Επί του Σταυρού....

Αυτός ο Σταυρός στην μέση της Εκκλησίας

στο κέντρο της ιστορίας

στα λόγια του αγωνιστή,

στα βήματα του αντάρτη,

στο αίμα που κυλά δίπλα στον αγιασμένο ιδρώτα του εργάτη,είναι μοίρα κοινή.

Δρόμος δίχως διαφυγή για όλους εκείνους που μύρισαν Ανάσταση

σε ομιχλώδη τοπία, πρώιμη άνοιξη.

Σφραγισμένα στόματα, και χέρια που αγκαλιάστηκαν συντροφικά,ή υψώθηκαν σαν γροθιές σε πετρώδη μνήματα

απλώθηκαν στο ξύλο του σταυρού και καθηλώθηκαν με καρφιά εξουσίας που μισούσε την αλήθεια και το φως.

Λιγοστοί έως ελάχιστοι παραμένουν

έως το τέλος κάτω από τον Σταυρό.

Οι περισσότεροι σε αρνούνται μπροστά σε μια παιδίσκη

και οι υπόλοιποι στην τελευταία σταγόνα αίματος,έχουν ήδη συμπράξει με τους εχθρούς σου.

Να ναι άραγε τυχαίο, ότι 2000 χρόνια τώρα

δε μπορέσαμε να σε κατεβάσουμε από τον Σταυρό,

να ξεκουραστεί και εσένα λίγο το κορμάκι σου το χαριτωμένο;

Ποιος άραγε θα θελήσει να ανέβει με το δικό σου τρόπο.....