Διαβάσαμε πρόσφατα τὸ νεοκυκλοφορηθὲν βιβλίο «Ἐκκλησία ἢ θάνατος» τοῦ Ἱερομονάχου Ἀντίπα. Ἀκολουθῶντας τό: «ὅ,τι δημοσίως λέγεται, δημοσίως καὶ ἐλέγχεται» ἐπισημαίνουμε τὰ ἑξῆς :
Μιᾶς
καὶ ὁ ἀγαπητὸς Ἱερομόναχος ἀρχίζει μὲ λόγια τοῦ Ἅγιου Παϊσίου,
θυμόμαστε καὶ ἐμεῖς, παλαιοτέρα, ὅταν ἕνας ὀνομαστὸς Γέροντας εἶχε
δημοσιεύσει ἕνα βιβλίο του γιὰ τὴν Ἐκκλησία, καλὴ ὥρα ὅπως τώρα, εἶχε
πεῖ -ὁ Ἅγιος Παΐσιος- : «αὐτὸς ἀνακατεύει στὸ βιβλίο του, μαρμελάδες μὲ
μύξες». Αὐτὴ τὴν αἴσθηση ἔχουμε καὶ τώρα, διαβάζοντας τὸ
«Ἐκκλησία ἢ θάνατος».
Ἔχει σημεῖα στὸ κείμενο ποὺ εἶναι γλυκύτερα ἀπὸ πολλές … «μαρμελάδες». Ἔχει λόγια, ποὺ κάνεις τὸ σταυρό σου καὶ λὲς «Δόξα σοι ὁ Θεός». Ὅσο προχωρᾶς, ὅμως, καὶ ξεδιπλώνεται ἡ σκέψη τοῦ συγγραφέα, ἀρχίζει ἡ καρδιὰ νὰ σφίγγεται καὶ νὰ ἔρχεται ἡ γεύση της «μύξας» καὶ μάλιστα δυσώδους. Βλέπεις πλέον ξεκάθαρα ὅτι ὑπάρχει στὸ κείμενο στόχευση, παραποίηση καὶ ἀπόκρυψη θεμελιωδῶν στοιχείων τῆς Πίστεως.
Γιὰ παράδειγμα, η συνέχεια..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου