Κατηφορίζοντας από τον ερειπωμένο οικισμό του Πλατανιά, στο άγριο και τραχύ τοπίο των Αστερουσίων, και πριν φθάσουμε στους Παρανύμφους συναντάμε ένα μικρό ξωκλήσι αφιερωμένο στην Αγία Παρασκευή που έδωσε το όνομα του σε παρακείμενο φαράγγι κι είναι από τα κτίσματα εκείνα που δεν μπορείς να μην σταματήσεις και να θαυμάσεις.
Μοιάζει με ένα λευκό περιστέρι που στέκει δίπλα στους βράχους για να ξαποστάσει ώστε να πάρει δυνάμεις και να πετάξει ξανά στους ουρανούς. Ξέρει πως στον τόπο εκείνο δεν υπάρχει σκιά αλλά υπάρχει κάτι που αποζητά πιότερο κι από τα δέντρα, την ερημιά και τη γαλήνη της απομόνωσης.
Μετά, ανήμπορος πια να φροντίσει τον εαυτό του, μεταφέρθηκε σε γηροκομείο απ' όπου «ταξίδεψε» κοντά στο Θεό στον οποίο είχε αφιερώσει τη ζωή του.
Το ξωκλήσι της Αγίας Παρασκευής είναι μονόχωρο και ιδιαίτερα λιτό στο εσωτερικό του. Δεν διαθέτει τέμπλο παρά μόνο ένα ξύλινο χαμηλό θωράκιο πάνω στο οποίο, αλλά και στη βάση του, έχουν τοποθετηθεί λίγες φθαρμένες από το χρόνο και την υγρασία εικόνες.
Ένα μικρό σήμαντρο στην είσοδο του, στηριγμένο σε ένα απομεινάρι τοίχου, και λίγες ξερολιθιές πλαισιώνουν το εκκλησάκι.
Υποβλητικό μέσα στην απλότητα του στέκει εκεί για να μας θυμίζει γιατί τόσοι πολλοί και σπουδαίοι ερημίτες είχαν επιλέξει αυτόν τον τόπο για να ασκητέψουν και να βρεθούν κοντά στο Θεό.Δεν είναι τυχαίο που η περιοχή των Αστερουσίων αποκαλούνταν "Ερημούπολη" από τους Βενετούς. Ήταν ο ιδανικός τόπος για να δοκιμάσουν τις αντοχές τους, να αφιερωθούν απερίσπαστοι στην προσευχή τους, μακριά από τους ανθρώπους και τη ζωή που απαρνήθηκαν.
.png)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου