Τι γίνεται όμως με αυτούς, οι οποίοι έχουν την διάθεση να συγχωρήσουν, αλλά περιμένουν να ακούσουν το ' συγγνώμη ' του άλλου πρώτα για να φανούν μεγαλόψυχοι; Είναι προφανές ότι η διάθεση να συγχωρήσουν δεν είναι τόσο ειλικρινής. Όταν μιλάμε για συγχώρηση, μιλάμε για πλήρη απλοχεριά. Να συγχωρείς χωρίς να νοιάζεσαι αν έχει μετανιώσει ο άλλος.
Καλά, όλοι οι σύμβουλοι σήμερα, εντός και εκτός Εκκλησίας, λένε να σκέφτεσαι πρώτα τον εαυτό σου και να αποφεύγεις να ταπεινώνεσαι, μην χάσεις την πολύτιμη ιδέα για τον εαυτό σου και κακοπαθει η ψυχική σου υγεία. Αχ ! Ο Χριστός δεν μας ζήτησε να ανέβουμε σε έναν θρόνο να μοιράζουμε αφεσεις και δωρεές και να μας φιλούν το χέρι, για να νιώσουμε όμορφα.
Σε σταυρό μας ζήτησε να ανέβουμε και όταν είμαστε αδύναμοι, τότε ακριβώς να βρίσκουμε την δύναμη να συγχωράμε. Και η συγχώρεση σχεδόν πάντα δεν είναι καν σταυρός. Φάρμακο για την δική μας ψυχή είναι. Βάσανο και κόλαση είναι ο εγωισμός και η μνησικακία. Απλά πράγματα ζητάει ο Χριστός.
Απλά και θεραπευτικά.
