Οι πέντε άρτοι συμβολίζουν τις πέντε αισθήσεις, οι οποίες καθαγιαζονται από την μετοχή μας στην Θεία Κοινωνία. Συμβολίζουν επίσης και την Πεντάτευχο . Ο Χριστός παραλαμβάνει το ανεπαρκή Νόμο, τον πληρώνει και τον μεταμορφώνει σε χορταστική τροφή μέσα από το Ευαγγέλιο. Πέντε άρτοι είναι οι πέντε εποχές της ανθρωπότητας και οι διαθήκες των προφητών με τον Θεό και τον λαό Του. Αδάμ, Νώε, Αβραάμ, Μωυσής, Χριστός . Ο Χριστός πολλαπλασιάζει την Χάρη. Πέντε χιλιάδες το πλήθος των ανθρώπων. Δηλώνεται η επέκταση του αριθμού πέντε προς το απειρο, το αριφνητο, διότι η Εκκλησία θα επεκτείνεται σε πλάτος και σε πληθυσμό συνεχώς και όλοι αναρίθμητοι πιστοί θα τραφουν από το Θεοδοτο Σώμα. Άρτος είναι ο ιδιος ο Χριστός , αυτοσυστηνομενος ως Άρτος της Ζωής. Τρεις είναι οι πράξεις Του , πραγματοποιώντας το θαύμα. Εύχεται, κλα και διαμοιράζει. Η προσευχή αναφέρεται στον Πατέρα, η κλάση στην θυσία Του ως Αμνού, ο διαμοιρασμός στην ενέργεια του Αγίου Πνεύματος, ο οποίος θα κατακλύσει τον κόσμο. Εδώ προτυπώνεται η Θεία Ευχαριστία και η Πεντηκοστή. Εικονίζεται σαφώς η κοινή ενέργεια της Αγίας Τριάδος.
Ιχθυς είναι το σύμβολο του Χριστού, ο οποίος πλέει μεσα στην θάλασσα της ανθρωπότητας αλλά δεν επηρεάζεται από την αλμυρά της αμαρτίας θαλασσα. Δύο είναι οι ιχθεις συμβολίζοντας την διττή φύση του Χριστού ανθρώπινη και Θεϊκή. Δύο είναι οι εποχές της ανθρώπινης ιστορίας. Προ και μετά Χριστόν. Ο Χριστός στέκεται στο κέντρο ενώνοντας τις δύο εποχές και πρωταγωνιστές στις δύο Διαθήκες, Παλαιά και Νέα. Δύο είναι οι λαοί της Εκκλησίας , οι οποίοι πρέπει να τραφουν και να ζήσουν, οι εξ Εθνών και οι εξ Ιουδαίων. Οι ιχθείς παραπέμπουν και στην άγρα των Αποστόλων και έχουν εκκλησιολογικη σημασία. Δύο φορές ο Χριστός φρόντισε για την θαυμαστή αλιεία. Δύο, όσο και οι ιχθείς του πολλαπλασιασμού. Την μία πριν την Ανάσταση για να καλέσει τους μαθητές. Την δεύτερη μετά την Ανάσταση για να τους αποστείλει στα έθνη. Δύο είναι και τα είδη του πολλαπλασιασμού: άρτος και ιχθύς. Το δύο είναι αντιθετικος συμβολισμός. Παριστάνει δύο πράγματα σε αντίθεση, όπως το φως και το σκότος, το ον και το μη ον. Ο Χριστός όμως αντιστρέφει την έννοια της αντίθεσης και πραγματοποιεί την ενότητα.
Πέντε και δύο ίσον εφτά. Είναι ο αριθμός της πληρότητας. Έφαγαν όλοι και εχορτάσθησαν. Κανένας δεν θα μείνει απρόσκλητος στο χορταστικό εσχατολογικό Δείπνο. Η μετοχή στην δόξα και την αιώνια τρυφη δεν θα γνωρίσει κορεσμό. Η πείνα δεν θα υφίσταται στην βασιλεία του Θεού ,αλλά θα θεραπευτεί σε όλες της τις διαστάσεις.
Ο αριθμός δώδεκα των κοφινιών με τα περισσεύματα, συμβολίζει την καθολικότητα, την παγκοσμιότητα, την καθολική διάσταση της Εκκλησίας. Όλοι οι κλητοι και εκλεκτοί πρέπει να 'συλλεχθούν'προσεκτικα από τους Αποστόλους και τους μαθητές τους και να μην χαθεί κανένας, γιατί όλοι είναι πολύτιμοι και μοναδικοί από τον Θεό. Αυτά τα παιδιά του Θεού, προέρχονται από ό λ α τα έθνη, ό λ ε ς τις εποχές, ό λ ε ς τις τάξεις, ό λ ε ς τις καταστάσεις ( αμαρτωλοί και δικαιοι). Επίσης, ο αριθμός δώδεκα δείχνει ότι ο Χριστός αυτοπροσφέρεται σε Πάθος και θυσία για όλο τον κόσμο και ο θανατος Του είναι καθολική σωτηρία και για τους πιστεύοντες και για τους μη πιστεύοντας, γιατί προσέλαβε όλον τον άνθρωπο και έπαθε για όλη την ανθρωπότητα.
