Ασίγαστη, δυνατή ως τον ουρανό υψώνεται προς την Παντάνασσα Παναγιά η φλόγα της αγάπης μας τούτες τις απαράκλητες (απαρηγόρητες) ημέρες για την άγια «Κοίμησή» Της.
Πνιγμένοι στις ασήμαντες και άχαρες στιγμές της στυγνής καθημερινότητας, εναγώνια ζητάμε την ανακουφιστική δροσιστική διέξοδο και πιστεύουμε απόλυτα πώς τώρα είναι η ώρα της Παντάνασσας για το μικρό Πάσχα και συνάμα το πιο μεγάλο πανηγύρι του καλοκαιριού, και το ζητά έντονα η πνευματική μας υπόσταση. Αλλά και αυτό το πύρωμα του καλοκαιριού που θα μας στείλει είτε στις θαλασσινές αύρες ή σε υψηλές δροσιστικές βουνοκορφές, όλο και κάποιο προσκύνημα της Παναγιάς θα μας φέρει κοντά Της!
Δυο χιλιάδες χρόνια η Πάναγνη Μητέρα κάθεται στο θεϊκό της θρονί και τον κόσμο μέρα και νύχτα παρηγορεί, τον εμπνέει, τον στηρίζει, και εσύ ο ορθόδοξος χριστιανός όσο φιλότιμα μετανοείς και δακρύζεις άλλο τόσο Αυτή χαίρεται και σκουπίζει τα δάκρυά σου, πρεσβεύει για σένα και έτσι ζεις και πορεύεσαι…Πολύ συνταιριαστά και ο στοχαστικός ασκητικός λόγος: «Όσο κάμπτεσαι από τις θλίψεις άλλο τόσο κάμπτει τα χέρια της η Παναγία και σε αγκαλιάζει».
«Τον κόσμον ου κατέλιπες Θεοτόκε»
Αυτή την βεβαιότητα δίνει και στον καθημερινό κόσμο η μεγάλη γιορτή Της. Στον κάθε ορθόδοξο χριστιανό, στον κάθε άνθρωπο που τη νιώθει και τη φωνάζει Μάνα δική του αλλά και σ’ αυτόν που δεν την ξέρει, σ’ αυτόν που στενάζει στη στέρηση, στην αρρώστια στον πόνο, αλλά και σ’ αυτόν που πικραίνεται στη σκοτεινιά της απιστίας.
Η Κοίμησή της είναι ένας ζωηφόρος θάνατος, γι’ αυτό και η μνήμη του είναι χαρμόσυνη εορτή και παγκόσμια πανήγυρη. Η Μητέρα της ζωής έγινε η Μητέρα όλων των ανθρώπων. Οι δωρεές της προς εμάς τα παιδιά της είναι αμέτρητες. Την ευγνωμονούμε! Την τιμούμε! Την παρακαλούμε να μην μας εγκαταλείπει, αλλά να μας δίνει πάντοτε την αληθινή ζωή το Χριστό. Να ακούσουμε σύγχρονο ιερατικό λόγο:
Τι μάνα είναι αυτή…
Η Παναγία δέχεται να ζήσει στην αφάνεια. Να γίνει η πιο ταπεινή των ταπεινών. Να μη ζητήσει τίποτε δικό της, τίποτε για τον εαυτό της, να τα δώσει όλα στο Θεό…Να δεχθεί τα πάντα, όλες τις δοκιμασίες της γής αρκεί να πραγματοποιηθεί το θέλημα του Θεού, το σχέδιο της σωτηρίας μας. Μένει πάντα στην άκρη για να φαίνεται μονάχα Εκείνος…μάνα γλυκιά, αγκαλιά μεγάλη και πλατιά, στήριγμα κραταιό, σκέπη και παρηγοριά στους ταπεινούς και αβοήθητους, στους απελπισμένους και ταλαιπωρημένους της ζωής…Είναι αδύνατον ανθρώπινη καρδιά με έμπονη προσευχή να ζητήσει την Παναγία και εκείνη να μην έρθει…(π. Χαράλαμπος)
Ποιο το δικό μας καθήκον απέναντι στην απέραντη ευσπλαχνία Της. «…αποκαλούμε τη Θεοτόκο όταν της απευθύνουμε την προσευχή μας άβυσσο του ελέους. Άς προσπαθούμε να της μοιάσουμε όσο μπορούμε. Πώς; Δείχνοντας σπλαχνική διάθεση σε όσους έχουν ανάγκη του ελέους μας. Άς τους φανερώσουμε αγάπη έμπρακτο και ανεξάντλητο. Άς τους ατενίζουμε μέσα στο φώς του Ευαγγελίου. Και χωρίς άλλο τότε η Κυρία Θεοτόκος θα αυξήσει το έλεός του πάνω μας» (Ιωάννης της Κροστάνδης)
«Ου σιωπήσομεν ποτέ Θεοτόκε»
Μαζί και μείς με τον Υμνογράφο του Παρακλητικού Κανόνα τα χείλη μας, που συντονίζονται με τους χτύπους της καρδιάς μας, ικετευτικά και ευγνώμονα ποτέ να μην πάψουν να δοξολογούν την «Πολυϋμνητο» Κόρη, αυτήν που μέρα νύχτα με δέος οι άγγελοι την «χαιρετούν», να ευχαριστούν την Μεσίτρια και Κυρία του παντός που ποτέ δεν κατεβάζει τα δεόμενα χέρια της και «πρεσβεύει» στον Υιό και Σωτήρα Της για μας τους αμαρτωλούς..,
Στην κάψα του Αυγούστου, μπορεί όμως και μέσα στο καμίνι του πόνου, ξέρουμε εμείς οι πρόσκαιροι επισκέπτες τούτης της ζωής που και σε ποια «Παντάνασσα» θα καταλαγιάσουμε, που θα αποθέσουμε τούτης τής ζωής τις πραμάτειες της λύπης ή της χαράς. Για να ενσταλάξει στην ψυχή μας την ελπίδα και τη βεβαιότητα ότι όσο μένουμε κοντά Της, όσο αναθέτουμε στην αγάπη της όλες τις «βιοτικές» μέριμνες και τα προβλήματά μας θα είναι πάντοτε ακούραστη βοηθός και προστάτης μας.
Καλή και ευλογημένη Παναγιά!
Παύλος Σαββίδης, θεολόγος, Αύγουστος 2025
