Την επήρεια του Καταστροφέα διαβόλου ξεφεύγοντας ο Τύχωνας, κέρδισε την Ζωή την ακατάστρεπτη και γέμισε χαρά.
Την δεκάτη έκτη η γη σκέπασε τον Τύχωνα.
Ο Άγιος Τύχων έζησε κατά την εποχή των αυτοκρατόρων Αρκαδίου και Ονωρίου, γύρω στο έτος 400 μ.Χ. Είχε ευσεβείς και θεοσεβούμενους γονείς, οι οποίοι τον αφιέρωσαν από παιδί στον Θεό και τον μόρφωσαν στα ιερά γράμματα. Αφού μελέτησε σε βάθος την Αγία Γραφή, αρχικά έγινε Αναγνώστης στην Εκκλησία, διαβάζοντας τα θεία λόγια στον λαό.
Καθώς διέθετε πολλή επιμέλεια, καθαρότητα ζωής και ακατηγόρητο ήθος, χειροτονήθηκε Διάκονος από τον τότε επίσκοπο Αμαθούντας, ονόματι Μνημόνιο. Μετά τον θάνατο του επισκόπου, ο Τύχων χειροτονήθηκε Επίσκοπος Αμαθούντας από τον μεγάλο και Άγιο Επιφάνιο Κύπρου.
Με τη δύναμη του λόγου του και τη διδασκαλία του, οδήγησε πολλούς ανθρώπους στην πίστη στον Χριστό, εγκαταλείποντας την ειδωλολατρία. Κατέστρεψε πολλούς ναούς των ειδώλων και συνέτριψε τα είδωλά τους. Με τέτοια σπουδαία έργα διακρίθηκε και αναχώρησε ειρηνικά προς τον Κύριο, αφού είχε επιτελέσει πολλά θαύματα τόσο όσο ζούσε, όσο και μετά την κοίμησή του. Από αυτά, αξίζει να αναφέρουμε ένα ή δύο, ως απόδειξη της αγιότητάς του.
Όταν ήταν ακόμη νέος, ο πατέρας του τον διόρισε να πουλά ψωμιά. Ο Άγιος όμως δεν τα πουλούσε· αντίθετα, τα χάριζε στους φτωχούς. Όταν το έμαθε αυτό ο πατέρας του, θύμωσε, επειδή από εκείνη τη δουλειά προερχόταν το εισόδημα για το σπίτι. Ο Τύχων όμως του απάντησε ότι δανείζει τα ψωμιά στον Θεό, και ότι έχει και γραπτή απόδειξη πως τα έχει παραλάβει ο ίδιος ο Θεός.
Και – ω του θαύματος! – ο λόγος του Αγίου έγινε πράξη: τα αμπάρια του πατέρα του γέμισαν με σιτάρι, περισσότερο κι από τότε που τα γέμιζαν με τη σοδειά από το αλώνι.
Αν και το θαύμα αυτό είναι μεγάλο, δεν είναι μοναδικό· και άλλοι Άγιοι έχουν κάνει παρόμοια. Ο αγαθός Θεός ποτέ δεν παύει να προμηθεύει τον άνθρωπο με αγαθά, ώστε κι εκείνος να δείχνει πλούσια ελεημοσύνη στους φτωχούς.
Το μεγαλύτερο όμως θαύμα, που είναι μοναδικό και φανερώνει την ιδιαίτερη χάρη του Θεού στον Άγιο Τύχωνα, είναι το εξής:
Ο Άγιος φύτεψε κάποτε ένα κλήμα (αμπελόφυτο), το οποίο αμέσως έπιασε ρίζες, φύτρωσε φύλλα, άνθισε και έδωσε σταφύλια ώριμα και γλυκά, όλα μέσα στην ίδια μέρα!
Πού αλλού στην Κύπρο έχει φανεί ώριμο σταφύλι στις 16 Ιουνίου, ημέρα που τιμάται η μνήμη του; Σε κανένα μέρος.
Αυτό το παράδοξο φαινόμενο συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Το κλήμα που φύτεψε ο Άγιος έχει σταφύλια άγουρα· αλλά μόλις αρχίσει η Θεία Λειτουργία την ημέρα της εορτής του, τα σταφύλια αρχίζουν να ωριμάζουν και να μαυρίζουν. Και μόλις τελειώσει η Λειτουργία, τα σταφύλια είναι πλέον ώριμα, πολύ γλυκά, και κατάλληλα για κατανάλωση.
Συναξαριστής Αγίου Νικοδήμου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου