Βλεπόμαστε πρόσωπο μέ πρόσωπο,
Κύριε· τόσο εἶσαι κοντά μου.
Ὅταν ἀνοίγω τό παράθυρο, ὅποια
ὥρα κι ἄν εἶναι, βλεπόμαστε.
Ἔχω τά μάτια μου κι ἔχεις κ’ ἐσύ
ὅλου τοῦ γύρω μας κόσμου
τά μάτια.Τά λουλούδια μέ βλέπουν.
Κάθε πού ἀγκαλιάζω ἕναν
ἄνθρωπο, Κύριε, θαρρῶ
πώς κρεμιέμαι ἀπό τό λαιμό σου.
Νικηφόρος Βρεττάκος
1 σχόλιο:
Ναι Κύριε, μαζί σου μόνο, τα πάντα έχουν νόημα επειδή είσαι πάντα παντού, στο ορατό, στο αόρατο, στο αισθητό, στο ανεπαίσθητο, στο όλον!
Δημοσίευση σχολίου