή Βαρλαάμ θαυμάζει τά ἔργα πού ἔγιναν. ῾Ο κατάξερος βράχος ἔγινε καταπράσινος καί θεωρεῖς, ὅταν τόν δεῖς, ὅτι εἶναι ἕνα κομμάτι τοῦ Παραδείσου.
Στό μοναστήρι ὑπήρχαν ἀραχνιασμένα πολλά ἅγια λείψανα, κώδικες καί ἄλλα κειμήλια, γιά νά διασωθοῦν ὅλα αὐτά καί νά εἶναι εὔχρηστα στούς ἐρευνητές καί νά μποροῦν νά τά θαυμάσουν οἱ πολυάριθμοι προσκυνητές καί ἐπισκέπτες, ἔφτιαξε τό μουσεῖο, τή βιβλιοθήκη καί ἰδικό χῶρο γιά τά ἱερά λείψανα τά ὁποῖα τοποθέτησε σέ περίτεχνες λειψανοθῆκες. ῞Ολα αὐτά ἔγιναν πάντα μέ τή σύμφωνη γνώμη τῶν εἰδικῶν καί τῶν Πατ΄ρων τῆς Μονῆς.
῾Ο π. ῾Ισίδωρος διαβάζοντας τό βίο τῶν κτητόρων, ̉Οσίων Θεοφάνους καί Νεκταρίου, διαπίστωσε τόν σεβασμό πού εἶχαν στόν Προφήτη, Πρόδρομον καί Βαπτιστήν ̉Ιωάννη καί γι̉ αὐτό, ὅταν ἀποφάσισε νά ἱδρύσει στό δάσος τῆς Μονῆς Μετόχι τό ἀφιέρωσε στόν Τίμιο Πρόδρομο.
̉Επί τῶν ἡμερῶν του συντηρήθηκαν καί ἁγιογραφήθηκαν τά παρεκκλήσια τῆς Μονῆς, δηλαδή τῶν ῾Αγίων ̉Αναργύρων καί τῶν ̉Αρχαγγέλων. Θά ἦταν παράλειψη νά μήν ἀναφέρουμε ὅτι ἐπί τῆς ἡγουμενίας του συντηρήθηκε τό καθολικό τῆς Μονῆς καί καθαρίσθηκαν οἱ τοιχογραφίες του. Γιά νά γίνουν ὅλα αὐτά χρειάσθηκαν πολλοί κόποι καί θυσίες, νά ξενυχτήσει γιά νά συντάξει τά πρακτικά καί τά σχετικά ἔγγραφα, νά ἀνεβοκατεβεῖ σκάλες ὑπηρεσιῶν, νά παρακαλέσει καί νά ἱκετεύσει τούς ἀρμόδιους γιά νά ἐγκρίνουν αὐτά πού ζητοῦσε γιά νά γίνουν στό Μοναστήρι.
Τά τρία ἀρχονταρίκια πού ἔχει τό μοναστήρι στίς μέρες του ἔγιναν καί ἁγιογραφήθηκαν. Γιά νά γίνουν ὅλα αὐτά εἶχε πάντα δίπλα του γιά βοηθούς τούς ἀδελφούς τῆς Μονῆς. Πρέπει νά ὁμολογήσουμε ὅτι, χωρίς τή βοήθειά τους δέν ἦταν δυνατόν νά γίνουν ὅλα ὅσα ἔγιναν ἐπί τῶν ἡμερῶν του.
῾Ο Γέροντας φρόντισε νά γραφοῦν ἱερές ἀκολουθίες γιά τούς κτήτορες καί τούς λοιπούς ἁγίους τῆς Μονῆς. ῾Ο π. ̉Ισίδωρος ἐλάχιστα ἔκλεινε τά μάτια του γιά νά ξεκουραστεῖ˙ συνεχῶς προσευχόταν στήν Παναγία τή Μεσίτρια καί στούς ῾Οσίους κτήτορες Νεκτάριο καί Θεοφάνη ἤ μέ τό κομποσχοίνι στό χέρι ἔλεγε τήν εὐχή καί τό «Κύριε ἐλέησον», γι̉ αὐτό τόν ἀπεκάλεσαν «ὁ παππούλης τοῦ Κύριε ἐλέησον».
Οἱ ἐπαινοι καί τά συγχαρητήρια πού συνεχῶς δεχόταν ἀπό τούς προϊσταμένους του κι τούς ἀρμόδιους κρατικούς παράγοντες γιά τή νέα ὄψη τοῦ μοναστηριοῦ δέν τόν ἰκανοποιοῦσαν, μάλλον τόν λυποῦσαν, ἔλεγε: «ἄν θέλεις κάποιον νά τόν στείλεις στήν κόλαση νά τόν ἐπαινεῖς».
-«Καλά εἶναι τά κτήρια καί ὅλα ὅσα κάναμε, ἔλεγε, ἀλλ̉ εἶναι ἄχρηστα, ἄν δέν ὑπάχουν πατέρες στό μοναστήρι». Γι̉ αὐτό θερμά παρακαλοῦσε τούς κτήτορες νά στείλουν στό μοναστήρι μοναχούς γιά νά τό ἐπανδρώσουν. Κι ὁ Θεός καί οἱ κτήτορες δέν ἄργησαν νά ἰκανοποιήσουν τά αἰτήματά του. ῾Ο Γέροντας ἔφυγε γιά τήν θριαμβέβουσα Εκκλησία εὐχαριστημένος ὄχι μόνο γιατί ἄφησε πίσω του πολλούς μοναχούς ἀλλά προπάντων γιατί οἱ νέοι μοναχοί πού ἦρθαν εἶναι εὐσεβεῖς, ἐνάρετοι, ἐργατικοί, συνεπεῖς στά μοναχικά τους καθήκοντα, ἔχουν ἐκκλησιαστικό φρόνημα καί ἀγαποῦν τόν Θεό καί μοναστήρι.
῾Η ζωή του δέν ἦταν ἀνέφελη, ὅπως ἄλλωστε κι ὅλων τῶν πιστῶν. ̉Αντιμετώπισε πολλές δυσκολίες στήν προσωπική του ζωή. Τά προβλήματα πού ἀντιμετώπιζε ἡ Μετεωρίτικη Μοναχική πολιτεία, τά γνωστά του πρόσωπα, τά πνευματικῶν του παιδιά, ἦταν καί δικά του προβλήματα. Τά ὅσα γράφει ὁ Απόστολος Παῦλος στήν Βʹ πρός Κορινθίους ἐπιστολή (κεφ, 11, στ. 28) «ἡ μέριμνα πασῶν τῶν Ἐκκλησιῶν» ἔχουν πλήρη ἐφαρμογή καί στό πρόσωπο τοῦ π. ̉Ισιδώρου.
῾Ο Θεός πού τόσο ἀγάπησε καί ἀφιέρωσε τή ζωή του ὁ π. ̉Ισίδωρος στίς 2 ̉Ιουλίου 2025 τόν κάλεσε κοντά του ὄχι μόνον νά τόν ξεκουράσει ἀλλά καί γιά νά τόν στεφανώσει μέ τόν τῆς «δικαισύνης στέφανον». ῾Η κοίμησή του προκάλεσε μεγάλη θλίψη στούς μοναχούς καί πατέρες τῆς Μονῆς, τά πνευματικά του παιδιά, σέ ὅλους πού εὐργετήθηκαν ἀπό τά χέρια του καί τόν γνώρισαν. ῎Ολοι ἔχουν νά ποῦν ἕνα καλό λόγο γιά τόν ἀείμνηστο π. ̉Ισίδωρο.
Νομίζουμε ὅτι εἶναι χρήσιμο νά παρουσιάσουμε στή συνέχεια μερικές πτυχές τῆς προσωπικότητας τοῦ Γέροντος ̉Ισιδώρου.
̉Επάνδρωση τῆς Μονῆς
῞Οταν ὀ π. Χαρίτων ἔφυγε ἀπό τό Βαρλαάμ γιά νά ἀναλάβει ὡς ἡγούμενος τή Μονή τοῦ Μεγάλου Μετεώρου ὁ π. ̉Ισίδωρος ἔμεινε στό μοναστήρι μέ τόν μακαριστό π. Θεοφάνη. Δυό τους γιά ἀρκετά χρόνια συνέχισαν τίς προσπάθειες γιά νά ἀναστήσουν τό μοναστήρι. ῾Ο π. ̉Ισίδωρος ἔβλεπε ὅτι, ἄν δέν ἔρχονταν κι ἄλλοι μοναχοί τό μοναστήρι θά περιέπιπτε καί πάλι στήν πρακμή. Γιά τή λύση αὐτοῦ τοῦ ἀκανθώδους προβλήματος, ὅπως εἶναι φυσικό, κατέφυγε στούς κτήτορες. Πολλές νύχτες γονατισμένος γιά ὦρες πολλές μπροστά στόν τάφο τῶν κτητόρων μέ δάκρυα στά μάτια τούς παρακαλοῦσε νά στείλουν μοναχούς πού νά ἔχουν μοναχική κλίση καί φόβο Θεοῦ. Οἱ κτήτορες βλέποντας τήν ἀγάπη πού εἶχε γιά τό μοναστήρι τους δέν ἄργησαν νά ἀπαντήσουν στίς προσευχές του. Μέσα σέ λίγο χρονικό διάστημα ἦλθαν νέοι εὐέλπιδες καί μορφωμένοι μοναχοί γιά νά στελεχώσουν τήν ὑπάρχουσα ἀδελφότητα. Θά πρέπει νά σημειώσουμε ὅτι κατά καιρούς ἐρχόταν στό Βαρλαάμ νέοι μέ τήν πρόθεση νά μονάσουν, ἀλλά ὁ π. ̉Ισίδωρος γρήγορα καταλάβαινε ὅτι δέν ἔκαναν γιά μοναχοί καί μέ καλό τρόπο, ἄν καί ἡ μονή στεροῦνταν μοναχῶν, τούς ὑποδείκνυε νά ἐπιστρέψουν στόν κόσμο.
Σήμερα ὁ στύλος τοῦ Βαρλαάμ, χάρις στίς προσευχές καί τό ἐνδιαφέρον τοῦ π. ̉Ισιδώρου ἔχει ἀρκετούς μορφωμένους ἀλλά κυρίως ἐναρέτους μοναχούς.
Μέ λύπη διεπίστωνε ὅτι εἰς τήν ἱεροσύνη λίγοι νέοι προσέρχονται ἤ οἱ περισσότεροι πού ἤθελαν νά γίνουν κληρικοί δέν ἦταν κατάλληλοι, δέν εἶχαν τά ὑπό τῶν ἱερῶν κανόνων προβλεπόμενα προσόντα. Τόν π. ̉Ισίδωρο δέν τόν συγκινοῦσαν οὔτε ἡ ἐμφάνιση, οὔτε ἡ μόρφωση, οὔτε οἱ γνωριμίες ποῦ τυχόν εἶχε ὁ ὑποψήφιος κληρικός μέ ὑψηλά ἱστάμενα πρόσωπα.
Κάποτε ἕνα κληρικός πού δέν ἀναγνώριζε τήν προσφορά του στήν ̉Εκκλησία γιά νά τόν εἰρωνευθεῖ τοῦ εἶπε: -«Πόσους κληρικούς δώσατε στήν ̉Εκκλησία;» Ο Γέροντας τοῦ ἀπάντησε: -«Γιατί δέ μέ ρωτᾶς, ἀπό πόσους ἀκατάλληλους ὑποψηφίους ἔσωσα τήν ̉Εκκλησία».
Πάντα ἔλεγε, γιά νά γίνει ἕνας κληρικός δέν φθάνουν οἱ γνώσεις καί γνωριμίες ἀλλά χρειάζονται πίστη ζωντανή καί σταθερή καί προπάντων καθαρή ζωή.
῎Αριστος Λειτουργός καί ἄνθρωπος προσευχῆς
῎Αν ἡ προσευχή γιά κάθε χριστιανό εἶναι ἀναγκαία καί πολύτιμη γιά τό μοναχό εἶναι τό ἴδιο ἀναγκαία ὅσο καί ἡ ἀναπνοή. ῾Ο π. ̉Ισίδωρος ἀπό μικρό παιδί εἶχε μάθει νά προσεύχεται. ̉Από τήν ὥρα πού ἔγινε μοναχός προσπαθοῦσε μαζί μέ τήν ἀναπνοή του νά λέγει, ἄν ὄχι ὅλη τήν εὐχή, τουλάχιστον τό «Κύριε ἐλέησον», γι̉ αὐτό καί τόν ἀποκαλοῦσαν «ὁ παππούλης τοῦ Κύριε ἐλέησον». Ποτέ δέν ἔπαιρνε κάποια ἀπόφαση ἄν δέν προσευχόταν, ἄν δέν εἶχε ἐσωτερική μαρτυρία, ὅτι πρέπει νά προχωρίσει σέ κάτι. Καί στά πνευματικά του παιδιά πάντα τόνιζε τήν ἀναγκαιότητα καί τή δύναμη τῆς προσευχῆς. ῎Ελεγε, νά προσεύχεσθε χωρίς νά φεύγει τό μυαλό σας˙ νά ἐπιμένετε στήν προσευχή καί νά κάνετε κανονικά τό Σταυρό σας.
῎Ηθελε, ἄν ἦταν δυνατόν, νά λειτουργεῖ καθημερινά. ῾Η Θεία Λειτουργία ἦταν ἡ ἀναπνοή του. Τή ζοῦσε πραγματικά τήν θεία Λειτουργία. ῞Οποιος λειτουργεῖ στό καθολικό τῆς Μονῆς μας, ἔλεγε, ἔχει δίπλα του, ὡς συλλειτουργούς, τούς ῾Αγίους καί τόν ὑπηρετοῦν οἱ ἄγγελοι. Τίς ἐκφωνήσεις καί τίς εὐχές τίς ἔλεγε φωναχτά διότι, ἔλεγε, οἱ εὐχές ἔχουν ὑψηλές ἔννοιες, μεγάλα νοήματα καί πολλά αἰτήματα πού ἀγγίζουν τούς πιστούς. Εἶναι κρίμα νά μήν τίς ἀκοῦνε οἰ πιστοί.
῎Αν καί εἶχε ὡραία φωνή καί γνώριζε ἄριστα Βυζαντινή μουσική ποτέ δέν τά ἐκμεταλεύτηκε γιά τήν προσωπική του προβολή.
῾Ιεραπόστολος
῾Ο π. ̉Ισίδωρος εἶχε στή ζωή του τό φρόνημα τοῦ ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ. Πίστευε ὅτι, ἄν δέν ἐνδιαφερθεῖς γιά τή σωτηρία τῶν συνανθρώπων σου δέ θά σωθεῖς κι ἐσύ. Μέ τό παράδειγμά του ἀλλά καί τίς συμβουλές του προέτρεπε τά πνευματικά του παιδιά νά λέγουν σέ ὅλους ἕνα καλό λόγο. «ὁ λόγος σας μοιάζει μέ τό σπόρο, ὁ ὁποῖος ἄν πέσει στή γῆ φυτρώνει καί δίνει καρπούς».
Κάθε Κυριακή μετά τή Θεία Λειτουργία, τότε στό μοναστήρι ἐγκαταβίωνε μέ τόν μακαριστό π. Θεοφάνη, ἄνέβαινε στό ἀρχονταρίκι καί μετά τό κέρασμα ἀνέλυε σοφά ἀλλά ἀπλά τό ̉Αποστολικό ἤ τό Εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα.
Πολλές φορές, ὅταν τό ἐπέτρεπαν οἱ ὑποχρεώσεις του, πήγαινε σέ χωριά νά λειτουργήσει καί νά κηρύξει.
Μπορεῖ ὁ π. Ισίδωρος, νά μήν πῆγε στίς ἱεραποστολικές χῶρες γιά ἱεραποστολή ἀλλά ποτέ δέν κουράστηκε ὄχι μόνο νά προσεύχεται γιά τούς ἱεραποστόλους ἀλλά καί νά τούς ἐνισχύει οἰκονομικά γιά κτιστοῦν ναοί, σχολεῖα, νοσοκομεῖα ἤ νά γίνουν γεωτρήσεις γιά τήν αντληση νεροῦ.
Πνευματικός
῾Ο π. ̉Ισίδωρος διακρίθηκε καί ὡς πνευματικός. Τά πνευματικά του παιδιά εἶναι πολυάριθμα. Μοναχοί, μοναχές καί λαϊκοί κατέφευγαν στό πετραχήλι του γιά νά ξεκουρστοῦν ἀπό τό βάρος τῶν ἁμαρτιῶν τους καί νά ἀπαλλαγοῦν ἀπό τίς τύψεις τους.
῞Οσο αὐστηρή ἦταν ἡ μορφή του τόσο μειλίχιος ἦταν στή ἐξομολόγηση. Ποτέ δέν ἐπέβαλλε στόν ἐξομολογούμενο νά κάνει κάτι πάνω ἀπό τίς δυνάμεις του. ῾Η διάκρισή του ἦταν παροιμιώδης. Πάντα συμβούλευε μέ παραδείγματα καί ἁπλά λόγια γιά νά γίνεται κατανοητός ἀπ̉ ὅλους.
Εξομολογοῦσε πολλά μοναστήρια, ὄχι μόνον τοῦ νομοῦ Τρικάλων ἀλλά καί ἄλλων περιοχῶν. Γνωρίζουμε ὅτι καί Αρχιερεῖς τόν ἀναζητοῦσαν γιά νά ἀκούσουν τή γνώμη του γιά θέματα πού τούς ἀπασχολοῦσαν.
Κάθε Τετάρτη κατέβαινε στά Τρίκαλα στό ναό τῶν ῾Αγίων ̉Αναργύρων ὅπου δεχόταν τά πνευματικά τέκνα γιά νά τά συμβουλἐψει, νά λύσει τίς ἀπορίες τους, νά ἀκούσει καί νά συγχωρέσει τίς πτώσεις τους. Στό ναό οἱ πιστοί γιά νά πιάσουν σειρά πήγαιναν ἀπό πολύ νωρίς κι ὅταν αὐτός ἐρχόταν ἀφοῦ τελείωνε τίς ὑποχρεώσεις τῆς Μονῆς εὔρισκε πλῆθος πιστῶν νά τόν περιμένει. ῎Αν καί κατάκοπος ποτέ δέν ἔφυγε ἀπό τό καθῆκον του, ἄν δέν ἔβλεπε καί τόν τελευταῖο πιστό.
Τίς σαρακοστές περιόδευε τά χωριά πού τοῦ εἶχε ἀναθέσει ἡ Μητρόπολη γιά νά ἐξομολογεῖ.
῾Η φήμη ὡς ἁγίου καί ἐναρέτου κληρικοῦ καί ὡς διακριτικοῦ πνευματικοῦ ἔγιναν αἰτία νά ἀνεβαίνουν στό μοναστήρι πολλοί πιστοί γιά νά τόν συναντήσουν καί νά συζητήσουν μαζί του.
̉Εκεῖ πού ὁ π. ̉Ισίδωρος μιμήθηκε τούς μεγάλους Πατέρας τῆς ̉Εκκλησίας εἶναι ἡ ἀφιλοχρηματία του. ῎Ελεγε: - «῞Οταν ἔγινα μοναχός ἔδωσα στό Θεό ὑπόσχεση, ὅτι δέν θά ἀποκτήσω ποτέ ἀτομική περιουσία καί ὅτι τά χρήματα πού φθάνουν στά χέρια μου δέν εἶναι δικά μου, ἀλλά ἀνήκουν στούς ἀναγκεμένους ἀδελφούς τοῦ Κυρίου». Αὐτή ἡ πίστη του, ἔγινε αἰτία νά δίνει ἀπλόχερα σέ ὅλους ὅσους κατέφευγαν σ̉ αὐτόν γιά νά τοῦ ζητήσουν βοήθεια.
Τήν ἀρετή του αὐτή τήν ἔμαθαν πολλοί ἀναξιοπαθοῦντες Τρικαλινοί καί κάθε Τετάρτη τόν περίμεναν γιά νά τούς βοηθήσει οἰκονομικά. Πολλές φορές ἔδιδε ὅλα τά χρήματα πού εἶχε μαζί του, ἀκόμα κι αὐτό τό ἀντίτιμο τοῦ εἰσητηρίου δέν κρατοῦσε καί δανειζόταν χρήματα γιά νά πάει στό Μοναστήρι.
῞Ενας συμπολίτης μας ἔπρεπε νά πάει στό Λονδίνο γιά μιά σοβαρή ἐγχείρηση στόν ἐγκέφαλο. ῾Η οἰκογένειά του δέν εἶχε τά χρήματα πού χρειαζόταν καί γι̉ αὐτό ἔγινε μεταξύ τῶν γνωστῶν ἔρανος. Κάποιο πνευματικό παιδί τοῦ Γέροντα, ὅταν τό ἔμαθε τοῦ μίλησε γιά τήν περίπτωση αὐτή. ῾Ο Γέροντας χωρίς δεύτερη σκέψη, δέν γνώριζε τόν ἀσθενή, ἀλλ̉ ἔχοντας ἐμπιστοσύνη στό πρόσωπο πού τοῦ τό ἀνέφερε, ἔδωσε ἀπό τά δικά του χρήματα ἀλλά κι ἀπό τό Μοναστήρι ἕνα σεβαστό ποσό. ῞Οταν συγκεντρώθηκαν τά ἀπαιτούμενα χρήματα ὁ ἀσθενής πῆγε στό Λονδίνο, ὅπου κι χειρουργήθηκε. Θέλετε νά δεῖτε τά ἀποτελέσματα τῆς πράξεως αὐτῆς τοῦ Γέροντα; ῾Η οἰκογένεια τοῦ ἀσθενοῦς σπάνια ἐκκλησιαζόταν πρίν τήν περιπέτεια τους, ἡ γενναιοδωρία ὅμως τοῦ π. ̉Ισιδώρου, ὅταν ἐπέστρεψε ὁ ἀσθενής, ἔγινε αἰτία νά μήν λείπει καμία Κυριακή, τουλάχιστον ἡ γυναίκα τοῦ ἀσθενή, ἀπό τόν ναό τῆς ἐνορίας τους.
Πολλοί ἄποροι φοιτητές τελείωσαν τίς σπουδές τους μέ τήν οἰκονομική βοήθειά του καί πολλοί ἀναξιοπαθοῦντες οἰκογενειάρχες ζοῦσαν τίς οἰκογένειές του μέ τά βοηθήματα του.
῾Ορισμένοι προσπάθησαν νά ἐκμεταλευτοῦν τά φιλέσπλαχνα αἰσθήματά του. ῾Ο Γέροντας συνήθως, ἄν δέν ἤξερε τό πρόσωπο πού τοῦ ζητοῦσε βοήθεια, ρωτοῦσε κάποιο ἔμπιστό του πρόσωπο, ἄν πρέπει νά τό βοηθήσει καί μετά ἔπαιρνε τήν ἀπόφαση, τί ποσό θά δώσει.
Κλείνοντας τό κεφάλαιο αὐτό τό μόνο πού ἔχουμε νά ποῦμε εἶναι, ὅτι δέν θά ὑπερβάλουμε, ἄν τόν ὀνομάσουμε π. ̉Ισίδωρος ὁ ἐλεήμων.
Συκοφαντίες καί διώξεις
Σ̉ ὅλη του τή ζωή ὁ π. ̉Ισίδωρος πολιτεύτηκε σύμφωνα μέ τό νόμο τοῦ Θεοῦ. Αὐτό εἶχε σά συνέπεια νά τόν φθονήσουν ὁρισμένοι οἱ ὁποίοι ἔπρεπε νά τόν ἔχουν γιά ὑπόδειγμα στή ζωή τους καί νά τόν μιμηθοῦν. Δέν μποροῦσαν νά βλέπουν τίς ἑκατοντάδες τῶν πιστῶν καί τίς δεκάδες τῶν μοναχῶν, πολλές φορές κι ἀπό τό ἐξωτερικό, πού ἔρχονταν ἀπ̉ ὅλα τά μέρη τῆς πατρίδας μας στά Τρίκαλα ἤ ἀνέβαιναν στό βράχο τοῦ Βαρλαάμ γιά νά τόν συναντήσουν γιά νά ἐξομολογηθοῦν ἤ νά τόν συμβουλευθοῦν. Τά πρόσωπα αὐτά λοιπόν γιά νά τόν μειώσουν, ὅπως νόμιζαν, κατέφευγαν σέ συκοφαντίες.
Κάποιος π.χ. διέδωσε ὅτι ὁ Γέροντας εἶχε ἀγοράσει διαμέρισμα στήν ̉Αθήνα. Μιά μέρα ἕνας κληρικός πού τόν συνάντησε τοῦ λέγει: - «π. ̉Ισίδωρε, ἀγόρασες διαμέρισμα στήν ̉Αθήνα;» ῾Ο π. ̉Ισίδωρος τοῦ ἀπάντησε: -«πάτερ, ξέρεις ὅτι ὡς κληρικός ἔχω ἐνορία καί ὡς ἐκ τούτου ἔχω μισθό. Μέ τά χρήματα πού παίρνω τόσα χρόνια θά μποροῦσα νά ἀγοράσω, ἄν ἤθελα, ἀφοῦ δέν ἔχω ἄλλα ἔξοδα διότι ζῶ στό μαναστήρι, ὄχι μόνον ἕνα διαμέρισμα ἀλλά περισσότερα. Σοῦ λέω νά ξέρεις, ὅτι στήν τσέπη μου ἔχω μόνον τά χρήματα πού χρειάζονται γιά νά ἐπιστρέψω τό βράδυ στό μοναστήρι. ῞Οταν ἔγινα μοναχός ἔδωσα ὑπόσχεση ὅτι θἀ μείνω ἀκτήμων. ῎Οχι διαμέρισμα δέν ἔχω ἀλλ̉ οὔτε μία καρφίτσα».
῎Αλλοτε συνομιλῶντας μέ κάποιον γνωστό του κληρικό, γιά νά τόν δοκιμάσει τοῦ ἄφησε νά ἐννοηθεῖ ὅτι πῆγε γιά προσκύνημα σέ μοναστήρια τῆς Γιουγκοσλαβίας. Μετά ἀπό καιρό μιά Τετάρτη πού κατέβηκε στά Τρίκαλα, συνάντησε κάποιον ὁ ὁποῖος τοῦ εἶπε: -«π. ̉Ισίδωρε, πῶς περάσατε στό προσκύνημά σας στήν Γιουγκοσλαβία;» -«Παιδί μου, ἐγώ δέν πῆγα ποτέ στήν Γιουγκοσλαβία, ἔχω χρόνια τώρα νά φύγω ἀπό τό μοναστήρι. Ξέρω ποιός τό διέδωσε. ̉Εγώ τό ἄφησα νά ἐννοηθεῖ γιά νά διαπιστώσω τόν χαρακτήρα του. Νά ξέρεις, δέν φεύγω ποτέ ἀπό τά ὅρια τῆς Μητροπόλεως, ἄν δέν πάρω ἄδεια ἀπό τή Μητρόπολη.
Πολλοί «φίλοι του» βλέποντας ὅτι τά Μετέωρα ἔγιναν πόλος ἔλξεως γιά χιλιάδες ἀνθρώπους ἀπό ὅλα τά μέρη τοῦ πλανήτη μας θέλησαν νά «βάλουν χέρι στά ἔσοδα τῆς Μονῆς», ὅμως στά σχέδιά τους ἦταν ἐμπόδιο ὁ π. ̉Ισίδωρος. Τί ἔπρεπε νά κάνουν; Νά φύγει ἀπό τό Βαρλαάμ ὁ Γέροντας. Τοῦ μήνυσαν λοιπόν, νά φύγει γιά νά ἀναλάβει τήν διοίκηση τῆς Μονῆς τριμελής ἐπιτροπή. ῞Οταν τό εἶπαν στόν Γέροντα αὐτός τούς λέγει: -«Μέ διώχνετε ἀπό τό σπίτι μου; Ξεχάσατε, ὅτι στήν κουρά μου ἔδωσα ὑπόσχεση ὅτι θά μείνω στό μοναστήρι μέχρι τῆς τελευταίας μου ἀναπνοῆς. Δέν σᾶς βρῆκα στήν περιοχή ἀλλά μέ βρήκατε». Μετά ἀπό αὐτό τό διάλογο δέν τόν ἐνόχλησαν, τουλάχιστον φανερά, ξανά.
῞Οταν ἡ Μητρόπολις Τρίκκης καί Σταγῶν μέ ἀπόφαση τῆς ῾Ιεραρχίας τῆς ̉Εκκλησίας τῆς ῾Ελλάδος διχοτομήθηκε καί ἡ ἐπαρχία Καλαμπάκας ἔγινε Μητρόπολις μέ τόν τίτλο Σταγῶν καί Μετεώρων ὁ Γέροντας ἔπαψε νά ἔρχεται στά Τρίκαλα γιά νά ἐξομολογεῖ˙ τότε πνευματικά του παιδιά, ἐν ἀγνοίᾳ του, ἔπειδή δέν μποροῦσαν νά πηγαίνουν στήν Καλαμπάκα ἤ στά Μετέωρα γιά νά τόν συναντήσουν ἀποφάσισαν μία μικρή ὁμάδα νά πάει στή Μητρόπολη καί νά ζητήσει νά τοῦ ἐπιτραπεῖ νά ἔρχεται στά Τρίκαλα, στόν Ναό τῶν ῾Αγίων ̉Αναργύρων, μία φορά τό μήνα γιά νά τούς ἐξομολογεῖ. ῞Οταν πῆγαν στήν Μητρόπολη ὁ κληρικός πού ἄκουσε τό αἴτημά τους τούς ἀπάντησε: -«Δέν εἶναι καιρός ἀκόμα».
῾Υπάρχουν καί ἄλλα παρόμοια περιστατικά, μένουμε μόνον σ̉ αὐτά.
Χριστόδουλος – ̉Ισίδωρος
῾Ο μακαριστός Γέροντας εἶχε ἰδιαίτερο σεβασμό πρός ὅλους τούς ̉Αρχιερεῖς. ῞Ολους τούς σεβόταν καί γιά ὅλους εἶχε κάποιον καλό λόγο νά πεῖ. ῞Οταν ἐπισκεπτόταν τό μοναστήρι κάποιος ̉Αρχιερέας τόν ὑποδεχόταν μέ τούς Πατέρας τῆς Μονῆς, ἔψαλλαν Δοξολογία καί μετά τήν ξενάγηση ἀκολουθοῦσε ἀβραμιαία ἀλλά λιτή τράπεζα.
῞Ενας ἀπό τούς ̉Αρχιερεῖς ποῦ ἐκτιμοῦσε καί ὑπεραγαποῦσε ἦταν ὁ μακαριστός καί ἀνεπανάληπτος ̉Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος. Οἱ δυό τους εἶχαν κοινή ἀφετηρία στή ζωή τῆς ῾Εκκλησιας. ῾Ο μακαριστός Χριστόδουλος κι ὁ π. ̉Ισίδωρος ἀνέβηκαν στόν βράχο τοῦ Βαρλαάμ τήν ἴδια περίοδο. ῏Ηλθαν στή Μονή Βαρλαάμ ἀκολουθῶντας τόν ̉Αρχιμανδρίτη καί μετέπειτα Μητροπολίτη Πειραιῶς κυρό Καλλίνικο κι ἀπό τόν ὁποῖο ἔγιναν μοναχοί. ῞Οταν ὁ π. Καλλίνικος ἔφυγε ἀπό τά Μετέωρα ὁ Γέροντας πιστός στίς ὑποσχέσεις του παρέμεινε στό Μοναστήρι, ἀλλά ποτέ δέν ἔπαψε νά σέβεται, νά τιμᾶ καί νά ἐπικοινωνεῖ μέ τούς πρώην πνευματικούς του ἀδελφούς.
Γιά τήν ἱστορία ἀναφέρουμε τά ὀνόματα τῶν ἀγαπητῶν του πρώην συμμοναστῶν. ̉Εκτός ἀπό τόν μακαριστό Μητροπολίτη Πειραιῶς κυρό Καλλίνικο καί τόν μακαριστό ̉Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο οἱ ἐπίσκοποι τῆς καρδιᾶς του καί συμμοναστές του ἦταν: ὁ μακαριστός Κίτρους ̉Αγαθόνικος καί ὁ εὐθαρσής πρώην Μητροπολίτης Καλαβρύτων κ. ̉Αμβρόσιος. Βέβαια καί ἄλλους ̉Αρχιερεῖς σεβόταν, συμβουλευόταν καί ζητοῦσε τίς εὐχές τους.
Γιά τόν μακαριστό Χριστόδουλο ἔλεγε ὅτι: -«Δέν θά ξαναπεράσει ἀπό τήν ̉Εκκλησία τῆς ῾Ελλάδος ̉Αρχιεπίσκοπος σάν τόν Χριστόδουλο». ̉Αλλά κι ὁ Χριστόδουλος σεβόταν καί ἀγαποῦσε τόν π. ̉Ισίδωρο. Οἱ δύο μακαριστοί ἄνδρες εἶχαν τακτική ἐπικοινωνία, ὅσο ἐπέτρεπε ὁ χρόνος τους, καί συζητοῦσαν γιά τά ἐκκλησιαστικά καί ἐθνικά θέματα πού παρουσιάστηκαν στίς ἡμέρες τους.
῞Ενα ἀπόγευμα κτύπησε τό τηλέφωνο τῆς Μονῆς, ὅταν τό σήκωσε ὁ Γέροντας ἄκουσε τή φωνή τοῦ μακαριστοῦ Χριστοδούλου: - «Εὐλογήτε π. ̉Ισίδωρε». -«Εὐλογεῖτε ἐσεῖς Μακαριώτατε, τί κάνετε;» ̉Αφοῦ συζήτησαν διάφορα θέματα ὁ μακαριστός Χριστόδουλος τοῦ λέγει: -«Θά ἔχουμε καί σύνοδο τῆς ῾Ιεραρχίας καί θά ἐκλέξουμε καί Μητροπολίτες γιά τίς Μητροπόλεις πού χηρεύουν. Ζητῶ τή γνώμη σου γιά τήν Μητρόπολη τάδε, ποιόν νά προτείνω;»
῾Ο Γέροντας δέν ἀπάντησε ἀμέσως, ἀλλά προσευχήθηκε στό Θεό καί τούς Κτήτορες τῆς Μονῆς νά τόν φωτίσουν ποιόν νά ὑποδείξει. Τελικά τοῦ ἀπαντᾶ: -«Κατά τήν ταπεινή μου γνώμη γιά τήν συγκεκριμένη Μητρόπολη ὁ πιό κατάλληλος ̉Αρχιμανδρίτης εἶναι ὁ τάδε καί εἶπε τό ὄνομά του. ῾Ο κληρικός αὐτός εἶναι ἀκατηγόρητος καί δέν ἔδωσε καμία ἀφορμή ὅπου κι ἄν ὑπηρέτησε. Εἶναι κληρικός ἀνιδιοτελής, ἐργατικός, ἀγαπάει τήν μελέτη καί τό κυριότερο δέν θά σᾶς ζητήση τήν ἐπομένη τῆς χειροτονίας του μετάθεση». -«Θά τά λάβω ὑπ̉ ὅψιν μου, Αὐτά μεταξύ μας. Τήν εὐχή σας π. ̉Ισίδωρε». -«Τήν δικιά σας εὐχή, Μακαριώτατε, καί σᾶς περιμένουμε στό Μοναστήρι γιά νά ξεκουραστεῖτε».
Πράγματι κατά τίς ἐκλογές πού ἔγιναν ὁ ἐν λόγῳ κληρικός ἐξελέγει Μητροπολίτης καί σήμερα ἀποτελεῖ κόσμημα καί καύχημα τῆς ῾Ιεραρχίας.
Γνωρίζουμε ὅτι ὁ μακαριστός ̉Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος, ὅταν παρουσιάζονταν καυτά πολιτικά ζητήματα πού ἄπτονταν καί τῆς ̉Εκκλησίας καί ἀποσχολοῦσαν τό πλήρωμά τηςμ διοργάνωνε προκειμένου, νά ἀκουστεῖ ἡ φωνή τοῦ λαοῦ διά τῆς ̉Εκκλησίας τίς γνωστές μας λαοσυνάξεις. ῾Ο Γέροντας πολύ ἤθελε νά εἶναι παρών σ̉ αὐτές, ἀλλ ὅμως ἡ ὑγεία του καί οἱ ὑποχρεώσεις του δέν τοῦ τό ἐπέτρεπαν, γι̉ αὐτό, ἐπειδή στό Μοναστήρι δέν εἶχαν τηλεόραση, κατέβαινε μέ τούς πατέρες τῆς Μονῆς στά Τρίκαλα σέ σπίτι πνευματικοῦ του τέκνου καί τίς παρακαλουθοῦσε, πάντα μέ τά μάτια ὑγρά ἀπό τή συγκίνησή του.
῾Ο γέροντας ̉Ισίδωρος συνεργάστηκε ἄψογα μέ ὅλους τούς Μητροπολίτες πού ὑπηρέτησαν στήν Μητρόπολη Τρίκκης καί Σταγῶν καί τελευταία στήν Μητροπολη Σταγῶν καί Μετεώρων, δηλαδή τούς μακαριστούς Μητροπολίτες: Διονύσιο, Σεραφείμ, Στέφανο, Σεβαστιανό (῾Ελασσῶνος), ̉Αλέξιο καί Θεόκλητο.
Πνευματικές νουθεσίες
῾Ο π. Ισίδωρος δέν κουραζόταν νά συμβουλεύει καί νά νουθετεῖ τούς πιστούς πού συναντοῦσε. ῞Οπως προαναφέραμε τίς Κυριακές μετά τή Θεία Λειτουργία ἔκανε ὁμιλία στό ἀρχονταρίκι τῆς μονῆς. Συμβουλές ἔδεινε καί κατά τή διάρκεια τοῦ μυστηρίου τῆς ἐξομολογήσεως.
Σέ ὅλους ἔλεγε: -«ἄν θέλετε νά προοδεύσετε πνευματικά πρέπει νά κοινωνεῖτε τακτικά, κάθε μέρα νά διαβάζετε τήν ῾Αγία Γραφή, ἔστω ἕνα μικρό κομμάτι, καί χριστιανικά βιβλία, νά προσεύχεσθε, νά ἀνάβετε τό καντηλάκι στό εἰκόνισμα τοῦ σπιτιοῦ σας, νά θυμιάζετε τό σπίτι σας τακτικά, νά διαβάζετε τό ἀπόδειπνο, τούς Χαιρετισμούς τῆς Παναγίας καί μέ τήν τηλεόραση, ἄν εἶναι δυνατόν νά μήν ἔχετε σχέσεις. Νά βλέπετε, ἄν ἔχετε, τηλεόραση, ὅσον τό δυνατόν λιγότερη ὥρα καί μόνο ἀν ἔχει κάτι ὠφέλιμο».
Τίς γυναῖκες τίς προέτρεπε νά ζυμώνουν πρόσφορα, γιατί «ἡ οἰκογένεια πού προσφέρει στήν ̉Εκκλησία σπιτίσιο πρόσφορο παίρνει μεγάλη εὐλογία». Γιά τά πρόσφορα πού ἀγοράζουμε ἔλεγε ὅτι «μπορεῖ νά τά ζυμώνουν ἄθεοι ἤ ἀλλόπιστοι, γι̉ αὐτό, ἄν εἶναι ἀνάγκη νά προσφέρουμε στό ναό τό δῶρο μας, πρίν τό ἀγοράσουμε, νά ἐξετάζουμε ποιός τό ἔπλασε».
Τίς γυναῖκες ἀκόμα συμβούλευε νά προσέχουν τήν ἐμφάνισή τους, νά ντύνονται σεμνά ὄχι μόνον ὅταν πηγαίνουν στήν ἐκκλησία ἀλλά καί τίς ἄλλες ὧρες.
Στούς οἰκογενειάρχες ἔλεγε τίς Κυριακές τό ἀπόγευμα μαζί μέ τά παιδιά τους νά πηγαίνουν σέ ἱερούς ἤ ἀρχαιολογικούς χώρους ἤ σέ παιδότοπους γιά νά παίζουν τά παιδιά τους. Νά προσέχουν, συνιστοῦσε, τίς παρέες πού κάνουν γιατί μπορεῖ νά ἐπιδράσουν ἀρνητικά στά παιδιά τους πού ἀκόμα δέν διαμόρφωσαν τό χαρακτήρα τους.
῎Αν διαπιστώσετε ὅτι τά παιδιά σας παραξέκλιναν προσπαθεῖστε μέ τρόπο νά τά ἐπαναφέρετε στόν ἴσιο δρόμο, λιγότερο μέ τά λόγια σας καί κυρίως μέ τίς προσευχές σας. Μητέρες πού γονατίζουν καί προσεύχονται γιά τά παιδιά δέν πρέπει νά φοβοῦνται μήπως παραστρατήσουν. Κι ἄν παραστρατήσουν οἱ προσευχές τους θά τά ἐπαναφέρουν στόν ἴσιο δρόμο. Γιά παράδειγμα ἔφερε τήν ἀγία Μόνικα, τήν μητέρα τοῦ ἀγίου Αὐγουστίνου.
Εἶναι ἀδύνατον νά μεταφέρουμε ἐδώ ὅλες τίς συμβουλές τοῦ μακαριστοῦ π. Ισιδώρου.
Αὐστηρός ὅπου χρειαζόταν.
Στό μοναστήρι τοῦ Βαρλαάμ κάθε μέρα προσέρχονται ἑκατοντάδες τουρίστες γιά νά θαυμάσου τά ἔργα τῆς πίστεως. Ποτέ δέν ἐπέτρεπε νά μποῦν γυναίκες μέ ἀνδρική ἀμφίεση ἤ ἄνδρες μέ κοντό παντελόνι. Μία ἡμερα μεταξύ τῶν ἐπισκεπτῶν ἦταν συγκενικό πρόσωπο τοῦ Προέδρου τῶν ΗΠΑ Τζών Κένεντι. ῾Η κυρία αὐτή ἤθελε νά μπεῖ στό μοναστήρι μέ σόρτς. ῾Ο ὑπάλληλος πού ἦταν στήν πόρτα τήν ὑπέδειξε νά φορέσει φούστα, ἀλλά αὐτή ἀρνήθηκε καί προχώρησε νά ἀνεβεῖ τά σκαλοπάτια, μάλιστα ἐπενέβησαν καί οἰ σωματοφύλακές της. Τότε ὁ ὑπάλληλος τῆς μονῆς τηλεφώνησε στόν Γέροντα καί τοῦ εἶπε τό γεγονός. ῾Ο π. ̉Ισίδωρος κατέβηκε ἀμέσως στήν πόρτα καί ἐξήγησε στήν κυρία ὅτι αὐτό εἶναι νόμος ἀπαράβατος τῆς Μονῆς. ̉Εκείνη, διά μέσου τοῦ ξεναγοῦ της, θυμωμένη τοῦ ἀπάντησε ὅτι: –«ἐγώ πῆγα στό Βατικανό καί δέν μέ ἔφεραν καμία ἀντίρρηση νά μπῶ μέσα, ἄν δέν μέ ἀφήσετε νά μπῶ θά παραπονεθῶ στό ΕΟΤ καί στήν κυβέρνηση» Οἰ ἀπειλές της δέν ἔπιασαν στόν π. ̉Ισίδωρο καί ἡ κυρία ἔφυγε χωρίς νά πάει στό ἐσωτερικό τῆς Μονῆς.
Οἱ ἰσορροπίες
῾Η ἀδελφότητα τῆς Μονῆς ἀντιμετώπιζε κατά καιρούς διάφορα προβλήματα˙ γιά τή λύση τους εἶναι φυσικό νά ὑπήρχαν μεταξύ τῶν Πατέρων ἀντίθετες ἤ καί διιστάμενες ἀπόψεις. ῾Ο Γέροντας μέ τή σοφία, τή σύνεσή καί τό παράδειγμά του προσπαθοῦσε πάντοτε νά βρεῖ τή χρυσή τομή, ὥστε νά ἰκανοποιηθοῦν ὅλοι καί νά μή φύγει κανείς ἀπό τή σύναξη στεναχωρημένος.
Τό ἴδιο συνέβαινε κι ὅταν οἱ Μονές τῶν Μετεώρων ἀντιμετώπιζαν δυσκολίες καί προβλήματα. ῾Ο π. ̉Ισίδωρος ἔλεγε τήν ἄποψη του καί ἡ ὁποία ἦταν πάντα σεβαστή καί ἀποδεκτή ἀπ̉ ὅλους τούς συμμετέχοντας.
῾Η Παραίτηση καί ἡ κοίμησή του
Τά τελευταία χρόνια ἡ ὑγεία τοῦ π. ῾Ισιδώρου δέν ἦταν καί τόσο καλή. ῎Αλλοστε τό μοναστήρι τώρα ἔσφιζε ἀπό ζωή καί οἱ μοναχοί εἶχαν ἀνδρωθεῖ πνευματικά, γι̉ αὐτό ἀποφάσισε νά παραιτηθεῖ ἀπό ἡγούμενος καί νά παραμείνει στή μετάνοιά του σάν ἀπλός μοναχός.
Οἱ πατέρες, ὅταν ἄκουσαν ὅτι παραιτήθηκε πολύ λυπήθηκαν, ἀλλά παρηγορήθηκαν ὅτι θά τόν εἶχαν κοντά τους καί θά συνέχιζαν νά τρυγοῦν ἀπό τή σοφία, τήν πείρα καί τήν ἁγία βιωτή του.
῏Ηταν ̉Ιανουάριος τοῦ 2022, ὅταν ὑπέβαλλε στόν προϊστάμενό του Μητροπολίτη Σταγῶν καί Μετεώρων κ. κ. Θεόκλητο τήν παραίτησή του ὁ ὁποῖος ἐκτιμῶντας τούς λόγους της μέ πολλή λύπη τήν ἔκανε ἀποδεκτή.
Στίς 2 ̉Ιουλίου 2022 μετά ἀπό σύντομη ἀσθένεια ὁ Γέροντας ῾Ισίδωρος μετατέθηκε ἀπό τήν στρατευομένη ̉Εκκλησία στήν θριαμβεύουσα, ὅπου νῦν συναγάλλεται μέ τούς ῾Οσίους κτήτορας τῆς Μονῆς, τούς λοιπούς ἁγίους καί τούς ̉Αγγέλους.
῞Οπως εἶναι φυσικό ἡ κοίμησή του ἔθλιψε τούς Πατέρες τῆς Μονῆς, τά πολυάριθμα πνευματικά του παιδιά καί ὅλους ὅσους τόν γνώρισαν ἤ εὐεργετήθηκαν ἀπ῾ αὐτόν.
῎Ας παρακαλέσουμε τόν Κύριο τῆς ζωῆς καί τοῦ Θανάτου νά ἀναπαύσει τήν ψυχή τοῦ π. Ισιδώρου μετά τῶν ῾Αγίων, στόν δέ διαδοχό του π. Βενέδικτο νά χαρίσει τή σοφία, τήν ἐργατικότητα, τήν διάκριση καί τήν ἀρχοντιά του.
̉Ισιδώρου ἱερομονάχου καί Καθηγουμένου τῆς ῾Ιερᾶς Μονῆς ῾Αγίων Πάντων τῶν ῾Αγίων Μετεώρων, ἔστω ἡ μνήμη αἰωνία.
῎Ας ἔχουμε πάντοτε τήν εὐχή του καί τίς προσευχές του.
