" Έχεις μια γεύση τρικυμίας στα χείλη.
Κι ένα φόρεμα κόκκινο
σαν το αίμα.
Βαθιά μες στο χρυσάφι
του καλοκαιριού,
και τ' άρωμα των γυακίνθων
–Μα πού γύριζες ; "
Οδυσσέα Ελύτη
Οδυσσέα,
μη με παρεξηγείς που όλο γυρίζω.
Που όλο τρέχω
και σταματημό δεν έχω
κάθε που με καλεί
η στεντόρεια κραυγή
τής Ελπίδας
και της απροσμέτρητης Ανάγκης.
Βλέπεις, πότε ξεκινώ από τα βράχια
τής Άνδρου, τρέχουσα ως γιατρίνα
για τις χειρουργικές κλίνες τού Πόνου.
Και πότε γίνομαι
ασπίδα τρομερή κι ανίκητη
για το σώμα
κάθε ηλιοστάλακτου Κυπριανού
στα Τέμπη όλου τού κόσμου.
Γι' αυτό Οδυσσέα μου,
μη με παρεξηγείς που όλο γυρίζω.
Το σήμερα,
και των ανθρώπων
τα ταλαιπωρημένα Όνειρα
τόσο πολύ χρειάζονται
το παγκόσμιο σεργιάνισμά μου.
Τόσο πολύ χρειάζονται
το εφηβικό φιλί τής ουράνιας καρδιάς,
και της στοργικής γιατριάς μου.
Παναγιώτης Σκοπετέας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου