ΖΩΗ ΣΑΝ ΠΑΓΩΤΟ ΧΩΝΑΚΙ.

 

Πως τα κατάφεραν και μας έκαναν και ξεχάσαμε την καταγωγή μας και την ιστορία μας σαν λαός, πως τα κατάφεραν και φόβισαν έναν ολόκληρο λαό με έναν τηλεοπτικό κορονοϊό?

Πως τα κατάφεραν και μας φόρτωσαν δέκα χρόνια μνημονίων και βρήκαν την ευκαιρία και πούλησαν ολάκερη την Ελλάδα στους δανειστές και στα δάνεια που πήραν αυτοί οι άνθρωποι της εξουσίας για την πάρτη τους?

Πως τα καταφέρνουν όλες οι εξουσίες χρόνια τώρα να καίνε την Ελλάδα και να κατηγορούν τους πολίτες που έχουν εκεί τα σπίτια τους, τον άνεμο και τα κουκουνάρια?

Πως καταφέρνουν χρόνια τώρα οι παγκόσμιες εταιρείες να φτιάχνουν πολέμους την μια για το πετρέλαιο και την άλλη για να πουλήσουν τα όπλα τους στους υπερχρεωμένους λαούς?

Πώς μας κατάντησαν εμάς που μεγαλώσαμε σε γειτονιές και σε χαμηλά σπίτια που έχουμε ακόμη έχουμε τις μυρωδιές απ' τα λουλούδια στις γλάστρες και απ' τα φαγητά της μάνας μας?

Αλήθεια πως μας κατάντησαν έτσι να φοβόμαστε εμείς που είχαμε τους παππούδες μας που δεν φοβήθηκαν στους πολέμους τους πατεράδες μας που δεν φοβήθηκαν την φτώχεια, που δεν φοβήθηκαν την σκληρή δουλειά στα εργοστάσια και στα χωράφια και τις μανάδες μας που από τις έξη το πρωί με σηκωμένα τα μανίκια πάλευαν χωρίς σύγχρονα πλυντήρια, ηλεκτρικές κουζίνες και σκούπες, χωρίς φούρνους μικροκυμάτων να τα φέρει βόλτα στην καθαριότητα στο μαγείρεμα στο διάβασμά μας για το σχολείο....

Πως μας κατάφεραν κι εμάς τα παιδιά που παίζαμε στις αλάνες τα καλοκαίρια και πίναμε νερό από το λάστιχο,

εμάς που ακόμα έχουμε στην θύμησή μας την υδροφόρα που περνούσε τα απογεύματα ρίχνοντας νερό στους χωματένιους δρόμους της γειτονιάς, που έχουμε ακόμη την γεύση από εκείνα τα γλειφιτζούρια με τον κόκορα και το μαλλί της γριάς στα πανηγύρια και την γεύση από το σάμαλι κι από εκείνα τα άσπρα μαντολάτα!

Πώς μας παραμύθιασαν έτσι και απομονωθήκαμε από την οικογένεια και τους φίλους μας φοβούμενοι μην και κολλήσουμε από τον τηλεοπτικό ιό εμάς που τότε στις γειτονιές η πόρτα του σπιτιού μας ήταν μια ζωή ορθάνοιχτη γιατί ο γείτονας έμπαινε όποτε ήθελε και γιατί οι γονείς μας δεν φοβόταν τους κλέφτες,

πως μας παραμύθιασαν όλους εμάς να ακούμε μουσικές με στίχους σκουπιδιών, να παρακολουθούμε στο ινσταγκραμ τις ζωές των τηλεοπτικών σκουπιδιών, να μας γίνεται συνήθεια τα Τούρκικα σήριαλ και τα Τούρκικα ριάλιτι?

Πώς παραμύθιασαν έτσι την γενιά μας που πρόλαβε ακόμη την μπουζιέρα με τον πάγο τυλιγμένο με ένα πανί και μετά τα πρώτα ψυγεία της Ιζόλα και της Πίτσος?

το παγωτό χωνάκι από τον πλανόδιο παγωτατζή της ΕΒΓΑ και τις ατελείωτες βόλτες με τα ενοικιαζόμενα ποδήλατα με μια δραχμή την ώρα?

Θυμάμαι ακόμα εκείνο το κομμωτήριο της γειτονιάς με τις κάσκες-σεσουάρ που πήγαιναν οι γειτόνισσες γιατί είχαν γάμο την Κυριακή και την μυρωδιά από το ασετόν στο σπίτι μας όταν η μάνα μου έβαφε τα νύχια της με εκείνη την κατακόκκινη όζα......

Πώς κατάφεραν τον Έλληνα να βρίζει διαδικτυακά όποιον δεν συμφωνεί η όποιον τον ζηλεύει, τα κατάφεραν και μας έκαναν ζόμπι όλους εμάς που μεγαλώσαμε με τις εικόνες του Κυριακάτικου τραπεζιού όταν μαζευόμασταν όλοι μαζί να φάμε το φαγητό που είχαμε στείλει στο φούρνο με τα ξύλα και ήταν που ύστερα ο πατέρας ξεκινούσε για το γήπεδο κι εμείς το μεσημέρι με κολλημένο το αφτί στο ραδιόφωνο να ακούμε τον αγώνα.....

Θυμάμαι εκείνα τα πρωινά της Κυριακής που με έπαιρνε ο πατέρας μου στο καφενεδάκι για να πιει εκείνος με τους φίλους του έναν καφέ ψημένο στην άμμο και να παίξει τάβλι και εγώ να απολαμβάνω μια κουταλιά βανίλια στο παγωμένο νερό το γνωστό υποβρύχιο.....

Κατάφεραν κι εμάς να μας φοβίσουν, εμάς που πηγαίναμε στα θερινά τα σινεμά όλη η οικογένεια και μετά σε εκείνο το μικρό το ταβερνάκι με τα νόστιμα τα σουτζουκάκια κι ένα ποτήρι κρασί οι μεγάλοι και εμείς για μια κλεφτή γουλιά από την μπύρα που μας έδινε η μάνα μας....

Εμάς που είχαμε δασκάλους που τους σεβόμασταν και γιατί μας έμαθαν γράμματα, μας έμαθαν να σεβόμαστε, να έχουμε καλλιγραφία και ορθογραφία στην ζωή μας και κυρίως να διαβάζουμε!

Εμάς που διαβάσαμε εικονογραφημένα κλασικά, που ταξιδέψαμε με τον Ιούλιο Βέρν που γίναμε καλύτεροι άνθρωποι διαβάζοντας Παπαδιαμάντη και Λουντέμη.....

Εμάς που μάθαμε να διαβάζουμε Ελύτη και Σεφέρη, να ακούμε Χατζηδάκη, Θεοδωράκη και Ξαρχάκο,

που είδαμε τις καλύτερες ταινίες του Ελληνικού κινηματογράφου και πιάσαμε στασίδι στις μπουάτ ακούγοντας Νέο Κύμα....

Και τα χρόνια πέρασαν και ήρθαν τα δύσκολα σ' αυτήν την Πατρίδα μια με τα μνημόνια, μια με τους πρόσφυγες, μετανάστες, λαθραίους πέστε τους όπως θέλετε δεν έχει και μεγάλη σημασία αφού το κακό έγινε, μια με την απειλή του Τούρκου μια με τον πόλεμο στην Ουκρανία, μια με την απειλή πολέμου με την Τουρκία, Ισραήλ, Παλαιστίνη, Ιράκ και πάει λέγοντας οι πόλεμοι, μια με την παγκοσμιοποίηση ελεώ κορονοϊού....

Και τα χρόνια πέρασαν και κάποιοι μας λένε ότι έχουμε μεγαλώσει ,όμως εκείνα τα παιδιά που έζησαν όλα αυτά δεν πρέπει να καταλαβαίνουν από δυσκολίες κι από φτιαχτό φόβο,

γιατί εκείνα τα παιδιά που έζησαν όλα αυτά δεν θα μεγαλώσουν ποτέ γιατί ακόμη έχουν στο στόμα τους την γεύση από το παγωτό χωνάκι.

Καλημέρα σε όλα τα παιδιά!

 θεία Ευτέρπη