Ένας παράξενος βοσκός

 

(Νίκος Γκάτσος)

Την ώρα που ξημέρωνε κοντά στη Δαμασκό

αντάμωσα στο δρόμο μου παράξενο βοσκό.

Τα δέντρα είχε πρόβατα τα φύλλα είχε αρνιά

δεν είτανε στα μέτρα σου ανήμπορη γενιά.

Δεν είτανε στα μέτρα σου

σάπια γενιά.

Ποιός να ’ναι είπα μέσα μου κι απόκριση καμιά.

Μα κάποιο φως απόκοσμο εκεί στην ερημιά

με πήγε σ’ αμαρτήματα και κρίματα παλιά:

τον κοίταξα με κοίταξε δε βγάλαμε μιλιά.

Τον κοίταξα με κοίταξε

κι ούτε μιλιά.

Μονάχα σαν ξεκίνησα ν’ ανέβω στο βουνό

εκείνος με τα μάτια του βαθιά στον ουρανό

εσήκωσε το χέρι του και μέσ’ απ’ την καρδιά

μού είπε χαιρετίσματα στ’ αγέννητα παιδιά.

Μού είπε χαιρετίσματα

για σάς παιδιά.



Από το βιβλίο «Φύσα αεράκι φύσα με» των εκδόσεων ¨Ικαρος¨